Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, το επίκεντρο της πολιτικής μεταφορών και μελέτες μεταφοράς ήταν σχετικά με τη μείωση της χρήσης των μηχανοκίνητων, τα ιδιωτικά μεταφορικά μέσα, ιδίως όσον αφορά την καθημερινή μετακινούμενος traYc. Οι κύριες έννοιες επικεντρώθηκαν στην δημιουργία ενός ελκυστικού δημοσίων προμηθειών μεταφοράς και, όπου είναι δυνατόν, τη βελτίωση της υποδομής για μη μηχανοκίνητα μέσα TRA
Υ
γ, προκειμένου να ανοίξει εναλλακτικές
γίας τρόπους μετακίνησης. Αν και αυτές οι έννοιες που παράγονται αισθητή e
V
ECTS για καθημερινού ταξιδιού, δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν με σταθερά ανοδική βλήματα
βλήματα στο
W
ΟΠΕ αναψυχής tra
Υ
γ. Ως εκ τούτου, κυρίως προσανατολισμού του εφοδιασμού, αυταρχική πολιτική της επιφάνειας εργασίας των μεταφορών δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μια πολλά υποσχόμενη
προσέγγιση στο πλαίσιο αναψυχής.
Κατά συνέπεια, το άρθρο αυτό επικεντρώνεται στις απαραίτητες βασικούς παράγοντες για την επιτυχή αναψυχή και τον τουρισμό παροχή δημόσιων μεταφορών. Τονίζει την ανάγκη για επανεξέταση της πολιτικής μεταφορών, επιλέγοντας μια προσέγγιση με βάση τη ζήτηση και αναγνωρίζοντας τη σημασία της ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ συνοδεύουν eVorts στους τομείς του μάρκετινγκ, της διαφάνειας και της ποιότητας. Εστιάζοντας στην πλευρά της ζήτησης, με τις ατομικές συμπεριφορές και τις προτιμήσεις του, οδηγεί σε μια νέα κατανόηση του δίσκου
γ σχεδιασμού με την υιοθέτηση μιας κάτω προς τα πάνω, και όχι μια top-down προσέγγιση.
©
2007 Elsevier Ltd. All rights reserved.
Μεταφράζονται, παρακαλώ περιμένετε..