Çocukluğum ağaç tepelerinde geçti b

Çocukluğum ağaç tepelerinde geçti benim.

Bütün gün oynadığımız oyunların yorgunluğunu sen buna hayatta tırmanamazsın diye birbirimizi gazladığımız ağaçların tepesinde atardık. Yaz dönümüne bir kala başlardı erikler, kirazlar. Yüzümü ekşite ekşite, sanki ben onu o an yemesem bir başkası dalacak ağaca da bitirecekmiş gibi tadını sevmeye sevmeye yeni yaza merhaba derdik. Bozulmuş ağzımızın tadını kirazdan küpeler yaparak tatlandırırdık. Dudakları kiraz gibi kıpkırmızı olmuş çocuk tatlılığıydı benimkisi.

Kırmızı demişken, kızardık birbirimize. Kopartma olm o dutları, bırak olsunlar biraz daha diye. Annem çok sever dutu. Yarım poşet dut götürünce eve nasıl da aydınlanırdı yüzü. En kıymetlisi de o tek hurma ağacıydı sanırım. Bi tane bile yiyebilen yolda altın bulmuş gibi olurdu. En acısı da yazın bitişine alerjik bir reaksiyon gibi adeta, incir ağacının sık yapraklarının arasında kollarımızı hatur hutur kaşıyarak elveda derdik yaz tatiline.

Bu kadar güzel anıda sebeptir belki de bu kadar çok ağaç dikmiş olmam. Belki çocuklar artık mahalle maçı yapmayacaklar, gölgesinde tuza banarak erik yemeyecekler ama kollarımda olduğun akşamın sabahına, penceremden kiraz ağacının tepesinde sevişen kedileri izlerken kıkır kıkır gülüp şöyle diyeceğim:

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Δέντρα στους λόφους της παιδικής ηλικίας μου, μου πέρασε. Μπορείτε διορίστηκαν την κούραση από τα παιχνίδια που παίζουν όλη μέρα πάνω από κάθε άλλων αερίων για να μην έχουμε αναρριχηθούν στα δέντρα για να επιβιώσουν. Έπρεπε να ξεκινήσει Καλοκαιρινής δαμάσκηνα, κεράσια. Ξινή κρέμα στο πρόσωπό μου, είναι σαν δεν είμαι φάει η στιγμή που θα πρέπει να ολοκληρωθεί το καλοκαίρι και νέες να αγαπούν να αγαπούν να απολαύσετε το υποκατάστημα δέντρο στο άλλο, λέμε γεια. Εμείς γλυκάνει τη γεύση στο στόμα μας να διαστρεβλώνεται από τα σκουλαρίκια κεράσι. Ήταν ο γιος γλυκό χείλη κεράσι έγινε κόκκινο σαν το δικό μου. Κόκκινο Μιλώντας εκ των οποίων, να κοκκινίζω στο άλλο. Αρπάξτε την olmu μούρα, έχουν αφήσει λίγο περισσότερο. Η μητέρα μου λατρεύει μούρο. Mulberry τσάντες έφερα σπίτι μισό του ήταν πώς φωτισμένη πρόσωπο. Υποθέτω ότι ήταν ένα από τα πιο πολύτιμα φοίνικες. Ακόμη BI όπως θα έχουν βρει το χρυσό μονοπάτι που θα μπορούσε να φάει. Καθώς ο πόνος του άκρου τύπου σε μια αλλεργική αντίδραση σχεδόν, συκιά αφήνει συχνά μεταξύ γκόμενα χέρια μας καλύβα μηδέν με αντίο να πούμε ότι έχουμε τις καλοκαιρινές διακοπές. Αυτό συμβαίνει επειδή το όμορφο μνημείο έχω ίσως τόσα πολλά δέντρα που φυτεύτηκαν. Ίσως τα παιδιά δεν θα ταιριάζουν πια γειτονιά, στη σκιά του αλατιού που τρώνε δαμάσκηνο Banarasi το πρωί, αλλά το βράδυ είσαι στην αγκαλιά μου, βλέποντας το επάνω μέρος του παραθύρου της γάτας μου αγαπούν κερασιές θα γελάσει και giggle giggle λέω: