iden worthy of becoming the Mother

iden worthy of becoming the Mother of God incarnate; humanity was unable to produce a Chosen One Who could contain within Herself the Uncontainable.
Nativity of the Holy Theotokos
Nativity of the Holy Theotokos

All spiritual things were foreign to antediluvian mankind. In those days people were so incorrigibly flesh-bound that God eradicated them from the face of the earth in the waters of the deluge and planted a new mankind from the roots of righteous Noah. But Adam’s new progeny did not remember for long the reasons for the deluge and began anew to build a monument to its pride. Then the Lord dispersed the people upon the entire face of the earth, dividing them one from another by a language barrier.

Afterwards He found a shoot of future salvation – Abraham, and planted him in fertile ground, grew a mighty tree from him – the people of Israel, guarded them, cleansed them of idolatry, and finally focused all His attention and concern upon one of its branches – the tribe of Judah, and then concentrated upon a small offshoot – the ancestry of David, which gave the world the everlasting Bloom – the Most-pure Virgin. Such was the divine plan for our salvation – from a dying root to produce a bloom of incorruptibility, chosen from among all ages and people – the Most-blessed Virgin Mary.

This wondrous event took place in a small town in Palestine called Nazareth, where an elderly barren couple gave birth to a Daughter. For many of their neighbors this appeared extraordinary, but not more than that. They were unable to comprehend the magnitude of the event. Had their spiritual eyes been open, they would have seen a wondrous sight: the Son of God attending the birth of the Holy Virgin; angels reverently surrounding the newborn Maiden, greater than the cherubim and higher than the seraphim; Adam and Eve spiritually triumphant, seeing the ancient prophecy coming to pass – the birth of a Maiden Whose seed would destroy the head of the ancient serpent (Gen. 3:15). Repentant sinners rejoice, for into the fallen world has come the Surety of sinners, the Intercessor for the damned, the Joy of all who sorrow.

The Mother of God loves and hears all those who pray to Her in the simplicity of their hearts, for “through the doors of Her mercy everyone enters freely with prayer” (St. Dimitri of Rostov).

Let us not pass by this door, dear brethren, by forgetting to pray, and let us not thus send away, as did antediluvian mankind, the Merciful Intercessor from our midst.
Reprinted from “Orthodox Russia,” No. 17, 2001.

THE RIGHT TIME
Homily for the Nativity of the Holy Theotokos

In the service for the feast of the Nativity of the Holy Theotokos there are the following words: “In the sorrow of their barrenness, the wise parents of the Mother of God cried out unto the Lord, and they gave birth to Her unto all generations, for universal salvation and glory.”

Let us ponder this moment, my dear brethren. We see before us the righteous Joachim and Anna - venerable and pious, faithful spouses, issuing from an ancestry of kings and priests, God-fearing, keeping all God’s commandments, known for their humility and charity. And yet this model couple is the object of scorn and humiliation on the part of their neighbors! How can that be? It is because the years go by and by, and they have already reached old age, and still the Lord has not given them any children.

In those times every Jew hoped, through his descendants, to participate in the kingdom of the Messiah. Therefore, every Jew who was childless was scorned by others, because barrenness was considered to be God’s great punishment for sins.

This was especially hard for Joachim to endure, being a descendant of King David and knowing that Christ the Saviour was to be born of his ancestry. And so what do the righteous Joachim and Anna do? Despite being mocked by others for so many years, they do not grumble against the Lord, they do not abandon their virtuous life, but humbly continue to endure, to endure and hope, to hope and - despite their very old age - to have faith in God’s mercy. As the church hymn tells us, in the sorrow of their barrenness they cry out unto the Lord, i.e. they tearfully pray to him.

And what is the result of this humility, patience, faith, hope and prayer? Once again we receive the answer in the church hymn: they, the wise parents, receive a heavenly gift from God - the One Who is higher than the cherubim, Who is birth-giver to God the Word, - and they give birth to Her unto all generations, for universal salvation and glory.

Such is the extraordinary gift earned by the righteous Joachim and Anna - they give birth to the Mother of God, the Holy Virgin Mary, and in Her nativity they themselves are glorified for all ages!

But why did they have to wait so long? The Lord was not punishing them for their sins - they were already righteous and pure; the Lord was not testing their patience and humility - they had already exhibited these virtues abundantly. No, dear brethren, they had to wait for so long until the time was right. Herein lies the key - they had to wait until the time was right.

The Holy Virgin, as the future Mother of God, had to be the purest vessel possible in humanity. Because of this She had to come from the purest parents possible: for this reason the righteous Joachim and Anna had to wait until they were purified of all human passions by means of humility, patience and old age. And then, when the right time came, they - who had so meekly accepted God’s will and the fate which the Lord had meted out to them - now received such wondrous comfort.

Does not the same happen in our lives, dear brethren? We often find ourselves in a state of spiritual barrenness: we are subjected to sorrows and hardships, and we pray to God without apparently receiving any comfort, or we ask for the fulfillment of some spiritually-beneficial wish - and it is not fulfilled. And so we begin to think that this is punishment for our sins - and we fall into despair, we begin to lose hope, we even begin to grumble against the Lord.

No, dear brethren! The Lord often tarries with the fulfillment of our wishes not because He does not hear our prayers or punishes us for our sins, but because the right time has not yet come. We do not know God’s will for us, while the Lord sees our entire life, knows what we need and when we need it, knows what is best for us and when.

Therefore, let us follow the example of the righteous Joachim and Anna: let us patiently wait and patiently pray, let us meekly accept the will of God, let us have absolute hope of God’s mercy and absolute faith in His providence, let us have faith in that the Lord hears all our prayers, all our cries, sees all our sorrows, knows all our needs, and that He will send us what we need when we need it. Amen.
Father Rostislav Sheniloff.
* * *

When a king plans to live in a certain city or settlement, an appropriate dwelling is prepared for him there in advance; in like manner the Heavenly King, before coming down to earth, prepared for Himself a wondrous palace, not made by hands, in the person of the Most-immaculate Virgin Mary. And if we, when looking at notable sights, focus our attention on the beautiful architecture of palaces and various monuments, then with how great a piety and awe should we not bow down before the living House of God?

Today the Church prayerfully commemorates the Nativity of the Virgin Mary, the most blessed among women, Who has so wondrously served the mystery of the incarnation of God the Word. Her parents, the righteous Joachim and Anna, came from families of kings and high priests, but lived in obscurity. Being distinguished by high morality, they were at the same deeply unhappy, since they had lived until a very old age without having children, which at that time was regarded as severe punishment from God. This was because every Jew of those times ardently wished for the awaited Christ to come from his family or at least from his descendants. This meant that whoever had no children was deprived of such a hope. Joachim and Anna often earnestly prayed to God to remove from them such a disgrace in the eyes of the Jews, but the Lord tarried in fulfilling their request because the time was not yet ripe. It seemed to them that all hope was already lost, but what is impossible for man is possible for God. God’s Providence once again raised their hopes especially strongly. During the feast of the renewal of the temple, St. Joachim came to Jerusalem with his servants and wished to offer a rich sacrifice, but the priest did not accept it, indicating that Joachim was unworthy because of his childlessness, while another Jew expressed his contempt for Joachim in front of everyone. The childless father’s cup of sorrow overflowed. He let his servants go back home, while he himself went off into the desert and spent 40 days there in fasting and prayer. “Lord, – he cried out, shedding copious and bitter tears, – deliver me from the disgrace of childlessness, and if by Thy blessing my wife should give birth to a child, I will dedicate it to Thy service.” At the same time St. Anna, having learned from the servants of what had happened to her husband in Jerusalem, refused to be comforted and tearfully increased her prayers, acknowledging herself to be a sinner and unworthy of God’s mercy. Being unable to find peace anywhere, she went out into her garden and in one of the trees saw a nest with fledglings. “My God, my God! – she said tearfully and sorrowfully, – even the birds of heaven are more fortunate than I, for they have offspring, while I am lower than dumb creatures…” At this her trial ended. An angel suddenly appeared to her and said: “Anna, fear not, thy supplication has been heard, thou shalt conceive and give birth to a Daughter Who shall be the most blessed of all.” Who can describe the joy of the previously unfortunate woman? She immediately hurr

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

iDEN αξίζει να γίνει μητέρα του Θεού ενσαρκωμένη? ανθρωπότητας ήταν σε θέση να παράγει μια επιλεγμένη μία που θα μπορούσε να περιέχει μέσα τον εαυτό της το Uncontainable.Γεννήσεως της Θεοτόκου ΙεράΓεννήσεως της Θεοτόκου Ιερά Όλα τα πνευματικά πράγματα ήταν ξένη προς προκατακλυσμιαία ανθρωπότητα. Σε εκείνες τις ημέρες οι άνθρωποι ήταν τόσο αδιόρθωτα δεμένοι με τη σάρκα ότι ο Θεός τους εξαλειφθεί από το πρόσωπο της γης στα νερά του Κατακλυσμού και μια νέα ανθρωπότητα από τις ρίζες του Νώε δίκαιος που φυτεύτηκαν. Αλλά νέο απογόνους του Αδάμ δεν θυμάμαι για καιρό τους λόγους για τον κατακλυσμό και άρχισε εκ νέου να οικοδομήσει ένα μνημείο για την υπερηφάνεια. Στη συνέχεια ο κύριος διάσπαρτες το λαό σε ολόκληρο το πρόσωπο της γης, διαιρώντας τους ένα από το άλλο με ένα εμπόδιο της γλώσσας.Στη συνέχεια βρέθηκε ένα σουτ του μελλοντική σωτηρία-Αβραάμ, και τον φυτευτεί σε γόνιμο έδαφος, να μεγάλωσε μια πανίσχυρη δέντρο από αυτόν – ο λαός του Ισραήλ, φυλασσόμενο τους, τους της ειδωλολατρίας, καθαρίζονται και επικεντρώθηκε τελικά όλη την προσοχή και ανησυχία σε ένα από τα καταστήματά της – τη φυλή του Ιούδα, και επικεντρώνεται στη συνέχεια ένα μικρό παρακλάδι του – την καταγωγή του David, η οποία έδωσε στον κόσμο την αιώνια άνθιση – το πιο αγνό παρθένο. Τέτοια ήταν το θεϊκό σχέδιο για τη σωτηρία μας – από έναν ετοιμοθάνατο ρίζα να παράγει μια άνθιση της αφθαρσίας, επιλέγονται μεταξύ όλων των ηλικιών και άνθρωποι –-Υπερευλογημένης Θεοτόκου.Αυτό το θαυμαστό γεγονός έλαβε χώρα σε μια μικρή πόλη στην Παλαιστίνη, που ονομάζεται Ναζαρέτ, όπου ένα ηλικιωμένο ζευγάρι άγονο γέννησε μια κόρη. Για πολλούς από τους γείτονές τους αυτό εμφανίστηκε έκτακτη, αλλά όχι περισσότερο από αυτό. Δεν ήταν σε θέση να κατανοήσει το μέγεθος της εκδήλωσης. Τα πνευματικά τους μάτια ήταν ανοιχτό, θα έχουν δει ένα θαυμαστό θέαμα: ο Υιός του Θεού που παρευρίσκεται στη γέννηση της Θεοτόκου? Αγγέλων γύρω ευλαβικά το νεογέννητο Maiden, μεγαλύτερη από τα εξαπτέρυγα και υψηλότερο από το Σεραφείμ? Αδάμ και την Εύα πνευματικά θριαμβευτική, βλέποντας την αρχαία προφητεία που έρχονται να περάσουν-τη γέννηση του ένα γένος των οποίων οι σπόροι θα καταστρέψει το κεφάλι του φιδιού αρχαία (γεν. 3:15). Χαίρε μετανιωμένος αμαρτωλοί, για σε η πέσει κόσμος έχει έρθει η βεβαιότητα των αμαρτωλών, η μεσσολαβητής για Καταραμένων, το Joy Όλα Ποιος θλίψη.Η μητέρα του Θεού αγαπά και ακούει όλους όσους προσεύχονται σε αυτήν, στην απλότητα της καρδιάς τους, για «μέσα από τις πόρτες του το έλεος όλοι εισέρχεται ελεύθερα με προσευχή» (Αγίου Δημητρίου του Ροστόβ).Ας δεν περνούν από αυτή την πόρτα, αγαπητοί αδελφοί, ξεχνώντας να προσεύχονται, και ας έτσι δεν διώξει, ως προκατακλυσμιαία ανθρωπότητα έκανε, το εύσπλαχνος μεσσολαβητής από ανάμεσά μας.Ανατύπωση από την "Ορθόδοξη Ρωσία," Αρ. 17, 2001.ΤΗΝ ΚΑΤΆΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΉΚήρυγμα για την Γέννησιν της Θεοτόκου ΙεράΣτην υπηρεσία για την εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου Ιερά υπάρχουν οι ακόλουθες λέξεις: «λυπητερά από τους barrenness, το σοφό γονείς της μητέρας του Θεού φώναξε εις τον κύριο, και γέννησε σε αυτήν εις όλες τις γενιές, για παγκόσμια σωτηρία και δόξα.»Ας αναλογιστούν αυτή τη στιγμή, αγαπητοί αδελφοί μου. Βλέπουμε μπροστά μας δίκαιοι Joachim και Anna - σεβάσμιου και ευσεβής, πιστός συζύγων, έκδοση από μια καταγωγή των βασιλιάδων και των ιερέων, θεοφοβούμενος, κρατώντας τις εντολές του Θεού, γνωστό για την ταπεινοφροσύνη και την φιλανθρωπία. Και όμως αυτό το ζευγάρι μοντέλο είναι το αντικείμενο της περιφρόνησης και ταπείνωση εκ μέρους τους γείτονες! Πώς μπορεί αυτό να είναι; Είναι επειδή τα χρόνια περνούν και από και ήδη έχουν φτάσει σε μεγάλη ηλικία, και ακόμα ο κύριος δεν έδωσε τους παιδιά.Σε εκείνους τους χρόνους κάθε Εβραίος ήλπιζαν, μέσα από τους απογόνους του, να συμμετάσχουν στο Βασίλειο του Μεσσία. Ως εκ τούτου, κάθε Εβραίο που ήταν άτεκνος ήταν απαξιωθεί από άλλους, επειδή barrenness θεωρήθηκε μεγάλη τιμωρία του Θεού για τις αμαρτίες.Αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για Joachim να υπομείνουν, είναι απόγονος του βασιλιά David και γνωρίζοντας ότι το Σωτήρα Χριστού ήταν να γεννηθεί η καταγωγή του. Και έτσι τι τους δίκαιους Joachim και Άννα κάνεις; Παρά χλευασμένος από άλλους, για τόσα πολλά χρόνια, αυτοί δεν γκρινιάζουν κατά του Κυρίου, που δεν εγκαταλείπουν την ενάρετη ζωή τους, αλλά ταπεινά να συνεχίσει να υπομένει, να υπομείνει, και ελπίζω, να ελπίζουμε και - παρά τους πολύ μεγάλη ηλικία - να έχουν πίστη στο έλεος του Θεού. Όπως μας λέει και ο ύμνος της εκκλησίας, λυπητερά του barrenness τους φωνάζουν εις τον κύριο, δηλαδή κλαίγοντας προσεύχονται σε αυτόν.Και τι είναι το αποτέλεσμα η ταπεινότητα, υπομονή, πίστη, ελπίδα και προσευχή; Εκ νέου που λαμβάνουμε την απάντηση στην εκκλησία ύμνου:, το σοφό γονείς, λαμβάνουν ένα θεϊκό δώρο από τον Θεό - αυτός που είναι υψηλότερο από τα εξαπτέρυγα, ο οποίος είναι γέννηση-δότης για τη λέξη Θεός, - και να γεννήσει σε αυτήν εις όλες τις γενιές, για παγκόσμια σωτηρία και δόξα.Τέτοια είναι το εξαιρετικό δώρο που κέρδισε από τις δίκαιοι Joachim και Άννα - να γεννήσει η μητέρα του Θεού, της Υπεραγίας Θεοτόκου, και στην γέννηση της οι ίδιοι είναι δοξάζονται για όλες τις ηλικίες!Αλλά γιατί πρέπει να περιμένουμε τόσο πολύ; Ο κύριος δεν τιμωρία τους για τις αμαρτίες τους - ήταν ήδη δίκαιοι και καθαρό? ο κύριος δεν εξέταζε τους υπομονής και της ταπεινότητας - είχε ήδη παρουσιάσει αυτές τις αρετές άφθονα. Όχι, αγαπητοί αδελφοί, ότι έπρεπε να περιμένουν για τόσο πολύ καιρό μέχρι την ώρα είχε δίκιο. Σ ' αυτό έγκειται το κλειδί - ότι έπρεπε να περιμένουν έως ότου ήλθε η κατάλληλη.Παναγία, ως η μελλοντική μητέρα του Θεού, έπρεπε να είναι το πιο αγνή σκάφος δυνατό στην ανθρωπότητα. Εξαιτίας αυτού έπρεπε να έρθει από την καθαρότερη δυνατή γονείς: για το λόγο αυτό οι δίκαιοι Joachim και Άννα έπρεπε να περιμένει μέχρι αυτοί είχαν καθαριστεί από όλα τα ανθρώπινα πάθη με ταπεινότητα, υπομονή και το γήρας. Και, στη συνέχεια, όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή, - ο οποίος είχε μειλίχια αποδέχθηκε θέλημα του Θεού και την τύχη, που ο κύριος είχε καθημερινότητάς τους - τώρα έλαβαν τέτοιο θαυμαστό άνεση.Δεν είναι το ίδιο συμβαίνει στη ζωή μας, αγαπητοί αδελφοί; Συχνά βρισκόμαστε σε μια κατάσταση πνευματικού barrenness: υφιστάμεθα τις λύπες και τις κακουχίες, και να προσευχόμαστε στο Θεό, χωρίς να λάβει προφανώς κάθε άνεση, ή ζητάμε για την εκπλήρωση των κάποια πνευματικά ευεργετική επιθυμία - και δεν πληρούται. Και έτσι αρχίζουμε να σκεφτούμε ότι πρόκειται για τιμωρία για τις αμαρτίες μας - και πέφτουμε σε απόγνωση, αρχίζουμε να χάνουμε την ελπίδα, μπορούμε ακόμη και να αρχίσουμε να γκρινιάζουν κατά του κυρίου.Όχι, αγαπητοί αδελφοί! Ο κύριος συχνά ΕΚ με την εκπλήρωση των επιθυμιών μας, όχι επειδή αυτός δεν ακούει τις προσευχές μας ή να μας τιμωρεί για τις αμαρτίες μας, αλλά επειδή η στιγμή δεν έχει έρθει ακόμη. Δεν γνωρίζουμε θα για εμάς, ενώ ο κύριος βλέπει όλη μας την ζωή, ξέρει τι χρειαζόμαστε και όταν τον χρειαζόμαστε, γνωρίζει τι είναι καλύτερο για μας και όταν του Θεού.Therefore, let us follow the example of the righteous Joachim and Anna: let us patiently wait and patiently pray, let us meekly accept the will of God, let us have absolute hope of God’s mercy and absolute faith in His providence, let us have faith in that the Lord hears all our prayers, all our cries, sees all our sorrows, knows all our needs, and that He will send us what we need when we need it. Amen.Father Rostislav Sheniloff.* * *When a king plans to live in a certain city or settlement, an appropriate dwelling is prepared for him there in advance; in like manner the Heavenly King, before coming down to earth, prepared for Himself a wondrous palace, not made by hands, in the person of the Most-immaculate Virgin Mary. And if we, when looking at notable sights, focus our attention on the beautiful architecture of palaces and various monuments, then with how great a piety and awe should we not bow down before the living House of God?Today the Church prayerfully commemorates the Nativity of the Virgin Mary, the most blessed among women, Who has so wondrously served the mystery of the incarnation of God the Word. Her parents, the righteous Joachim and Anna, came from families of kings and high priests, but lived in obscurity. Being distinguished by high morality, they were at the same deeply unhappy, since they had lived until a very old age without having children, which at that time was regarded as severe punishment from God. This was because every Jew of those times ardently wished for the awaited Christ to come from his family or at least from his descendants. This meant that whoever had no children was deprived of such a hope. Joachim and Anna often earnestly prayed to God to remove from them such a disgrace in the eyes of the Jews, but the Lord tarried in fulfilling their request because the time was not yet ripe. It seemed to them that all hope was already lost, but what is impossible for man is possible for God. God’s Providence once again raised their hopes especially strongly. During the feast of the renewal of the temple, St. Joachim came to Jerusalem with his servants and wished to offer a rich sacrifice, but the priest did not accept it, indicating that Joachim was unworthy because of his childlessness, while another Jew expressed his contempt for Joachim in front of everyone. The childless father’s cup of sorrow overflowed. He let his servants go back home, while he himself went off into the desert and spent 40 days there in fasting and prayer. “Lord, – he cried out, shedding copious and bitter tears, – deliver me from the disgrace of childlessness, and if by Thy blessing my wife should give birth to a child, I will dedicate it to Thy service.” At the same time St. Anna, having learned from the servants of what had happened to her husband in Jerusalem, refused to be comforted and tearfully increased her prayers, acknowledging herself to be a sinner and unworthy of God’s mercy. Being unable to find peace anywhere, she went out into her garden and in one of the trees saw a nest with fledglings. “My God, my God! – she said tearfully and sorrowfully, – even the birds of heaven are more fortunate than I, for they have offspring, while I am lower than dumb creatures…” At this her trial ended. An angel suddenly appeared to her and said: “Anna, fear not, thy supplication has been heard, thou shalt conceive and give birth to a Daughter Who shall be the most blessed of all.” Who can describe the joy of the previously unfortunate woman? She immediately hurr

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

προσδιο αξίζει να γίνει η Μητέρα του Θεού ενσαρκωμένος? η ανθρωπότητα δεν ήταν σε θέση να παράγει επιλεγεί αυτός που θα μπορούσε να περιέχει μέσα της το Αχωρήτου.
Γεννήσεως της Θεοτόκου
Γέννηση της Θεοτόκου Όλα τα πνευματικά πράγματα ήταν ξένη προς προκατακλυσμιαίους ανθρωπότητα. Σε εκείνες τις ημέρες οι άνθρωποι ήταν τόσο αδιόρθωτα δεμένοι με τη σάρκα ότι ο Θεός τους εξαλειφθεί από το πρόσωπο της γης στα νερά του κατακλυσμού και της φύτεψε μια νέα ανθρωπότητα από τις ρίζες των δικαίων του Νώε. Ωστόσο, οι νέες απόγονοι του Αδάμ δεν θυμάμαι για καιρό τους λόγους για τον κατακλυσμό και άρχισε εκ νέου να χτίσει ένα μνημείο για την υπερηφάνειά της. Τότε ο Κύριος διασκορπίσει τους ανθρώπους πάνω σε όλο το πρόσωπο της γης, την κατανομή τους μεταξύ τους από ένα εμπόδιο της γλώσσας. Στη συνέχεια Βρήκε ένα σουτ από το μέλλον σωτηρίας - Αβραάμ, και τον φυτεύθηκαν σε γόνιμο έδαφος, μεγάλωσε ένα ισχυρό δέντρο από αυτόν - η λαό του Ισραήλ, τους φυλασσόμενο, καθάρισε τους για την ειδωλολατρία, και, τέλος, εστίασε όλη την προσοχή και το ενδιαφέρον του σε ένα από τα υποκαταστήματά της - τη φυλή του Ιούδα, και στη συνέχεια συγκεντρώθηκε σε ένα μικρό παρακλάδι - την καταγωγή του Δαβίδ, που έδωσε στον κόσμο την αιώνια Bloom - η πιο καθαρή Θεοτόκου. Τέτοια ήταν η θεϊκό σχέδιο για τη σωτηρία μας - από έναν ετοιμοθάνατο ρίζα να παράγει μια άνθιση της αφθαρσίας, έχει επιλεγεί ανάμεσα από όλες τις ηλικίες και τους ανθρώπους -. Η πιο-Παναγία Αυτό το θαυμάσιο εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μια μικρή πόλη στην Παλαιστίνη λέγεται Ναζαρέτ, όπου Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι άγονη γέννησε μια κόρη. Για πολλούς από τους γείτονές τους, το γεγονός αυτό φαίνεται εξαιρετικό, αλλά όχι περισσότερο από αυτό. Ήταν ανίκανοι να κατανοήσουν το μέγεθος της εκδήλωσης. Αν τα πνευματικά μάτια τους ήταν ανοιχτό, θα έχουν δει ένα θαυμάσιο θέαμα: ο Υιός του Θεού, που παρακολουθεί την γέννηση της Θεοτόκου? άγγελοι ευλαβικά γύρω από το νεογέννητο Maiden, μεγαλύτερη από τα εξαπτέρυγα και υψηλότερο από το σεραφείμ? Αδάμ και την Εύα πνευματικά θριαμβευτική, βλέποντας την αρχαία προφητεία έρχεται για να περάσει - η γέννηση ενός Maiden των οποίων οι σπόροι θα καταστρέψουν την κεφαλή του αρχαίου όφεως (Γένεσις 3:15). Μετανοούντες αμαρτωλούς χαίρεται, για μέσα στο πεσμένο κόσμο έχει έρθει η εγγύηση των αμαρτωλών, που μεσιτεύει για κολασμένων, η χαρά όλων που θλίψη. Η Μητέρα του Θεού αγαπά και να ακούει όλους εκείνους που προσεύχονται στην Παναγία στην απλότητα της καρδιάς τους, για "μέσα από τις πόρτες του ελέους Της καθένας εισέρχεται ελεύθερα με την προσευχή» (Αγίου Δημητρίου του Ροστόφ). Ας μην περάσει από αυτή την πόρτα, αγαπητοί αδελφοί, ξεχνώντας να προσευχηθούν, και ας μην συνεπώς να στέλνουν μακριά, όπως έκαναν οι πανάρχαιοι ανθρωπότητα, ο Ελεήμων μεσιτεύει από ανάμεσά μας. Αναδημοσίευση από το «Ορθόδοξη Ρωσία," Νο 17, 2001. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΩΡΑ Ομιλία για τη Γέννηση της Θεοτόκου της Ιεράς Στην υπηρεσία για την εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου της Ιεράς υπάρχουν οι ακόλουθες λέξεις: "Στην θλίψη στειρότητα τους, οι σοφοί γονείς της Μητέρας του Θεού φώναξε προς τον Κύριον, και γέννησε σ 'όλες τις γενιές, για την καθολική σωτηρία και η δόξα." Ας αναλογιστούν αυτή τη στιγμή, αγαπητοί αδελφοί μου. Βλέπουμε μπροστά μας ο δίκαιος Ιωακείμ και Άννα - σεβάσμια και ευσεβής, πιστός σύζυγος, η έκδοση από την καταγωγή των βασιλέων και των ιερέων, θεοφοβούμενος, τηρώντας τις εντολές του Θεού όλα, γνωστή για την ταπεινότητα και τη φιλανθρωπία τους. Και όμως αυτό το μοντέλο ζευγάρι είναι το αντικείμενο περιφρόνησης και την ταπείνωση από την πλευρά των γειτόνων τους! Πώς μπορεί αυτό να είναι; Είναι επειδή τα χρόνια περνούν και από, και έχουν ήδη φτάσει τα γηρατειά, ακόμη και ο Κύριος δεν τους έχει δοθεί κάποια παιδιά. Σε εκείνες τις στιγμές κάθε Εβραίος ελπίδα, μέσα από τους απογόνους του, να συμμετέχει στη βασιλεία του Μεσσία. Ως εκ τούτου, κάθε Εβραίος που ήταν άτεκνος είχε απαξιωθεί από τους άλλους, γιατί στειρότητα θεωρήθηκε μεγάλη τιμωρία του Θεού για τις αμαρτίες. Αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για τον Joachim να αντέξει, είναι απόγονος του βασιλιά Δαβίδ και γνωρίζοντας ότι ο Χριστός ο Σωτήρας ήταν να γεννηθεί από την καταγωγή του. Και έτσι αυτό που κάνουν οι δίκαιοι Ιωακείμ και Άννης κάνουμε; Παρά το γεγονός ότι εμπαίζονται από τους άλλους για τόσα πολλά χρόνια, δεν γκρινιάζουν ενάντια στον Κύριο, να μην εγκαταλείψουν την ενάρετη ζωή τους, αλλά ταπεινά να συνεχίσουν να υπομείνει, να υπομείνουν και την ελπίδα, την ελπίδα και - παρά τη μεγάλη ηλικία τους - να έχουμε πίστη στο έλεος του Θεού. Όπως ο ύμνος της εκκλησίας μας λέει, στη θλίψη του στειρότητα τους φωνάζουν προς τον Κύριο, δηλαδή δάκρυα προσεύχονται σ 'αυτόν. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της ταπεινοφροσύνης, υπομονής, η πίστη, η ελπίδα και η προσευχή; Για άλλη μια φορά θα λάβετε την απάντηση στο ύμνο εκκλησία: ότι, οι σοφοί γονείς, λαμβάνουν ένα ουράνιο δώρο από τον Θεό - αυτός που είναι ο υψηλότερος από ό, τι τα εξαπτέρυγα, Ποιος είναι γέννηση-δωρητή προς τον Θεό Λόγο, - και γεννούν της προς όλες τις γενιές, για την καθολική σωτηρία και η δόξα. Αυτή είναι η έκτακτη δώρο κέρδισε από τους δικαίους Ιωακείμ και Άννα - γεννούν με τη Μητέρα του Θεού, την Υπεραγία Θεοτόκο, και της γέννησης της οι ίδιοι είναι δοξασμένο για όλες τις ηλικίες! Αλλά Γιατί πρέπει να περιμένουμε τόσο πολύ; Ο Κύριος δεν τους τιμωρεί για τις αμαρτίες τους - που ήταν ήδη δίκαιοι και καθαρό? ο Κύριος δεν εξέταζε την υπομονή και την ταπεινοφροσύνη τους - που είχαν ήδη εκτεθεί σε αφθονία αυτές τις αρετές. Όχι, αγαπητοί αδελφοί, έπρεπε να περιμένουν για τόσο μεγάλο διάστημα έως ότου ο χρόνος ήταν σωστός. Εδώ έγκειται το πλήκτρο -. Θα έπρεπε να περιμένει μέχρι ο χρόνος ήταν σωστός Η Παναγία, όπως το μέλλον της Μητέρας του Θεού, έπρεπε να είναι η πιο αγνή δυνατή σκάφος στην ανθρωπότητα. Εξαιτίας αυτού Είχε να έρθει από τα πιο αγνά δυνατό γονείς: για το λόγο αυτό ο δίκαιος Ιωακείμ και η Άννα έπρεπε να περιμένει μέχρι να καθαρίστηκαν όλα τα ανθρώπινα πάθη μέσω της ταπεινοφροσύνης, υπομονής και τα γηρατειά. Και στη συνέχεια, όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή, που - ο οποίος είχε τόσο πειθήνια δεκτή θέλημα του Θεού και της τύχης που ο Κύριος είχε επιφυλάχθηκε να τους - πλέον λάβει τέτοια θαυμάσια άνεση. Δεν νομίζει η ίδια συμβαίνουν στη ζωή μας, αγαπητοί αδελφοί; Βρισκόμαστε συχνά σε κατάσταση πνευματικής στειρότητα: υποβαλλόμαστε σε λύπες και τις κακουχίες, και εμείς προσευχόμαστε στον Θεό, χωρίς προφανώς να λάβει καμία άνεση, ή ζητάμε για την εκπλήρωση κάποιας πνευματικά ευεργετική επιθυμία - και αυτό δεν πληρούται. Και έτσι αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι αυτή είναι η τιμωρία για τις αμαρτίες μας - και πέφτουμε σε απόγνωση, αρχίζουμε να χάνουμε την ελπίδα, μπορούμε ακόμη και να αρχίσει να γκρινιάζουν ενάντια στον Κύριο. Όχι, αγαπητοί αδελφοί! Ο Κύριος συχνά tarries με την εκπλήρωση των επιθυμιών μας, όχι γιατί δεν ακούει τις προσευχές μας, ή μας τιμωρεί για τις αμαρτίες μας, αλλά γιατί δεν έχει έρθει ακόμα η κατάλληλη στιγμή. Δεν γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού για μας, ενώ ο Κύριος βλέπει ολόκληρη τη ζωή μας, ξέρει τι χρειαζόμαστε και όταν την χρειαζόμαστε, ξέρει τι είναι καλύτερο για εμάς και πότε. Συνεπώς, ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα των δικαίων Ιωακείμ και της Άννας: ας περιμένουν υπομονετικά και υπομονετικά προσεύχονται, ας πειθήνια αποδεχθεί το θέλημα του Θεού, ας έχουμε απόλυτη ελπίδα του ελέους του Θεού και την απόλυτη πίστη στην πρόνοιά Του, ας έχουμε πίστη ότι ο Κύριος ακούει όλες τις προσευχές μας, όλα κραυγές μας, βλέπει όλες τις λύπες μας, ξέρει όλες τις ανάγκες μας, και ότι θα μας στείλετε αυτό που χρειαζόμαστε όταν το χρειαζόμαστε. Αμήν. Πατέρα Rostislav Sheniloff. * * * Όταν ο βασιλιάς σχεδιάζει να ζήσουν σε μια συγκεκριμένη πόλη ή οικισμό, μια κατάλληλη κατοικία είναι έτοιμη γι 'αυτόν υπάρχει εκ των προτέρων? Με παρόμοιο τρόπο το Βασιλεύ Ουράνιε, πριν έρθει κάτω στη γη, η οποία εκπονήθηκε για τον εαυτό του ένα θαυμαστό παλάτι, δεν γίνονται από τα χέρια, στο πρόσωπο του Most-αμόλυντη Θεοτόκου. Και αν, κατά την εξέταση αξιόλογα αξιοθέατα, εστιάζουμε την προσοχή μας στην όμορφη αρχιτεκτονική των ανακτόρων και των διαφόρων μνημείων, στη συνέχεια, με το πόσο μεγάλη ευλάβεια και δέος δεν θα έπρεπε να υποκλίνονται μπροστά του ζώντος Οίκο του Θεού; Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του με προσευχή η Γέννηση της Παναγίας, την πιο ευλογημένη μεταξύ των γυναικών, ο οποίος έχει υπηρετήσει τόσο θαυμαστό το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Οι γονείς της, ο δίκαιος Ιωακείμ και Άννης, προέρχονταν από οικογένειες των βασιλιάδων και αρχιερέων, αλλά έζησε στην αφάνεια. Που διακρίνονται από υψηλή ηθική, ήταν στο ίδιο βαθιά δυσαρεστημένοι, αφού είχαν ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα χωρίς παιδιά, που εκείνη την εποχή είχε θεωρηθεί ως σοβαρή τιμωρία από το Θεό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε Εβραίος από εκείνες τις φορές διακαώς επιθυμούσε για την πολυαναμενόμενη τον Χριστό να έρθει από την οικογένειά του ή, τουλάχιστον, από τους απογόνους του. Αυτό σήμαινε ότι όποιος δεν είχε παιδιά στερήθηκε μια τέτοια ελπίδα. Ιωακείμ και η Άννα συχνά σοβαρά προσευχήθηκε στο Θεό να αφαιρέσει από αυτούς μια τέτοια ντροπή στα μάτια των Εβραίων, αλλά ο Κύριος tarried στην ικανοποίηση του αιτήματός τους, επειδή ο χρόνος δεν ήταν ακόμη ώριμες. Φάνηκε ότι όλη η ελπίδα είχε ήδη χάσει, αλλά αυτό είναι αδύνατο για τον άνθρωπο είναι δυνατό για τον Θεό. Πρόνοια του Θεού έθεσε για άλλη μια φορά τις ελπίδες τους ιδιαίτερα έντονα. Κατά τη διάρκεια της γιορτής της ανανέωσης του ναού, του Αγίου Ιωακείμ ήρθε στην Ιερουσαλήμ με τους υπηρέτες του και θέλησε να προσφέρει μια πλούσια θυσία, αλλά ο ιερέας δεν το αποδέχονται, υποδεικνύοντας ότι Joachim ήταν ανάξιο, λόγω της ατεκνία του, ενώ ένας άλλος Εβραίος που εκφράζονται του περιφρόνηση για Joachim μπροστά σε όλους. Κύπελλο άτεκνος πατέρα της θλίψης ξεχείλισε. Έχει αφήσει τους υπηρέτες του να πάει πίσω στο σπίτι, ενώ ο ίδιος πήγε μακριά στην έρημο και πέρασε 40 ημέρες εκεί νηστεία και προσευχή. «Κύριε, - φώναξε, ρίχνοντας άφθονο και πικρά δάκρυα, - Να μου λείπει από την ντροπή της ατεκνίας, και αν από σου ευλογώντας τη γυναίκα μου να γεννήσει ένα παιδί, θα το αφιερώσω στην υπηρεσία σου." Την ίδια στιγμή Αγίας Άννας, έχοντας μάθει από τους υπηρέτες του τι είχε συμβεί με τον σύζυγό της στην Ιερουσαλήμ, αρνήθηκε να παρηγορηθεί και δάκρυα αυξημένη προσευχές της, αναγνωρίζοντας τον εαυτό της για να είναι αμαρτωλό και ανάξιο της έλεος του Θεού. Μη μπορώντας να βρουν την ειρήνη πουθενά, πήγε έξω στον κήπο της και σε ένα από τα δέντρα είδε μια φωλιά με νεαρά. "Θεέ μου, Θεέ μου! - Είπε κλαίγοντας και θλιμμένα, - ακόμη και τα πουλιά του ουρανού είναι πιο τυχεροί από μένα, γιατί έχουν απογόνους, ενώ είμαι χαζός χαμηλότερα από τα πλάσματα ... "Σε αυτή τη δοκιμή της τελείωσε. Ένας άγγελος εμφανίστηκε ξαφνικά και της είπε: «. Άννα, μην ανησυχείτε, δέηση σου έχει ακουστεί, θέλεις συλλάβει και να γεννήσει μια κόρη που είναι η πιο ευλογημένη απ 'όλα" Ποιος μπορεί να περιγράψει τη χαρά του προηγουμένως άτυχης γυναίκας ; Αμέσως hurr