From “De ratione” (Vico, 1708/2005)

From “De ratione” (Vico, 1708/2005) to “Scienza nuova” (Vico, 1744/1997), the complete
works of Vico can be presented, as a masterly illustration of the power of the ingenium – or
culture of the ingenium, as Floris (1974) wrote – in the production and study of human
knowledge. From Greeks’ Métis (or the “shrewdness of intelligence”) to Edgar Morin’s
“complex thought” and Herbert Simon’s “procedural rationality”, we regularly find in
the adventure of human knowledge the same features characterizing the pragmatic uses
of reason. We find the same awareness of the challenges (paris) raised by any decision; the
same critical capacity to exert deliberation as well – and often better – than practicing
demonstration. For Vico, the acknowledgment of the creative power inherent to the
faculty of reuniting (relier) – aiming to understand through contextualization, rather
than reduce to an explanation – should be positioned at the core of the study of our time.
I quote with pleasure here some lines from the “Essays in Tektology” written by
Bogdanov (1981, p. 64) 9 – the still hardly known pioneer of systemic modeling, a Russian
researcher from the beginning of the twentieth century, who deserves much greater
attention. These lines highlight the universal character of the supremacy of conjunction
in human experience. “Conjunction comes first”:
It has been established for a long time that in his practical or cognitive activities, human
beings can do only two things: unite or separate.
However, further investigations show that these two actions, junction and disjunction,
do not play an equal role in human activities: one of these functions, the act of joining,
conjunction, comes first, the other one is always derived and resulting from it, the act of
separation, disjunction. In cognition as elsewhere.
Uniting first means therefore ‘intentionally contextualize’: I do not think there is a better
way to define ingenium’s role and operating mode.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Από «De ratione» (Βίκο, 1708/2005) για την «nuova Scienza» (Βίκο, 1744/1997), η πλήρηςμπορούν να παρουσιάζονται έργα του Vico, ως μια αριστουργηματική απεικόνιση της δύναμης του ο ingenium – ήκουλτούρα του το ingenium, ως Floris (1974) έγραψε – στην παραγωγή και τη μελέτη των ανθρωπίνωνγνώση. Από Έλληνες Μήτις (ή η «εξυπνάδα της νοημοσύνης») να του Edgar Morin«σύνθετη σκέψη» και «Διαδικαστικός ορθολογισμός» του Herbert Simon, βρίσκουμε τακτικά σεχρησιμοποιεί τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν το ρεαλιστικό την περιπέτεια της ανθρώπινης γνώσηςτης λογικής. Θα βρούμε την ίδια επίγνωση των προκλήσεων (Παρίσι) έθεσε με οποιαδήποτε απόφαση. τοίδια κρίσιμη ικανότητα να ασκήσει διαβούλευσης, καθώς- και συχνά καλύτερα – από εν ενεργείαεπίδειξη. Για Vico, η αναγνώριση της τη δημιουργική δύναμη που είναι συμφυής με τοΣχολή επανένωση (συνδέσουν) – με στόχο την κατανόηση μέσα από το άλλο, μάλλοναπό ό, τι μείωση στην εξήγηση – πρέπει να τοποθετηθεί στο επίκεντρο της μελέτης της εποχής μας.Παραθέτω με χαρά εδώ μερικές γραμμές από το «δοκίμια σε Tektology» γράφει οΜπογκντάνοφ (1981, σ. 64) 9 – εξακολουθεί να είναι μετά βίας γνωστές πρωτοπόρος της συστημικής μοντελοποίηση, ένα ρωσικόερευνητής από την αρχή του εικοστού αιώνα, ο οποίος αξίζει πολύ μεγαλύτερηπροσοχή. Αυτές οι γραμμές τονίζουν τον οικουμενικό χαρακτήρα της υπεροχής του κοινούστην ανθρώπινη εμπειρία. «Συνδυασμό έρχεται πρώτη»:Έχει καθιερωθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα που του πρακτική ή γνωστικές δραστηριότητες, ανθρώπινηόντα μπορεί να κάνει μόνο δύο πράγματα: ενώνουν ή χωρίζουν.Ωστόσο, περαιτέρω έρευνες δείχνουν ότι αυτά τα δύο ενέργειες, διασταύρωση και διάζευξη,δεν παίζουν έναν ίσο ρόλο στην ανθρώπινη δραστηριότητα: μία από αυτές τις λειτουργίες, την πράξη της ένταξης,συνδυασμό, έρχεται πρώτο, το άλλο είναι πάντα που προέρχονται και που προκύπτουν από αυτό, η πράξη τηςδιαχωρισμός, διάζευξης. Στην νόηση όπως και αλλού.Ενώνοντας πρώτα να σημαίνει επομένως «εκ προθέσεως contextualize»: δεν νομίζω ότι υπάρχει μια καλύτερητρόπος για να ορίσουμε ingenium του ρόλου και τρόπο λειτουργίας.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Από το "De ratione" (Vico, 1708/2005) για να "Scienza Nuova» (Vico, 1744/1997), οι πλήρεις
εργασίες του Vico μπορεί να παρουσιαστεί, ως αριστοτεχνική απεικόνιση της δύναμης του Ingenium - ή
τον πολιτισμό της Ingenium , όπως Floris (1974) έγραψε - κατά την παραγωγή και τη μελέτη της ανθρώπινης
γνώσης. Από Métis Έλληνες »(ή την« εξυπνάδα της νοημοσύνης ") στον Edgar Morin για
" σύνθετη σκέψη »και« διαδικαστικές ορθολογικότητα »Herbert Simon, μπορούμε τακτικά βρείτε στην
περιπέτεια της ανθρώπινης γνώσης τα ίδια χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν τις ρεαλιστικές χρήσεις
της λογικής. Βρίσκουμε την ίδια συνειδητοποίηση των προκλήσεων (Παρίσι) έθεσε οποιαδήποτε απόφαση? το
ίδιο κρίσιμη ικανότητα να ασκήσει σύσκεψη, καθώς - και συχνά καλύτερα - από ό, τι εξάσκηση
επίδειξης. Για Vico, την αναγνώριση της δημιουργικής δύναμης σύμφυτα με την
σχολή της επανένωσης (relier) - με στόχο την κατανόηση μέσω contextualization, μάλλον
παρά να μειώσει σε μια εξήγηση -. Θα πρέπει να τοποθετηθεί στο επίκεντρο της μελέτης της εποχής μας
παραθέτω με ευχαρίστηση εδώ μερικές γραμμές από τα "Δοκίμια στην Tektology" γράφτηκε από τον
Μπογκντάνοφ (1981, σ. 64) 9 - η ακόμα ελάχιστα γνωστή πρωτοπόρος της συστηματικής μοντελοποίησης, ένας Ρώσος
ερευνητής από την αρχή του εικοστού αιώνα, που αξίζει πολύ μεγαλύτερη
προσοχή. Αυτές οι γραμμές τονίζουν τον καθολικό χαρακτήρα της υπεροχής του κοινού
στην ανθρώπινη εμπειρία. "Σύζευξη έρχεται πρώτη":
Έχει καθιερωθεί εδώ και πολύ καιρό ότι σε πρακτικό ή γνωστικές δραστηριότητες του, τα ανθρώπινα
όντα μπορεί να κάνει μόνο δύο πράγματα:. Ενώσει ή ξεχωριστά
Ωστόσο, περαιτέρω έρευνες δείχνουν ότι οι δύο αυτές ενέργειες, διασταύρωση και διάζευξη,
δεν διαδραματίζουν ισότιμο ρόλο στις ανθρώπινες δραστηριότητες: μία από αυτές τις λειτουργίες, την πράξη ένταξης,
συνδυασμό, έρχεται πρώτο, η άλλη είναι πάντα προέρχεται και απορρέουν από αυτό, η πράξη του
χωρισμού, διάζευξης. . Στη νόηση, όπως και αλλού
Ενωμένοι σημαίνει πρώτα ως εκ τούτου, «εκ προθέσεως contextualize»: Δεν νομίζω ότι υπάρχει ένας καλύτερος
τρόπος για να ορίσουμε λειτουργία ρόλος και λειτουργίας Ingenium του.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

Από το "πράγμα" (βίκο, αριθ. 1708 / 2005) "νέα επιστήμη" (βίκο, 1744 / 1997), πλήρηVico έργων μπορεί να παρουσιάζεται ως ειδικευμένος Ingenium – πηγή ενέργειας ή εικόνεςΗ εταιρεία του πολιτισμού, όπως έγραψε Floris (1974) – κατά την παραγωγή και έρευναγνώση.Η Méndez από τους Έλληνες είναι (ή "έξυπνη σοφία") Edgar Morin"περίπλοκη σκέψη" και "το πρόγραμμα 希尔伯特·西蒙 λογική", όπως συχνά στοΗ περιπέτεια της ανθρώπινης γνώσης και την πρακτική λειτουργία τα ίδια χαρακτηριστικά και χαρακτηριστικάλόγους.Βρήκαμε το ίδιο συνείδηση πρόκληση για κάθε προτεινόμενη απόφαση (Παρίσι).Το ίδιο σημαντικό ικανότητα, την άσκηση της σκέψεις, και είναι συχνά καλύτερα από την πρακτικήεπίδειξη.αναγνωρίζει την εγγενή δημιουργικότητα για το βίκο, την εξουσίαΚαθηγητής επανένωση (εξάρτηση) – με στόχο την κατανόηση και από το πλαίσιο,αναλογία μειώθηκε σε μια εξήγηση, πρέπει να τοποθετείται κατά το χρόνο μας για τον πυρήνα.Είμαι ευτυχής που αναφέρονται ορισμένες γραμμές από το "πρόζα μορφολογία"μπογκντάνοφ (1981, σ. 64), 9 - εξακολουθεί να είναι σχεδόν δεν ξέρω το σύστημα μια πρωτοπόρος στη Ρωσία,Οι ερευνητές από την παράγραφο στις αρχές του 20ού αιώνα, ποιος θα πρέπει να είναι μεγαλύτερηπροσοχή.Αυτές οι γραμμές τονίζει το "σε συνδυασμό με την καθολική υπεροχή"στην ανθρώπινη εμπειρία."με την πρώτη":έχει ήδη καθοριστεί για πολύ καιρό, κατά του πραγματικού ανθρώπου ή τη δραστηριότητα,Πρέπει να κάνουμε δύο πράγματα: την ανθρώπινη αλληλεγγύη ή διαχωρισμού.Ωστόσο, η περαιτέρω έρευνα, διαπιστώθηκε ότι οι δύο κινήσεις, σύνδεση και διαχωρισμού,Μην σε ανθρώπινες δραστηριότητες διαδραματίζουν ισότιμο ρόλο: αυτά τα καθήκοντα, η πράξη προσχώρησης,Το συνδυασμό, το πρώτο, και το άλλο είναι πάντα παράγωγα και, ως αποτέλεσμα, η συμπεριφορά τηςδιαχωρισμού.Όσον αφορά την κατανόηση.Εναρμόνιση σημαίνει, πρώτα απ "όλα, συνεπώς την πρόθεση να ": δεν νομίζω ότι υπάρχει μια καλύτερηπροσέγγιση για τον ορισμό, το ρόλο και το έργο του.