Efter hand märker hon att hennes om

Efter hand märker hon att hennes omsorger behövs också på annat håll. Karl Tulipan, vars rus sällan stått gästernas efter då porten ska stängas, har inte skött sina räkenskaper. Var kvälls förtjänst har samlats i ett skrin vars nyckel ofta förlagts och som därför sällan kunnat motsätta sig flinka fingrar på kunder som tyckt sig värda rabatt. Utgifterna har han inte heller lagts samman eller nedtecknats. Anna Stina gör vad hon kan, och finner till sin förvåning att principen inte är svårare än när hon gick med korgen i Maria församling: vinst och förlust måste ställas mot varandra, och där den senare överstiger den förra krävs åtgärd. Hon hejdar det värsta snabbt genom att stävja småstölderna, och bara genom att se till att Markattan stänger vid den timme staden slagit fast krävs inte längre någon fri utskänkning till de uniformerade korvar som påbörjar sin dagliga krogrunda efter tio enkom för att dricka gratis på krogar som trotsar förbudet. När hålen i Markattans penningskrin väl tätats börjar hon fundera på metoder för att odla deras förtjänst.Det går lättare än hon någonsin kunnat tro, och kanske är det för att få kvinnor fått rå om stadens krogar och att männen tycks oförmögna att se det som står framför dem. En ren och städad krog drar fler kunder, ty inte ens de som sölar ner värst njuter nämnvärt av sina egna utsöndringar. När hon får råd köper de in bättre varor, och inom kort vet alla besked om att kvarterets bästa öl bjuds på Markattan, och att tunnorna inte späds med vatten så fort botten kommer i sikte. Skaran av gäster som trängs kring skänk och långbord blir allt större, och när trängseln blir ett bekymmer i sig kan de unna sig att höja sina priser en aning. På nykrattad gårdsplan kan de börja hålla höns, och längs ena väggen görs plats för några grisar. För de skulor som inte kreaturen tar i anspråk köper de sig rännstensungarnas goda vilja, och barnen betalar tillbaka skulden genom att hålla sig och sina gelikar borta från krogen så länge den står öppen. På Markattan får fickur och börs gå oantastade, även hos den som druckit bort sin sans. Utan att Anna Stina tänkt på saken börjar bilden av klientelet självt att stöpas om.Tillsammans rustar de för vintern, fast han är för gammal och hon är för ung. En skorstensfejare tar sig an den öppna spisen, och från Kornhamnstorg låter de bära upp tillräckligt många fång ved att räcka dem till våren. När kylan kommer har de vad som krävs för att hålla det allmänna rummet varmt, och det utan att röken lägger sig som en dimma i salen och tvingar fram tårar och hosta. Osande talgdankar ersätts med vaxljus. Av Markattans gamla stamkunder, ofta suparbröder till Karl Tulipan själv som sällan försatt ett tillfälle att dricka på kredit, syns allt färre, ersatta av mer välbeställt folk. Barnet hon bär blir större och större. Hon förundras över hur hennes kropp förändras. Skinnet sträcks över en mage som snart vuxit sig stor nog att dölja hennes fötter. Hon kan inte säkert veta hur lång tid som återstår innan den lille vill ut, men det kan inte vara länge. En dag när hon ställer sig på knä jämte skurhinken för att själv ta sig an en fläck på vilken andra gått bet märker hon att magen tar i brädorna. Ändå fortsätter den att växa, och inuti henne känner hon timme för timme hur livet spirar. Barnet sparkar och bråkar som om det inget hellre vill än att lämna sitt första hems trygghet, men ändå skyr det dagens ljus och förblir tryggt kvar i sitt varma mörker. Hon börjar vagga under sin egen tyngd.Karl Tulipan längtar efter sitt barnbarn. Han är alltid på benen före Anna Stina, och när hon vaknar sitter han vid hennes sängkant med en ljusstump i knäet, klädd i en min där oro och förväntan har var sin hälft.”Hur känner du dig idag? Ska jag springa efter jordemor?”Någonstans vet Anna Stina att Blomkarlen är långt mer förslagen än man tror honom om. Han vet väl att hon inte är hans dotter, likaväl som hon vet att han inte är hennes far. Ibland plirar han mot henne med en glimt som antyder deras delade hemlighet, och ger henne någon försynt anvisning.”Förut brukade du alltid äta med vänsterhanden, Lovisa.”Hon ler tillbaka då, med spelad förvåning.”Så klart, käre far, jag vet inte vad som tagit åt mig idag.” De brukar skratta tillsammans efteråt, fortfarande utan att någon av dem känner ett behov av att klä deras arrangemang i ord. Hon är den dotter han valt själv, och han den far hon aldrig haft.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Σταδιακά, η ίδια παρατηρεί ότι η προσοχή της είναι επίσης αναγκαία και αλλού. Karl Tulipan, του οποίου η δηλητηρίαση σπάνια ήταν οι επισκέπτες όταν η πόρτα να κλείσει, δεν έχει χειριστεί τους λογαριασμούς τους. Οι αποδοχές κάθε βράδυ έχουν συγκεντρωθεί σε ένα κουτί του οποίου το κλειδί είναι συχνά χαθεί και ως εκ τούτου σπάνια ήταν σε θέση να αντιταχθούν στις ευκίνητος δάχτυλα των πελατών οι οποίοι πίστευαν οι ίδιοι άξια έκπτωση. Οι δαπάνες, που δεν έχει βάλει μαζί ή λαμβάνονται κάτω. Η Άννα Stina κάνει αυτό που μπορεί, και ευρήματα προς έκπληξή του ότι η αρχή αυτή δεν δυσκολότερο είναι ό, τι όταν πήγε στο καλάθι των Mary Parish: λογαριασμός αποτελεσμάτων χρήσεως πρέπει να σταθμίζεται έναντι του άλλου, και ο τελευταίος υπερβαίνει την πρώην απαιτούμενη ενέργεια. Έχει σταματήσει η χειρότερη γρήγορα από τον περιορισμό småstölderna, και μόνο κοιτάζοντας τα μπαρ μαϊμού εκείνη την ώρα, η πόλη δεν κατέχουν πλέον απαιτεί κάθε ελεύθερου εμπορίου με τις ένστολους σκυλιά που αρχίζουν καθημερινά γύρο ταβέρνα τους μετά από δέκα μόνο για ποτό δωρεάν σε εστιατόρια που αψηφούν την απαγόρευση. Όταν οι τρύπες στο Mark ταμεία Shoot καλά σφραγισμένο, αυτή αρχίζει να σκεφτούμε τρόπους για να αυξηθούν τα κέρδη τους.
Είναι πιο εύκολο από ό, τι ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί, και ίσως αυτό συμβαίνει επειδή λίγες γυναίκες είχαν χτυπήσει σε ταβέρνες της πόλης και οι άνδρες φαίνεται σε θέση να δούμε τι είναι μπροστά τους. Ένα καθαρό και τακτοποιημένο ταβέρνα προσελκύει περισσότερους πελάτες, γιατί όχι ακόμη και το χασομερεί κάτω από το χειρότερο απολαμβάνοντας σημαντικά από τις δικές τους εκκρίσεις. Όταν παίρνει συμβουλές που αγοράζουν περισσότερα αγαθά, και σύντομα γνωρίζουν όλοι είπαν ότι καλύτερο μπύρες της γειτονιάς που προσφέρονται στο μαϊμού, και τα βαρέλια δεν αραιώνονται με νερό μόλις το έδαφος είναι στον ορίζοντα. Το πλήθος των επισκεπτών που συνωστίζονται γύρω από τα πόδια και το μακρύ τραπέζι αυξάνεται, και όταν η συμφόρηση είναι μια ανησυχία από μόνη της, θα μπορούν να απολαύσουν αυξήσει ελαφρώς τις τιμές τους. Σε nykrattad αυλή, αρχίζουν εκτροφής, και κατά μήκος ενός τοίχου χώρο για μερικούς χοίρους. Για το χυλό που δεν είναι βοοειδή απαιτεί την επένδυση για την αγορά ίδιων των rännstensungarnas καλή θέληση, και τα παιδιά να ξεπληρώσει το χρέος, κρατώντας τον εαυτό τους και τους συνομηλίκους τους μακριά από την παμπ για όσο διάστημα παραμένει ανοιχτή. Στο μαϊμού παίρνει ρολόι τσέπης και χρηματιστήριο πάει ανενόχλητος, ακόμα και μεταξύ εκείνων που έπιναν μακριά αισθήσεις του. Χωρίς Άννα Stina σκεφτεί την έναρξη της εικόνας των πελατών και η ίδια να αναδιαμορφωθεί.
Μαζί προετοιμάζονται για το χειμώνα, αν και είναι πολύ παλιά και είναι πολύ μικρά. Μια καμινάδα παίρνει το τζάκι, καθώς και από Kornhamnstorg αφήστε το να φέρει μέχρι αρκετά αγκαλιά του ξύλου για να τους κρατήσει μέχρι την άνοιξη. Όταν έρθει ο καιρός το κρύο, έχουν ό, τι χρειάζεται για να κρατήσει το κοινό ζεστό δωμάτιο, και χωρίς να τα εγκαθιστά καπνό σαν ομίχλη στο δωμάτιο και αναγκάζοντας τα δάκρυα και βήχα. Reeking talgdankar αντικατασταθεί με κεριά. Με Μαρκ Shoot παλιά τακτικούς πελάτες, συχνά πίνοντας σύντροφος του τον εαυτό Karl Tulipan που σπάνια θέσει ευκαιρία να ποτό με πίστωση, υπάρχουν όλο και λιγότερα, αντικαθίσταται από το πιο εύποροι πλήθος.

Το παιδί που μεταφέρει γίνεται όλο και μεγαλύτερων. Έχει θαύματα στο πώς αλλάζει το σώμα της. Το δέρμα είναι τεντωμένο πάνω από μια κοιλιά που μόλις έχει μεγαλώσει αρκετά μεγάλη για να κρύψει τα πόδια της. Δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα πόσο χρόνο παραμένει πριν θέλει το μικρό, αλλά αυτό δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ. Μια μέρα, όταν γονατίζει μαζί με σφουγγαρίστρα κουβά στον εαυτό αντιμετώπιση ενός λεκέ σε αυτό που άλλοι έχουν το στοίχημα που παρατηρεί ότι το στομάχι παίρνει το πάτωμα. Ωστόσο, συνεχίζει να αυξάνεται, και μέσα ξέρει ότι Ωριαία πώς η ζωή πηγάζει αιώνια. Οι κλωτσιές του μωρού και παλεύει σαν να υπάρχει δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από το να αφήσει την πρώτη ασφαλείας Hem του, αλλά Shuns το φως της ημέρας και ερείπια παραμένουν με ασφάλεια σε ζεστό σκοτάδι τους. Αρχίζει να βράχο κάτω από το βάρος της.
Karl Tulipan λαχταρά για τον εγγονό της. Είναι πάντα στα πόδια του πριν Annastina, και όταν ξυπνάει, κάθεται στην άκρη του κρεβατιού της με ένα στέλεχος κερί στην αγκαλιά της, φορώντας μια έκφραση που αφορούν και την προσδοκία να έχουν μισό.
«Πώς αισθάνεσαι σήμερα; Θα πρέπει να τρέχει μετά jordemor; "
Κάπου γνωρίζουν Annastina Blom ο άνθρωπος είναι πολύ περισσότερες προτάσεις από ό, τι να σκεφτεί. Ξέρει καλά ότι δεν είναι κόρη του, όπως ξέρει ότι δεν είναι ο πατέρας της. Μερικές φορές αυτός κοιτάζει στα μάτια με μια λάμψη όπως υποδηλώνει κοινόχρηστο μυστικό τους, και της δίνει μια μικρή εκπαίδευση.
«Πριν, θα χρησιμοποιηθεί για να φάτε πάντα με το αριστερό χέρι, Λόβισα».
Χαμογελάει τότε, έπαιξε με έκπληξη.
«Φυσικά, αγαπητέ πατέρα, δεν ξέρω τι πάρει σε μένα σήμερα.» Συνήθως γελούν μαζί αργότερα, ακόμα χωρίς καμία από αυτές αισθάνονται την ανάγκη να ντύσει διάταξη των λέξεων. Είναι η κόρη της επιλογής του, και αυτός ήταν ο πατέρας δεν είχε ποτέ.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Σταδιακά, παρατηρεί ότι οι έγνοιες της χρειάζονται και αλλού. Ο Καρλ Γκτέπαν, του οποίου η βιασύνη σπάνια ήταν οι ακόλουθοι των επισκεπτών όταν η πύλη πρέπει να κλείσει, δεν χειρίστηκε τους λογαριασμούς του. Η αξία κάθε βραδιάς έχει συλλεχθεί σε ένα κουτί του οποίου το κλειδί είναι συχνά τοποθετημένο και το οποίο, ως εκ τούτου, σπάνια ήταν σε θέση να αντιταχθεί σε δάχτυλα που έχουν γίνει σε πελάτες που πίστευαν ότι άξιζαν μια έκπτωση. Δεν έχει εγγραφεί ή καταγραφεί σε δαπάνες. Η Άννα Στίνα κάνει ό,τι μπορεί, και βρίσκει την έκπληξή της για το ότι η αρχή δεν είναι πιο δύσκολη από όταν εντάχθηκε στο καλάθι της ενορίας Maria: τα κέρδη και οι ζημίες πρέπει να καθορίζονται μεταξύ τους, και όταν το τελευταίο υπερβαίνει την προηγούμενη απαιτούμενη δράση. Σταματάει τα χειρότερα με τον περιορισμό των μικροκλοπών, και μόνο με το να εξασφαλίσει ότι ο Μαρχάταν κλείνει την ώρα που η πόλη έχει αποφασίσει ότι δεν απαιτεί πλέον δωρεάν άδεια για τα ένστολο λουκάνικα που ξεκινούν την καθημερινή τους ταβέρνα μετά από δέκα ήρθαν να ποτό δωρεάν σε εστιατόρια που αψηφούν την απαγόρευση. Μόλις σφραγιστούν οι τρύπες στο κουτί των χρημάτων του Μάρκου, αρχίζει να σκέφτεται τις μεθόδους για να καλλιεργήσει την αξία τους.
Είναι ευκολότερο απ ' όσο φαντάζεται ποτέ, και ίσως είναι για να κάνουν τις γυναίκες να έχουν ωμή σχέση με τις ταβέρνες της πόλης και ότι οι άνδρες δεν φαίνονται ανίκανοι να δουν τι είναι μπροστά τους. Απεκκρίσεις. Όταν παίρνει συμβουλές, αγοράζουν σε καλύτερα αγαθά, και σύντομα όλοι γνωρίζουν ότι η καλύτερη μπύρα της γειτονιάς προσφέρεται στο Μαρχάταν, και ότι τα βαρέλια δεν αραιώνονται με νερό μόλις το κάτω μέρος έρχεται σε προβολή. Το πλήθος των επισκεπτών που είναι συνωστισμένο γύρω από το δώρο και τα μεγάλα τραπέζια γίνεται μεγαλύτερο, και όταν η συμφόρηση γίνεται μια ανησυχία από μόνη της, μπορούν να θεραπεύσουν τους εαυτούς τους για να αυξήσει τις τιμές τους λίγο. Στη νέα αυλή, μπορούν να αρχίσουν να κρατάνε κοτόπουλα, και κατά μήκος ενός τοίχου κάνει χώρο για μερικά γουρούνια. Για τις σφαίρες που δεν εκμεταλλεύονται τα βοοειδή, αγοράζουν την καλή θέληση των υδρορροών, και τα παιδιά ξεπληρώνονται το χρέος μένοντας και οι συνομηλίροι τους μακριά από την ταβέρνα, όσο είναι ανοιχτό. Στον Μαρχάταν παίρνει ρολόι τσέπης και χρηματιστήριο χωρίς κακοποίηση, ακόμα και με το άτομο που ήπιε μακριά του. Χωρίς την Άννα Στίνα να το σκέφτεται, η εικόνα της ίδιας της πελατείας αρχίζει να γίνεται βιοβιοποιημένο.
Μαζί προετοιμάζονται για το χειμώνα, αν και είναι πολύ μεγάλος και είναι πολύ μικρή. Ένας σωτήρας της καμινάδας παίρνει το τζάκι, και από το Κόρνχαμστοργκ επιτρέπουν να μεταφέρουν αρκετούς κρατούμενους καυσόξυλα για να τους παραδώσουν στην άνοιξη. Όταν έρχεται το κρύο, έχουν ό, τι χρειάζεται για να κρατήσει το δημόσιο δωμάτιο ζεστό, και ότι χωρίς τον καπνό που πέφτει κάτω σαν ομίχλη στην αίθουσα, αναγκάζοντας δάκρυα και βήχα. Τα σμήγμα έχουν αντικατασταθεί από κεριά. Από τους παλιούς τακτικούς πελάτες του Μαρχάταν, συχνά τις δεισιδαιμονίες του ίδιου του Καρλ Μαχαιράν, οι οποίοι σπάνια βάζουν την ευκαιρία να πίνουν με πίστωση, όλο και λιγότεροι παρατηρούνται, αντικαθίστανται από πιο καλοδιατάφτους ανθρώπους.

Το μωρό που κουβαλάει μεγαλώνει και μεγαλώνει. Κάνει θαύματα στο πώς αλλάζει το σώμα της. Το δέρμα είναι τεντωμένο πάνω από ένα στομάχι που σύντομα μεγάλωσε αρκετά μεγάλο για να κρύψει τα πόδια της. Δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά πόσος καιρός έχει απομείνει πριν ο μικρός θέλει να βγει έξω, αλλά δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Μια μέρα, όταν γονατίζει μαζί με τον κουβά για να πάρει ένα λεκέ στο οποίο το άλλο έχει δαγκώσει, παρατηρεί ότι το στομάχι της παίρνει τις σανίδες. Παρόλα αυτά, συνεχίζει να μεγαλώνει, και μέσα της νιώθει ώρα με την ώρα πως τα λαχανάκια της ζωής. Το παιδί κλωτσάει και παλεύει σαν να μην είναι τίποτα καλύτερο από το να αφήσει την ασφάλεια του πρώτου του σπιτιού, αλλά αποφεύγει το φως της μέρας και παραμένει ασφαλές στο ζεστό του σκοτάδι. Αρχίζει να το κάνει με το δικό της βάρος.
Ο Καρλ Μαχαιρπαν λαχταρά τον εγγονό του. Είναι πάντα στα πόδια του πριν από την ' ννα Στίνα, και όταν ξυπνάει κάθεται στο κομοδίνο της με ένα ελαφρύ κούτσουρο στο γόνατό του, φορώντας ένα ορυχείο όπου το άγχος και η αναμονή είναι το ήμισυ.
"Πώς νιώθεις σήμερα; Να τρέξω μετά τη θνησιμότητα; "
Κάπου η ' ννα Στίνα ξέρει ότι ο Μπλικκάρλεν είναι πολύ περισσότερες προτάσεις απ ' ό,τι νομίζεις. Ξέρει ότι δεν είναι κόρη του, όσο καλά ξέρει ότι δεν είναι ο πατέρας της. Μερικές φορές τα βάζει μαζί της με μια ματιά που δείχνει το κοινό τους μυστικό, και της δίνει κάποιες οδηγίες.
"Πριν, πάντα έτρωγες με το αριστερό σου χέρι, Λολουβίδα."
Χαμογελάει τότε, με την έκπληξη να παίζεται.
"Φυσικά, αγαπητέ πατέρα, δεν ξέρω τι με πήρε σήμερα." Συνήθως γελάνε μαζί μετά, ακόμα χωρίς κανείς τους να αισθάνεται την ανάγκη να ντύσει τις διευθετήσεις τους με λόγια.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

Μετά από λίγο, συνειδητοποιεί ότι η φροντίδα της χρειάζεται και αλλού.Ο Karl Tulipan, του οποίου η Ρωσία σπάνια στάθηκε δίπλα στους καλεσμένους όταν πρόκειται να κλείσει η πύλη, δεν κράτησε τους λογαριασμούς του.Κάθε βράδυ τα κέρδη συλλέγονται σε ένα κουτί, το κλειδί του οποίου συχνά ήταν λανθασμένο και, ως εκ τούτου, σπάνια μπόρεσε να αντισταθεί στα δάχτυλα των πελατών που θεώρησαν ότι άξιζαν έκπτωση.Ούτε έχει συνταχθεί ούτε καταγραφεί.Η'ννα Στίνα κάνει ό,τι μπορεί, και με εκπλήσσει το γεγονός ότι η αρχή δεν είναι πιο δύσκολη από όταν περπάτησε με το καλάθι του ποιμνίου της Μαίρης: τα κέρδη πρέπει να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου, και όπου το τελευταίο ξεπερνά το προηγούμενο απαραίτητο μέτρο.Και μόνο διασφαλίζοντας ότι η αγορά θα κλείσει την ώρα της σύλληψης της πόλης δεν θα είναι πλέον απαραίτητο τα ένστικτα λουκάνικα να ελευθερωθούν δωρεάν, τα οποία ξεκινούν την καθημερινή επώαση τους μετά από δέκα ουγγιές, για να πίνουν δωρεάν σε μπαρ που αψηφούν την απαγόρευση.Μόλις κλείσουν οι τρύπες στον πόλεμο της Markattan, αρχίζει να σκέφτεται τρόπους να καλλιεργήσει τα προσόντα τους.
Είναι πιο εύκολο από ότι θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί, και ίσως είναι επειδή οι γυναίκες έχουν στερηθεί τις παμπ της πόλης και οι άνδρες φαίνεται ανίκανοι να δουν τι είναι μπροστά τους.Μια καθαρή και καθαρή παμπ προσελκύει περισσότερους πελάτες, διότι ακόμη και αυτοί που βυθίζουν τα χειρότερα δεν απολαμβάνουν ιδιαίτερα τις δικές τους περιττώματα.Όταν μπορεί να το αντέξει οικονομικά, θα αγοράσουν καλύτερο εμπόρευμα, και σύντομα όλοι θα μάθουν ότι η καλύτερη μπύρα στη γειτονιά είναι στην αγορά, και τα βαρέλια δεν θα αραιωθούν με νερό μόλις ο βυθός εμφανιστεί.Ο αριθμός των καλεσμένων που συνωστίζονται από δώρα και μεγάλα τραπέζια αυξάνεται, και όταν ο συνωστισμός γίνεται πρόβλημα από μόνος του μπορούν να αντέξουν οικονομικά να ανεβάσουν λίγο τις τιμές τους.Σε μια νέα φάρμα, μπορούν να αρχίσουν να κρατούν κοτόπουλα, και κατά μήκος ενός τοίχου, κάνουν χώρο για μερικά γουρούνια.Για τα σχολεία που δεν διεκδικούνται από τα βοοειδή, αγοράζουν την καλή θέληση των φτωχών παιδιών, και τα παιδιά ξεπληρώνουν το χρέος κρατώντας τους και τους συνομηλίκους τους μακριά από την παμπ όσο παραμένει ανοιχτή.Στο Markattan, οι τσέπες και οι τσάντες μπορεί να μείνουν ανέγγιχτες, ακόμα και από εκείνους που έχουν πιει τις αισθήσεις τους.Χωρίς την Άννα Στίνα να να το σκέφτεται, η εικόνα της ίδιας της πελατείας αρχίζει να αλλάζει.
Μαζί ετοιμάζονται για τον χειμώνα, παρόλο που αυτός είναι πολύ γέρος κι αυτή πολύ νέα.Ένας καπνοδοχοκαθαριστής αναλαμβάνει την ανοιχτή κουζίνα, και από το Κόρνχαμστοργκ έχουν αρκετούς φυλακισμένους να τους μεταφέρουν μέχρι την άνοιξη.Όταν έρχεται το κρύο, έχουν ό, τι χρειάζεται για να κρατήσει το δημόσιο δωμάτιο ζεστό, χωρίς ο καπνός να κάθεται σαν μια ομίχλη στο διάδρομο πιέζοντας δάκρυα και βήχα.Οι δεξαμενές ακάθαρτου λίπους αντικαθίστανται από κερί.Από τους παλιούς θαμώνες του Markattan, συχνά μεθυσμένους αδελφούς του ίδιου του Karl Tulipan, που σπάνια έχανε την ευκαιρία να πιει με πίστωση, όλο και λιγότεροι εμφανίζονται, αντικαταστάθηκαν από πιο εύπορους ανθρώπους.
Το παιδί που κουβαλάει μεγαλώνει και μεγαλώνει.Αναρωτιέται πώς αλλάζει το σώμα της.Το δέρμα εκτείνεται πάνω από ένα στομάχι που σύντομα μεγαλώνει αρκετά για να κρύψει τα πόδια της.Μπορεί να μην ξέρει με σιγουριά πόσο χρόνο έχει για να φύγει η μικρή, αλλά δεν μπορεί να αργήσει.Τη μια μέρα, όταν πέφτει στα γόνατα δίπλα στο πηγούνι του κουρέα για να φροντίσει ένα σημείο στο οποίο έχει δαγκωθεί ο άλλος, παρατηρεί ότι το στομάχι της ακουμπάει τις σανίδες.Ωστόσο συνεχίζει να μεγαλώνει, και μέσα της, νιώθει, ώρα με ώρα, τη ζωή να μεγαλώνει.Το παιδί κλωτσάει και πολεμάει σαν να θέλει τίποτα περισσότερο από το να αφήσει την ασφάλεια του πρώτου σπιτιού του, ωστόσο θολώνει το φως της ημέρας και παραμένει ασφαλές στο ζεστό σκοτάδι του.Αρχίζει να κουνιέται κάτω από το βάρος της.
Ο Καρλ Τούλιπ λαχταρά το εγγόνι του.Είναι πάντα στα πόδια του πριν την Άννα Στίνα, και όταν ξυπνάει, κάθεται δίπλα της με ένα κομμάτι φως στο γόνατό του, ντυμένο σε ένα ορυχείο ανησυχιών και προσδοκιών ήταν το μισό του.
"Πώς αισθάνεσαι σήμερα; Καλά.Θέλεις να κυνηγήσω τη γιαγιά;"
Κάπου που η'ννα Στίνα ξέρει ότι ο Άνδρας του Άνθου είναι πολύ πιο προτεινόμενος απ'όσο νομίζει.Ξέρει ότι δεν είναι κόρη του, όπως ξέρει κι αυτή ότι δεν είναι ο πατέρας της.Μερικές φορές θα της κάνει μια αναλαμπή με μια ματιά στο κοινό τους μυστικό, και θα της δώσει κάποια ήπια καθοδήγηση.
"Συνήθιζες να τρως με το αριστερό σου χέρι, Λοβίσα."
Μετά χαμογελάει και κάνει τον έκπληκτο.
"Φυσικά, αγαπητέ πατέρα, δεν ξέρω τι με έπιασε σήμερα." Συνήθως γελούν μαζί μετά, ακόμα και χωρίς να νιώθουν την ανάγκη να πουν τα λόγια τους.Αυτή είναι η κόρη που επέλεξε για τον εαυτό του, και αυτός είναι ο πατέρας που ποτέ δεν είχε.