Time spent in a destination area is

Time spent in a destination area is arguably the single most influential criterion shaping tourist behavior because it can directly constrain or expand the number and range of potential activities available and the depth at which individual activities can be experienced (Pearce 1988). Truong and Henscher (1985) argued that time is one of the few absolutes, for it cannot be stored for use at a future date. The total destination time budget is usually fixed well in advance of arrival, and is difficult to modify once in situ. Because of this, how time is spent, rather than the amount of it available, becomes the key discretionary variable. Decisions on its expenditure often involve a trade-off between transit time and time spent at an attraction or place. Some tourists see time in an opportunity/cost framework, where greater transit time leaves less available at the desired objective (McKean, Johnson and Walsh 1995; Walsh, Sanders and McKean 1990). These tourists are ‘‘outcome’’ oriented, and seek to maximize time spent at a place by minimizing transit time. They prefer to follow the most direct routes and eschew trips requiring long transit times unless there is a substantial pay-off at the end. Others see transit time as a commodity that generates benefits in its own right (Chavas, Stoll and Sellar 1989).

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Χρόνος που δαπανάται σε μια περιοχή προορισμού είναι αναμφισβήτητα η πλέον σημαίνοντες κριτήριο διαμόρφωση τουριστική συμπεριφορά επειδή άμεσα μπορεί να περιορίσετε ή να επεκτείνετε τον αριθμό και σειρά από πιθανά δ/νσεις και το βάθος στο οποίο μπορεί να βιωθεί μεμονωμένες δραστηριότητες (Πιρς 1988). Truong και Henscher (1985) υποστήριξε εκείνη τη στιγμή είναι ένα από τα λίγα απόλυτα, για αυτό δεν μπορεί να αποθηκευτεί για χρήση σε μια μελλοντική ημερομηνία. Τον προϋπολογισμό προορισμού συνολικό χρόνο καθορίζεται συνήθως καλά πριν από την άφιξη, και είναι δύσκολο να την τροποποιήσει μόλις επί τόπου. Εξαιτίας αυτού, πώς χρόνος που δαπανάται, αντί του ποσού από το διαθέσιμο, γίνεται η βασική μεταβλητή διακριτική. Αποφάσεις σχετικά με τις δαπάνες, συχνά περιλαμβάνουν ένα trade-off μεταξύ των προθεσμιών και χρόνου που δαπανάται σε μια έλξη ή τον τόπο. Μερικοί τουρίστες δείτε το χρόνο σε ένα πλαίσιο/κόστος ευκαιρίας, όπου η μεγαλύτερη χρόνου διέλευσης αφήνει λιγότερο διαθέσιμες στην επίτευξη του επιδιωκόμενου στόχου (McKean, Johnson και Walsh 1995 · Walsh, Sanders και McKean 1990). Αυτοί οι τουρίστες είναι '' αποτελέσματα '' προσανατολισμό, και δρουν για να μεγιστοποιήσουν το χρόνο που ξοδεύεται σε μια θέση με την ελαχιστοποίηση του χρόνου διέλευσης. Προτιμούν να ακολουθήσετε τις πιο άμεσες διαδρομές και να αποφεύγουν τα ταξίδια που απαιτούν μακρά ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, εκτός αν υπάρχει μια ουσιαστική αποπληρωμή στο τέλος. Άλλοι βλέπουν χρόνου διέλευσης ως εμπόρευμα που παράγει τα οφέλη ιδίω δικαιώματι (Chavas, σκαμπό και Sellar 1989).

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Ο χρόνος που ξοδεύεται σε μια περιοχή προορισμού είναι αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό κριτήριο διαμόρφωση τουριστική συμπεριφορά, γιατί μπορεί να περιορίσει άμεσα ή να επεκτείνουν τον αριθμό και το εύρος των πιθανών δραστηριοτήτων που είναι διαθέσιμες και το βάθος στο οποίο μπορεί να βιωθεί ατομικές δραστηριότητες (Pearce 1988). Truong και Henscher (1985) υποστήριξε ότι ο χρόνος είναι ένας από τους λίγους απόλυτα, διότι δεν μπορεί να αποθηκευτεί για χρήση σε μια μελλοντική ημερομηνία. Ο συνολικός προϋπολογισμός ώρα του προορισμού συνήθως καθορίζονται εκ των προτέρων για την άφιξη και είναι δύσκολο να τροποποιηθεί μία φορά επί τόπου. Εξαιτίας αυτού, το πώς δαπανάται το χρόνο, αντί για το ποσό της διάθεση, γίνεται το βασικό διακριτική μεταβλητή. Οι αποφάσεις σχετικά με τις δαπάνες του περιλαμβάνουν συχνά ένα trade-off μεταξύ του χρόνου διέλευσης και το χρόνο που δαπανάται σε μια έλξη ή τόπο. Μερικοί τουρίστες δείτε την ώρα σε ένα πλαίσιο ευκαιρία / κόστους, όπου αφήνει περισσότερο χρόνο διέλευσης λιγότερο διαθέσιμο στο επιθυμητό στόχο (McKean, Johnson and Walsh 1995? Walsh, Sanders και McKean 1990). Αυτές οι τουρίστες '' έκβαση '' προσανατολισμό, και επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν το χρόνο που δαπανάται σε μια χώρα με ελαχιστοποίηση του χρόνου διέλευσης. Προτιμούν να ακολουθήσει τις πιο άμεσες διαδρομές και αποφεύγουν τα ταξίδια που απαιτούν μεγάλους χρόνους διέλευσης, εκτός αν υπάρχει μια σημαντική pay-off στο τέλος. Άλλοι βλέπουν την ώρα διέλευσης ως εμπόρευμα που παράγει τα οφέλη από μόνη της (Chavas, Stoll και Sellar 1989).

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

στην περιοχή του στόχου που πέρασε στο χρόνο μπορεί να είναι ένας από τους πιο ισχυρούς πρότυπο δημιουργία τουριστικών συμπεριφορά, γιατί μπορεί να άμεσο περιορισμό ή την επέκταση του αριθμού και του πεδίου εφαρμογής της πιθανές δραστηριότητες και δραστηριότητες σε προσωπική εμπειρία μπορεί να το βάθος (πιρς, 1988).Henscher Truong (1985) και ότι ο χρόνος είναι μια απόλυτη,διότι δεν είναι δυνατόν να αποθηκεύονται σε μελλοντική ημερομηνία.Ο γενικός στόχος του προϋπολογισμού, είναι συνήθως πριν από την άφιξη στη θέση του, είναι πολύ δύσκολο να τροποποιηθεί.Για το λόγο αυτό, ο χρόνος είναι πώς, και όχι η ποσότητα των βασικών ελευθεριών, είναι μεταβλητές.τις δαπάνες σχετικά με την απόφαση που συχνά περιλαμβάνουν ένα συμβιβασμό μεταξύ του χρόνου και η ώρα περνάει για ένα μέρος ή μέρη.Σε μια ευκαιρία για το κόστος πλαίσιο ότι ορισμένοι τουρίστες, στο μεγαλύτερο χρόνο μεταφοράς των επιδιωκόμενων στόχων λίγα φύλλα (ΜΑΚ - κιν, Τζόνσον και ο γουόλς, το 1995, ο γουόλς, σόντερς και ο ΜΑΚ - κιν, 1990).Αυτοί οι τουρίστες'outcome "τύπου,και επιδιώκει τη μέγιστη χρήση του χρόνου, σε ένα μέρος, και με τη μεγαλύτερη δυνατή μείωση της διαμετακόμισης.Θα προτιμούσα να περπατήσω την πιο άμεση διαδρομή και η διάρκεια της μεταφοράς δεν πρέπει να είναι πολύ μακρύ ταξίδι, εκτός αν υπάρχει ουσιαστική αμοιβή στο τέλος.Ο χρόνος μεταφοράς είναι τα δικαιώματά τους και παράγουν οφέλη να βλέπεις τους άλλους (chavas εμπόρευμα, ο Στιούαρτ και sellar 1989).