An illusion is a distortion of the

An illusion is a distortion of the senses, revealing how the brain normally organizes and interprets sensory stimulation. Though illusions distort reality, they are generally shared by most people.[1] Illusions may occur with any of the human senses, but visual illusions (optical illusions), are the most well-known and understood. The emphasis on visual illusions occurs because vision often dominates the other senses. For example, individuals watching a ventriloquist will perceive the voice is coming from the dummy since they are able to see the dummy mouth the words.[2] Some illusions are based on general assumptions the brain makes during perception. These assumptions are made using organizational principles (e.g., Gestalt theory), an individual's capacity for depth perception and motion perception, and perceptual constancy. Other illusions occur because of biological sensory structures within the human body or conditions outside of the body within one’s physical environment.
The term illusion refers to a specific form of sensory distortion. Unlike a hallucination, which is a distortion in the absence of a stimulus, an illusion describes a misinterpretation of a true sensation. For example, hearing voices regardless of the environment would be a hallucination, whereas hearing voices in the sound of running water (or other auditory source) would be an illusion.
Mimes are known for a repertoire of illusions that are created by physical means. The mime artist creates an illusion of acting upon or being acted upon by an unseen object. These illusions exploit the audience's assumptions about the physical world. Well-known examples include "walls", "climbing stairs", "leaning", "descending ladders", and "pulling and pushing".

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Μια παραίσθηση είναι μια διαστρέβλωση των αισθήσεων, αποκαλύπτει πώς ο εγκέφαλος οργανώνει κανονικά και ερμηνεύει αισθητηριακή διέγερση. Αν και η πραγματικότητα διεστραμμένος ψευδαισθήσεις, κατανέμονται γενικά από τους περισσότερους ανθρώπους. [1] ψευδαισθήσεις μπορεί να συμβεί με οποιαδήποτε από τις αισθήσεις του ανθρώπου, αλλά οπτικές ψευδαισθήσεις (οπτικές ψευδαισθήσεις), είναι το πιο γνωστό και κατανοητό. Η έμφαση στις οπτικές ψευδαισθήσεις παρουσιάζεται επειδή όραμα συχνά κυριαρχεί στις άλλες αισθήσεις. Για παράδειγμα, άτομα που παρακολουθούν ένα εγγαστρίμυθος θα αντιληφθεί η φωνή είναι που προέρχονται από το ανδρείκελο δεδομένου ότι είναι σε θέση να δείτε την εικονική στόμα τις λέξεις. [2] μερικές παραισθήσεις είναι βασισμένες στις γενικές υποθέσεις που ο εγκέφαλος κάνει κατά τη διάρκεια αντίληψη. Αυτές οι παραδοχές γίνονται χρησιμοποιώντας οργανωτικές αρχές (π.χ., θεωρία Gestalt), ικανότητα ενός ατόμου για την αντίληψη του βάθους και αντίληψη της κίνησης, και αντιληπτικών σταθερότητα. Άλλες ψευδαισθήσεις οφείλονται σε βιολογική αισθητικές δομές μέσα στο ανθρώπινο σώμα ή συνθήκες έξω από το σώμα μέσα σε φυσικό περιβάλλον ενός ατόμου.Η ψευδαίσθηση όρος αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη μορφή διαστρέβλωση των αισθήσεων. Σε αντίθεση με μια παραίσθηση, η οποία είναι μια στρέβλωση ελλείψει ενός ερεθίσματος, μια ψευδαίσθηση περιγράφει μια παρερμηνεία των μια πραγματική αίσθηση. Για παράδειγμα, ακούει φωνές ανεξάρτητα από το περιβάλλον θα ήταν μια ψευδαίσθηση, ότι ακούει φωνές στον ήχο του τρεχούμενου νερού (ή άλλη ακουστική πηγή) θα ήταν μια ψευδαίσθηση.Μίμοι είναι γνωστό για ένα ρεπερτόριο από ψευδαισθήσεις που δημιουργούνται με φυσικά μέσα. Ο καλλιτέχνης mime δημιουργεί μια ψευδαίσθηση της ενεργώντας κατόπιν ή να ενεργοποιηθούν από ένα αόρατο αντικείμενο. Αυτές τις ψευδαισθήσεις που εκμεταλλεύονται το κοινό παραδοχές σχετικά με το φυσικό κόσμο. Γνωστά παραδείγματα "τοίχοι", "σκαλοπάτια", "γέρνει", "φθίνουσα σκάλες", και "τραβά και που ωθεί".

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Μια ψευδαίσθηση είναι μια διαστρέβλωση των αισθήσεων, αποκαλύπτοντας πώς ο εγκέφαλος κανονικά οργανώνει και ερμηνεύει τα αισθητηριακά ερεθίσματα. Αν και αυταπάτες διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, είναι γενικά συμμερίζονται οι περισσότεροι άνθρωποι. [1] Illusions μπορεί να συμβεί με οποιαδήποτε από τις ανθρώπινες αισθήσεις, αλλά τις οπτικές πλάνες (οπτικές ψευδαισθήσεις), είναι τα πιο γνωστά και κατανοητά. Η έμφαση στην οπτική ψευδαίσθηση συμβαίνει επειδή το όραμα κυριαρχεί συχνά τις άλλες αισθήσεις. Για παράδειγμα, τα άτομα που παρακολουθούν ένα εγγαστρίμυθος θα αντιληφθεί τη φωνή έρχεται από το ομοίωμα, δεδομένου ότι είναι σε θέση να δείτε την εικονική στόμα τους λόγια. [2] Κάποιες αυταπάτες βασίζεται σε γενικές παραδοχές ο εγκέφαλος κάνει κατά τη διάρκεια της αντίληψης. Αυτές οι παραδοχές που γίνονται με τη χρήση οργανωτικές αρχές (π.χ., θεωρία Gestalt), η ικανότητα ενός ατόμου για την αντίληψη του βάθους και της αντίληψης της κίνησης, και αντιληπτική σταθερότητα. Άλλες ψευδαισθήσεις συμβαίνουν λόγω της βιολογικής αισθητηριακές δομές μέσα στο ανθρώπινο σώμα ή συνθήκες εκτός του σώματος μέσα στο φυσικό περιβάλλον ενός ατόμου.
Ο όρος ψευδαίσθηση αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη μορφή της αισθητηριακής στρέβλωση. Σε αντίθεση με μια ψευδαίσθηση, η οποία είναι μια στρέβλωση στην απουσία ενός ερεθίσματος, μια ψευδαίσθηση περιγράφει μια παρερμηνεία μιας αληθινής αίσθησης. Για παράδειγμα, άκουσε φωνές, ανεξάρτητα από το περιβάλλον θα είναι μια ψευδαίσθηση, ενώ άκουσε φωνές στον ήχο του τρεχούμενου νερού (ή άλλη ακουστική πηγή) θα ήταν μια ψευδαίσθηση.
Παντομίμες είναι γνωστή για ένα ρεπερτόριο των ψευδαισθήσεων που δημιουργούνται με φυσικό τρόπο. Ο καλλιτέχνης της παντομίμας δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ενεργώντας κατόπιν ή ενεργοποιούνται με ένα αόρατο αντικείμενο. Αυτές οι ψευδαισθήσεις εκμεταλλεύονται τις υποθέσεις του κοινού σχετικά με τον φυσικό κόσμο. Γνωστά παραδείγματα περιλαμβάνουν "τοίχους", "ανέβασμα σκάλας", "ακουμπά", "κατεβαίνει σκάλες", και "τραβώντας και σπρώχνοντας".