Educational research, as a domain o

Educational research, as a domain of academic inquiry, is a relatively young field. Most of its
major journals have been established since the 1960s, and only a few of them were in place a
century ago. University-based colleges and faculties of education are similarly recent. Very
few have been around for more than a half-century.
For the most part, when they were first established, colleges and faculties of education
drew their personnel from specialists in psychology, sociology, history, philosophy,
management, and the subject matter areas. And even though the situation has changed so that
a huge majority of current faculty members have been credentialed by schools of education,
the derivative nature of the field continues to be manifest in the names of its subfields and
departments: educational psychology, educational philosophy, educational history,
mathematics education, and so on. Few branches, with the obvious exception of curriculum
studies, can justly be seen as proper to education.
Given this background, it is not surprising that educationists have a longstanding habit
of importing theoretical frames and methodological approaches from other domains and
disciplines. In this article, we examine some of the issues around this tendency, arguing that
there are emergent qualities to educational research and curriculum studies that have not (and
cannot) be represented in any of the fields from which they have drawn. In particular, we look
toward the transdisciplinary and participatory domain of complexity theory as a means to
make sense of the emergent character of educational research—ultimately arguing that
complexity theory might be construed as a properly educational theory. We do not regard it as
a frame that can be simply adopted, but an emergent conversation that compels participation
(see Stewart & Cohen, 1997). In the process, we offer a series of critiques of the established
practice of carving educational inquiry into subdisciplines that map tidily onto the grander
academic world.
Transphenomenal

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Εκπαιδευτική έρευνα, ως τομέα της ακαδημαϊκής έρευνας, είναι ένα σχετικά νέο πεδίο. Οι περισσότεροι από τουςμεγάλες εφημερίδες έχουν καθιερωθεί από το 1960, και μόνο λίγα από αυτά ήταν στη θέση ενόςαιώνα πριν. Πανεπιστημιακά κολέγια και σχολές εκπαίδευσης είναι ομοίως πρόσφατα. Πολύλίγοι έχουν γύρω για περισσότερο από μισό αιώνα.Για το μεγαλύτερο μέρος, όταν ήταν πρώτη καθιερωμένα, κολλεγίων και σχολές εκπαίδευσηςάντλησε προσωπικό τους ειδικούς στην ψυχολογία, Κοινωνιολογία, ιστορία, φιλοσοφία,διαχείριση και τις περιοχές του θέματος. Και παρόλο που η κατάσταση έχει αλλάξει έτσι ώστε ναμια μεγάλη πλειοψηφία του τρέχοντα μέλη ΔΕΠ έχουν ήδη credentialed από τις σχολές εκπαίδευσης,τα παράγωγα της φύσης του πεδίου συνεχίζει να είναι πρόδηλα τα ονόματα από τα δευτερεύοντα πεδία καιτμήματα: Εκπαιδευτική Ψυχολογία, εκπαιδευτική φιλοσοφία, την εκπαιδευτική ιστορία,εκπαίδευση μαθηματικά, και ούτω καθεξής. Λίγα υποκαταστήματα, με την προφανή εξαίρεση του προγράμματος σπουδώνμελέτες, δίκαια μπορεί να θεωρηθεί ως κατάλληλη εκπαίδευση.Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το πλαίσιο, δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι η μόρφωση έχουν μια μακροχρόνια συνήθειαεισαγωγή θεωρητικών πλαισίων και μεθοδολογικές προσεγγίσεις από άλλους τομείς καικλάδους. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε μερικά από τα θέματα γύρω από την τάση αυτή, υποστηρίζοντας ότιΥπάρχουν αναδυόμενες ιδιότητες εκπαιδευτικό ερευνητικό και αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών που δεν έχουν (καιδεν μπορεί) να αναπαρασταθεί σε οποιαδήποτε από τα πεδία από τα οποία έχουν σύρει. Ειδικότερα, το βλέπουμεπρος την διεπιστημονική και συμμετοχική τομέα της θεωρίας της πολυπλοκότητας ως μέσο για τηννόημα του αναδυόμενη χαρακτήρα της εκπαιδευτικής έρευνας — τελικά υποστηρίζοντας ότιπολυπλοκότητα θεωρία μπορεί να θεωρηθεί ως μια σωστή εκπαιδευτική θεωρία. Δεν τις θεωρούμε ωςένα πλαίσιο που μπορούν να εγκριθούν απλώς, αλλά μια αναδυόμενη συζήτηση που αναγκάζει συμμετοχή(βλέπε Stewart & Cohen, 1997). Στη διαδικασία, προσφέρουμε μια σειρά από κριτικές των καθιερωμένωνπρακτική της σκάλισμα εκπαιδευτική εξεταστική subdisciplines που χαρτογραφούν κοσμίως επάνω το μεγαλόπρεποακαδημαϊκό κόσμο.Transphenomenal

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Εκπαιδευτική έρευνα, ως τομέα της ακαδημαϊκής έρευνας, είναι ένα σχετικά νέο πεδίο. Οι περισσότεροι από τους
μείζονες περιοδικά έχουν καθιερωθεί από το 1960, και μόνο λίγα από αυτά ήταν στη θέση του ένα
αιώνα πριν. Κολέγια και σχολές εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου με βάση είναι εξίσου πρόσφατη. Πολύ
λίγοι ήταν γύρω για περισσότερο από μισό αιώνα.
Για το μεγαλύτερο μέρος, όταν ήταν καθιερώθηκε για πρώτη φορά, κολέγια και σχολές εκπαίδευσης
επέστησε το προσωπικό τους από ειδικούς στην ψυχολογία, την κοινωνιολογία, την ιστορία, τη φιλοσοφία,
τη διαχείριση, και τις περιοχές θέμα . Και παρόλο που η κατάσταση έχει αλλάξει, έτσι ώστε
η μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών μελών ΔΕΠ έχουν διαπιστευμένους από τα σχολεία της εκπαίδευσης,
το παράγωγο φύση του τομέα εξακολουθεί να είναι πρόδηλη στα ονόματα των υποπεδία και της
τμήματα: εκπαιδευτική ψυχολογία, εκπαιδευτική φιλοσοφία, εκπαιδευτικό την ιστορία,
την εκπαίδευση των μαθηματικών, και ούτω καθεξής. Λίγοι κλάδοι, με την προφανή εξαίρεση του αναλυτικού προγράμματος
σπουδών, μπορεί δικαίως να θεωρηθεί ως κατάλληλη για την εκπαίδευση.
Με δεδομένο αυτό το πλαίσιο, δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι εκπαιδευτικοί έχουν μια μακροχρόνια συνήθεια
της εισαγωγής θεωρητικών πλαισίων και μεθοδολογικές προσεγγίσεις από άλλους τομείς και
κλάδους. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε μερικά από τα θέματα γύρω από αυτή την τάση, υποστηρίζοντας ότι
υπάρχουν αναδυόμενες ιδιότητες με την εκπαιδευτική έρευνα και τις μελέτες πρόγραμμα σπουδών που δεν έχουν (και
δεν μπορεί) να εκπροσωπείται σε οποιοδήποτε από τα πεδία από τα οποία έχουν καταρτίσει. Ειδικότερα, κοιτάμε
προς το διεπιστημονικό και συμμετοχικό πεδίο της θεωρίας πολυπλοκότητας ως ένα μέσο για να
βγάλουν νόημα από την αναδυόμενη χαρακτήρα της εκπαιδευτικής έρευνας, τελικά, με το επιχείρημα ότι
η θεωρία της πολυπλοκότητας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ορθή εκπαιδευτική θεωρία. Εμείς δεν το θεωρούν ως
ένα πλαίσιο που μπορούν να υιοθετηθούν απλώς, αλλά μια συνομιλία αναδυόμενη που αναγκάζει συμμετοχής
(βλέπε Stewart & Cohen, 1997). Κατά τη διαδικασία αυτή, προσφέρουμε μια σειρά κριτικών της καθιερωμένης
πρακτικής της γλυπτικής εκπαιδευτικής έρευνας σε subdisciplines που map κοσμίως πάνω στο μεγαλειώδες
ακαδημαϊκό κόσμο.
Transphenomenal

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

εκπαιδευτική έρευνα είναι μια ακαδημαϊκή έρευνα, είναι ένα σχετικά νέο τομέα.Το μεγαλύτερο μέρος τηςαπό τη δεκαετία του 1960, έχει συσταθεί κυρίως περιοδικά, μόνο μερικά από αυτά είναι σε ένααιώνες πριν.Πανεπιστημιακές Σχολές και Ινστιτούτο εκπαίδευσης επίσης πρόσφατα.ΠολύΛίγοι άνθρωποι έχουν για περισσότερο από μισό αιώνα.Το πιο σημαντικό είναι, όπως την πρώτη φορά που θα συσταθεί, Κολλέγιο και το Κολλέγιο Εκπαίδευσηςαπό την ψυχολογία, κοινωνιολογία, ιστορία και φιλοσοφία, κλπ για τα μέλη του προσωπικού τους,στον τομέα της διαχείρισης και θέμα.Παρά το γεγονός ότι η κατάσταση έχει αλλάξει, οπότεΗ συντριπτική πλειονότητα των υφιστάμενων ήδη από τη σχολική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών προσόντων,στον τομέα αυτό εξακολουθούν να προέρχονται από το γιο του, φυσικά, μια λίστα με ονόματα καιΣχολές εκπαίδευσης: Εκπαιδευτική Ψυχολογία, φιλοσοφία, ιστορία της εκπαίδευσης,Μαθηματικά Εκπαίδευση, κλπ.Με εξαίρεση των υποκαταστημάτων, πρόγραμμαΈρευνα, δικαίως μπορεί να θεωρηθεί σωστό εκπαίδευση.Σε αυτό το πλαίσιο, η εκπαίδευση είναι ένα μακροχρόνιο συνήθειες, δεν είναι περίεργοΑπό άλλους τομείς και η εισαγωγή της πλαίσιο και τη μέθοδοπειθαρχία.Στο άρθρο αυτό, θα μελετήσουμε το πρόβλημα γύρω από αυτή την τάση, ότιΥπάρχουν νέα για την ποιότητα της εκπαίδευσης και την πορεία της έρευνας, και δεν (Δεν) σε κάθε τομέα που εκφράζει τους πίνακες.Ειδικότερα, αναμένουμεΓια την διεπιστημονική και συμμετοχή στον τομέα της πολυπλοκότητας θεωρία ένα μέσοΓια την εκπαιδευτική έρευνα ξαφνική κατανόηση των χαρακτηριστικών της και, τελικά, ότιπερίπλοκη θεωρία μπορεί να ερμηνευθεί ως μια σωστή εκπαίδευση θεωρία.Δεν θα θεωρείται ωςένα πλαίσιο, μπορεί εύκολα να με τον διάλογο, αλλά το επείγον, επιβάλλουν τη συμμετοχή(βλέπε Στιούαρτ Κοέν, 1997).Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, παρέχοντας μας μια σειρά από την καθιερωμένη κριτικήκλάδος της επιχειρηματικής εκπαίδευσης στην μεγάλη συζήτηση και την πρακτική του ΧάρτηΗ ακαδημαϊκή κοινότητα.Transphenomenal