L'ingresso dei visitatori avviene o

L'ingresso dei visitatori avviene oggi dalla Porta del Frumento, che deve il suo nome al fatto che in passato nei suoi pressi di trovava l'Ufficio delle Biade, che si apre al centro della trecentesca ala sud di fronte al bacino di San Marco. Percorrendo il corridoio di ingresso si raggiunge il cortile, completamente cinto da portici sormontati da logge, riproponenti lo schema esterno dell'edificio. Le facciate sul cortile furono realizzate durante il dogato di Marco Barbarigo e di Agostino Barbarigo, cioè tra il 1485 e il 1501: la datazione è così precisa in quanto sono presenti gli stemmi dei dogi che allora regnavano.[108] Mentre le due facciate interne meridionale ed occidentale, in mattoni, conservano il caratteristico aspetto gotico veneziano delle corrispondenti facciate esterne, la facciata orientale del cortile, verso la quale conduce lo scalone monumentale, è caratterizzata da una decorazione marmorea in stile rinascimentale, su progetto dell'architetto Antonio Rizzo, conseguente alla radicale ricostruzione dell'ala a seguito del furioso incendio del 1483. È strutturata su quattro ordini: il primo a pilastri ortogonali che sostengono arcate a tutto sesto, il secondo con fasci di colonne e archi a sesto acuto, mentre i piani superiori sono ornati da una fitta decorazione a rilievo con motivi rinascimentali, molto raffinata, realizzata alla fine del Quattrocento da Pietro Lombardo insieme ai figli Antonio e Tullio.

Il quarto lato del cortile, a nord, confina con la Basilica di San Marco ed è occupato dal Porticato Foscari. Esso termina con il maestoso Arco Foscari, arco a tutto sesto realizzato in bianca pietra d'Istria e marmo rosso di Verona[127] nella seconda metà del Quattrocento, mentre sul suo fronte sud è visibile la piccola facciata dell'orologio, realizzata nel Seicento ad opera di Bartolomeo Manopola ed ornata da sculture antiche di epoca romana. Di fronte all'Arco Foscari parte il monumentale scalone conosciuto come Scalone dei Giganti.

Nel cortile, nel quale si tenevano le cerimonie dell'incoronazione ducale, dei tornei e un'annuale caccia ai tori, troneggiano infine due grandi vere da pozzo per l'approvvigionamento idrico del complesso, il pozzo dell'Alberghetti e il pozzo di Niccolò de' Conti, capolavori di scultura manierista in bronzo. La pavimentazione in trachite ed elementi marmorei ricalca quella esterna della piazza.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Στην είσοδο των επισκεπτών να πραγματοποιείται σήμερα από την Porta del Frumento, που οφείλει το όνομά του στο γεγονός ότι, στο παρελθόν ήταν κοντά το γραφείο του καλαμποκιού, που ανοίγει, στα μέσα του 14ου αιώνα, η νότια πτέρυγα μπροστά από το bacino di San Marco. Κατά μήκος της διάδρομο φτάνετε στην αυλή, εντελώς περιβάλλεται από στοές μονοθεϊστικής Γυάλισμα μπαλκόνιων, riproponenti διάγραμμα έξω από το κτίριο. Τις προσόψεις αυλή έγιναν κατά τη διάρκεια το Δόγη Marco Barbarigo και Agostino Barbarigo, δηλαδή μεταξύ 1485 και 1501: χρονολόγηση είναι τόσο ακριβής όσο υπάρχουν τα οικόσημα των Δόγηδων που επικρατούσε τότε. [108] ενώ δύο εσωτερικό νότιες και δυτικές προσόψεις, τούβλο, διατηρούν το διακριτικό ενετικό Gothic εμφάνιση των τις εξωτερικές όψεις, την Ανατολική πρόσοψη του στην αυλή, η οποία οδηγεί το μνημειώδες κλιμακοστάσιο, χαρακτηρίζεται από μια μαρμάρινη διακόσμηση στο αναγεννησιακό ύφος, που σχεδιάστηκε από την αρχιτέκτονα Antonio Rizzo, με αποτέλεσμα την ριζική ανασυγκρότηση της πτέρυγας λόγω μεγάλη πυρκαγιά του 1483. Διαρθρώνεται σε τέσσερα επίπεδα: πρώτη ορθογώνια πεσσών που στηρίζουν καμάρες, το δεύτερο με δέσμες από κίονες και καμάρες, ενώ τα ανώτερα πατώματα είναι διακοσμημένα με παχιά ανάγλυφη διακόσμηση με αναγεννησιακά μοτίβα, πολύ εξευγενισμένα, χτισμένο στα τέλη του 15ου αιώνα από Pietro Lombardo με τα παιδιά τους Antonio και Tullio.Την τέταρτη πλευρά της αυλής, στο Βορρά, συνορεύει με την Βασιλική του Αγίου Μάρκου και καταλαμβάνεται από τη βεράντα. Τελειώνει με την μεγαλοπρεπή αψίδα Foscari, τόξου γύρου από Istrian πέτρα σε λευκό και κόκκινο μάρμαρο Verona [127] στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα, ενώ το πρόσωπό της είναι ορατό το μικρό νότια πρόσοψη του ρολογιού, χτισμένο τον 17ο αιώνα από Bartolomeo εξόγκωμα και διακοσμημένο με αρχαία ρωμαϊκά γλυπτά. Ανακουφιστικού τόξου Foscari μέρος η μνημειακή σκάλα, γνωστή ως η μεγάλη σκάλα των γιγάντων.Στην αυλή, όπου πραγματοποίησε τις τελετές του Μεγάλου Δουκάτου στέψη, τουρνουά και ένα ετήσιο κυνήγι ταύρων, τελικά είναι δύο μεγάλα πηγάδια, για υδροδότηση του συγκροτήματος, τον άξονα και του άξονα Alberghetti Niccolò de ' Conti, αριστουργήματα της γλυπτικής Μανιεριστής από χαλκό. Τραχείτη δάπεδα και μαρμάρινα στοιχεία ακολουθεί έξω από την πλατεία.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Η είσοδος των επισκεπτών πραγματοποιείται σήμερα από το λιμάνι του σιταριού, η οποία οφείλει την ονομασία του στο γεγονός ότι στο παρελθόν ήταν κοντά σε αυτήν του Γραφείου Ζωοτροφές, που ανοίγει στη μέση της νότιας πτέρυγας δέκατο τέταρτο αιώνα που αντιμετωπίζει η λεκάνη του Αγίου Μάρκου. Κατά μήκος του διαδρόμου είσοδο για να φτάσει στην αυλή, εντελώς περιβάλλεται από στοές, επάνω από στοές, riproponenti συστήματος έξω από το κτίριο. Οι προσόψεις του αυλή χτίστηκαν κατά τη διάρκεια του δόγη Marco Μπαρμπαρίγο και Agostino Μπαρμπαρίγκο, ότι μεταξύ 1485 και 1501: η χρονολόγηση είναι τόσο ακριβής όπως και οι κορυφές των Δόγηδων που επικρατούσε τότε [108], ενώ οι δύο εσωτερικές επιφάνειες. νότια και δυτικά, τούβλο, διατηρούν τη χαρακτηριστική βενετσιάνικη γοτθική των αντίστοιχων εξωτερικές προσόψεις, την ανατολική πρόσοψη της αυλής, η οποία οδηγεί στη μνημειακή σκάλα, διαθέτει μαρμάρινο διακοσμήσεις στο στυλ της Αναγέννησης, που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Antonio Rizzo, μετά την ριζική ανασυγκρότηση της πτέρυγας, ως αποτέλεσμα της μαίνεται πυρκαγιά του 1483. Είναι χτισμένο σε τέσσερα επίπεδα: το πρώτο ορθογώνιους άξονες που στηρίζουν τις αψίδες, τη δεύτερη δέσμη των στηλών και καμάρες, ενώ οι πάνω όροφοι είναι κοσμείται από ένα παχύ ανάγλυφη διακόσμηση με Αναγέννηση μοτίβα, πολύ εκλεπτυσμένο, χτισμένο στα τέλη του δέκατου πέμπτου αιώνα από τον Pietro Lombardo με τους γιους του Αντόνιο και Tullio. Η τέταρτη πλευρά της αυλής, στο βορρά, συνορεύει με τη Βασιλική του Αγίου Μάρκου και καταλαμβάνεται από την Βεράντα Foscari. Τελειώνει με το μαγευτικό Arco Foscari τόξο κατασκευασμένο από λευκό Ίστριας πέτρα και κόκκινο μάρμαρο της Βερόνας [127] κατά το δεύτερο μισό του δέκατου πέμπτου αιώνα, ενώ η νότια είναι ορατή στο πρόσωπό της η μικρή πρόσοψη του ρολογιού, που χτίστηκε το δέκατο έβδομο αιώνα Ο Bartolomeo κομβίο και διακοσμημένο με γλυπτά των αρχαίων ρωμαϊκών χρόνων. Αντιμετωπίζοντας το μέρος Αψίδα Foscari την μεγάλη σκάλα γνωστό ως Σκάλα των Γιγάντων. Στην αυλή, στην οποία έλαβε χώρα το τουρνουά δουκικό τελετές στέψης και ένα ετήσιο κυνήγι ταύρων, τέλος, κυριαρχούν δύο μεγάλες κεφαλές των φρεάτων για ' υδροδότηση του συγκροτήματος, το πηγάδι και το πηγάδι dell'Alberghetti Νικολό de 'Conti, μανιεριστής αριστουργήματα της γλυπτικής σε χαλκό. Η τραχίτης δάπεδο και μάρμαρο στοιχεία παρόμοια με εκείνη του εξωτερικού τετραγώνου.