To better appreciate the contributi

To better appreciate the contribution of the ‘paradigm of complexity’ in Educational sciences, this
paper proposes a framework discussing its cultural and historical roots. First, it focuses on
Giambattista Vico’s (1668-1744) critique of René Descartes’ method (1637), contrasting
Cartesian’s principles (evidence, disjunction, linear causality and enumeration), with the open
rationality of the ‘ingenium’ (capacity to establish relationships and contextualize).
Acknowledging the teleological character of scientific inquiry (Bachelard) and the inseparability
between ‘subject’ and ‘object’, the second part of the text explores the relevance of ‘designo’
(intentional design) implemented by Leonardo da Vinci (1453-1519) in order to identify and
formulate problems encountered by researchers. Referring to contemporary epistemologists
(Bachelard, Valéry, Simon, Morin), this contribution finally questions the relationships between
the ‘ingenio’ (pragmatic intelligence), the ‘designo’ (modeling method) and ethics. It proposes one
to conceive the paradigm of complexity through the relationships it establishes between
(pragmatic) action, (epistemic) reflection and meditation (ethics).
Because the Cartesian Method undermines ingenium and ingenium was given to human beings
in order to understand, that is, to act intentionally…

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Για να εκτιμήσουν καλύτερα τη συμβολή του το «παράδειγμα της πολυπλοκότητας» στις επιστήμες της εκπαίδευσης, αυτόβιβλίο προτείνει ένα πλαίσιο που συζητάμε για τις πολιτιστικές και ιστορικές ρίζες. Κατ ' αρχάς, επικεντρώνεταιGiambattista Vico (1668-1744) κριτικής της μεθόδου Καρτέσιος (1637), απλικέ στοιχεία σε αντίθεσηΤου καρτεσιανού αρχές (αποδείξεις, διάζευξης, γραμμικής αιτιότητας και απαρίθμηση), με το άνοιγμαορθολογικότητα του το «ingenium» (ικανότητα να δημιουργήσει σχέσεις και να contextualize).Αναγνωρίζοντας την τελολογική χαρακτήρα της επιστημονικής έρευνας (Bachelard) και το αχώριστομεταξύ του «θέμα» και «αντικείμενο», το δεύτερο μέρος του κειμένου διερευνά τη σημασία της «designo»(εκ προθέσεως σχεδίασης) εφαρμόζονται από το Leonardo da Vinci (1453-1519) προκειμένου να εντοπιστούν καιδιατυπώνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ερευνητές. Αναφερόμενος στη σύγχρονη epistemologists(Bachelard, ο Βαλερύ, Simon, Morin), η συνεισφορά αυτή τελικά ερωτήσεις τις σχέσεις μεταξύ τωντο «ingenio» (πρακτική νοημοσύνη), το «designo» (μοντελοποίηση μέθοδος) και τη δεοντολογία. Προτείνει ένανα συλλάβουν το παράδειγμα της πολυπλοκότητας μέσω των σχέσεων που δημιουργεί μεταξύ(ρεαλιστικές) δράση, (επιστημικής) κατηγοριοποίηση και διαλογισμού (δεοντολογία).Επειδή η καρτεσιανή μέθοδος υπονομεύει ingenium και ingenium δόθηκε στον άνθρωπογια να καταλάβουμε, δηλαδή, να ενεργεί εκ προθέσεως...

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Για να εκτιμήσουν καλύτερα τη συμβολή του «παραδείγματος της πολυπλοκότητας» στις Επιστήμες της Αγωγής, το
έγγραφο προτείνει ένα πλαίσιο συζήτησης πολιτιστικές και ιστορικές ρίζες της. Πρώτον, επικεντρώνεται στην
(1668-1744) κριτική Giambattista Vico του René Descartes »μέθοδο (1637), σε αντίθεση
αρχές καρτεσιανή του (αποδείξεις, διάζευξη, γραμμική αιτιότητα και καταμέτρηση), με την ανοιχτή
ορθολογικότητα του« Ingenium »(ικανότητα να δημιουργεί σχέσεις και την πλαισίωση).
Αναγνωρίζοντας την τελεολογική χαρακτήρα της επιστημονικής έρευνας (Bachelard) και το αδιαχώριστο
μεταξύ «αντικείμενο» και «αντικείμενο», το δεύτερο μέρος του κειμένου διερευνά τη σημασία της «designo»
(εκ προθέσεως σχεδιασμού) υλοποιούνται από το πρόγραμμα Leonardo da Vinci (1453 -1519), προκειμένου να εντοπίσουν και να
διατυπώσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ερευνητές. Αναφερόμενος στην σύγχρονη επιστημολόγοι
(Bachelard, Valéry, Simon, Morin), η συμβολή αυτή αμφισβητεί, τέλος, τις σχέσεις μεταξύ
της «ingenio» (ρεαλιστική ευφυΐα), η «designo» (μέθοδος μοντελοποίησης) και της ηθικής. Είναι μία προτείνει
να συλλάβει το παράδειγμα της πολυπλοκότητας μέσα από τις σχέσεις που δημιουργεί μεταξύ
(ρεαλιστική) δράση, (επιστημονικό) προβληματισμού και διαλογισμού (ηθική).
Επειδή η μέθοδος καρτεσιανό υπονομεύει Ingenium και Ingenium δόθηκε στον άνθρωπο
προκειμένου να γίνει κατανοητό, ότι είναι , να ενεργεί σκόπιμα ...

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

Για την καλύτερη κατανόηση του "προτύπου για την πολυπλοκότητα της πολυπλοκότητας" στην εκπαιδευτική επιστημονική συνεισφορά, η οποίαΤο έγγραφο αυτό προτείνει ένα πλαίσιο για τις πολιτιστικές και ιστορικές ρίζες.Πρώτον, η οποία επικεντρώνεται στηνWeike (1668-1744) μέθοδος René Descartes (1637), αντίθετα με την κριτικήο Ντεκάρτ αρχές (στοιχεία, διαχωρισμό, γραμμική αιτιώδης σχέση και ο κόμης), και το άνοιγμα"εταιρεία" λογική (για την οικοδόμηση σχέσεων και ικανότητα για την περιστασιακή).Αναγνωρίζει ότι ο σκοπός για την επιστημονική έρευνα (Η) και το αδιαίρετο τωνΣτο "θέμα" και "αντικείμενο", το δεύτερο μέρος designo τη σχέση "(ΕΚ) από το πρόγραμμα Leonardo da Vinci (1453-1519) για την αναγνώριση και τηνΓια τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ερευνητές.αναφέρεται στη σύγχρονη επιστημολογική(Bachelard, Valéry, σάιμον, Morin), η συμβολή αυτή, και, τέλος, τη σχέση μεταξύ των προβλημάτων"εταιρεία" (ρεαλιστική σοφία), "designo" (μεθοδολογία) και την ηθική.προτείνει ένααπό τη σχέση που προβλέπεται για το περίπλοκο.(ρεαλιστική) (οι) προβληματισμού και δράσης για την (δεοντολογίας).Επειδή ο Ντεκάρτ κατέστρεψαν εταιρείες και η εταιρεία έδωσε ανθρώπινηΓια να καταλάβω, δηλαδή εκ προθέσεως πράξεις...