To discover them, at least in part,

To discover them, at least in part, I shall begin by stating what may not
be totally obvious. The Cheese and the Worms does not restrict itself to the reconstruction
ofan individual event; it narrates it. Furet had rejected narrative
and, more specifically, literary narrative, as an expression, typically teleological,
of the "history of events," whose time "is made up of a series of
discontinuities described in the mode of the continuous: the classic subject
matter of the narrative [recit]"("H," p. 231). Against this type of "literary"
narration Furet contrasted the examination of serial ethnographic history,
problem by problem. He thus appropriated that widely accepted commonplace
that still today tacitly identifies a specific form of narration, modeled
on late nineteenth-century realist novels, with historical narrative tout court
Granted, the figure of the omniscient historian-narrator, who unravels
the slightest details ofan event or the hidden motivations that inspire
the behavior of individuals, social groups, or states, has gradually established
itself. But it is only one of the many possibilities, as the readers of
Marcel Proust, Virginia Woolf, and Robert Musil know, or should know well

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Να ανακαλύψει τους, τουλάχιστον εν μέρει, θα ξεκινήσω δηλώνοντας τι Μαΐου δεν
είναι εντελώς προφανές. Το τυρί και τα σκουλήκια δεν περιορίζεται στην ανοικοδόμηση
ατομικό αγώνισμα ενός? αυτό αφηγείται η ίδια. Furet είχε απορρίψει αφήγηση
και, πιο συγκεκριμένα, λογοτεχνική αφήγηση, ως έκφραση, συνήθως τελεολογική,
της "ιστορίας των γεγονότων," του οποίου ο χρόνος "αποτελείται από μια σειρά από
ασυνέχειες που περιγράφεται στον τρόπο της συνεχούς: το κλασικό θέμα
θέμα της αφήγησης [recit] "(" H, «σ. 231). Έναντι τέτοιου είδους "λογοτεχνική"
Furet αφήγηση σε αντίθεση η εξέταση της σειριακής εθνογραφική ιστορίας,
πρόβλημα από πρόβλημα. Διεκδίκησε έτσι ότι ευρέως αποδεκτή κοινός τόπος
ότι ακόμα σήμερα σιωπηρά προσδιορίζει μια ειδική μορφή της αφήγησης, διαμορφώθηκε
για τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα ρεαλιστής μυθιστορήματα, με την ιστορική αφήγηση tout δικαστήριο
χορηγήθηκε, ο αριθμός του παντογνώστης ιστορικός-αφηγητή, που ξετυλίγεται
παραμικρή λεπτομέρειες ενός γεγονότος ή τα κρυμμένα κίνητρα που εμπνέουν
τη συμπεριφορά των ατόμων, κοινωνικών ομάδων, ή μελών, έχει σταδιακά καθιερώσει
ίδια. Αλλά είναι μόνο μία από τις πολλές δυνατότητες, όπως οι αναγνώστες του
Marcel Proust, Βιρτζίνια Γουλφ, και Ρομπέρ Μιούζιλ γνωρίζετε, ή θα πρέπει να γνωρίζετε καλά