the difficulties of organizational

the difficulties of organizational change [50]. Planning
and implementation of cultural competency interventions
should acknowledge the interaction between an intervention
and the setting. Organizational cultural competence
involves an understanding of the strengths and weaknesses
of the health care organization and the unique
needs of the people it serves.
Beyond self-assessment
Self-assessment was the most common approach to assessing
cultural competency, which is a subjective measure
subject to a range of biases [36]. The assessment tools
were mostly process and survey tools, including patient
satisfaction and provider self-assessment questionnaires as
well as self-administered organizational checklists. Many
of these tools have not been validated [51]. Self-rating at
the individual level may be affected by the respondents’
level of cultural awareness and is subject to biases such as
social desirability [52]. Broader organizational and systemic
approaches to cultural competency should consider
assessments of cultural competency that include objective
measures such as document review [52]. Moving beyond
self-assessment is a necessary step towards developing a
stronger evidence base for the use of cultural competency
related interventions to improve patient/client health outcomes.
In addition, more research is needed to determine
how well both individual-level and organizational-level
guidelines for cultural competency are followed by those
directly involved in service delivery [53].
Broader issues of culture, racism and privilege
Academics have asked whether cultural competency can
be achieved without focusing on issues related to racism
and white privilege [54,55]. Concepts related to racism,
bias and discrimination were noted in some reviews
[3,5,6,14,15,23], although none were measured as outcomes
in studies. Two of the 34 studies in Beach et al.’s
(2005) review included mention of these concepts in their
education content. Factors such as structural inequalities
and racism may have a greater impact on health disparities
between particular groups than cultural differences [56].
Self-reflection and awareness of one’s professional and
personal culture is an important component of cultural
competency [57]. Of the seven reviews that focused on provider
outcomes, four discussed these concepts [13,14,17,23].
This is despite these self-reflexive elements being critical
to cultural competency. Cultural awareness alone is inadequate
for addressing the effects of structural and interpersonal
racism on health disparities. Cultural awareness
training has been criticized for increasing stereotyping
and reinforcing essentialist racial identities [58]. Reflexive
antiracism training is a promising alternative to cultural
awareness training that reflects upon the sources and
impacts of racism on society whilst avoiding essentialism

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Οι δυσκολίες των οργανωτικών αλλαγών [50]. Σχεδιασμόςκαι εφαρμογή επάρκεια πολιτιστικών παρεμβάσεωνπρέπει να αναγνωρίσουμε την αλληλεπίδραση μεταξύ μιας παρέμβασηςκαι τη ρύθμιση. Οργανωτική πολιτιστική αρμοδιότηταπεριλαμβάνει την κατανόηση των πλεονεκτημάτων και αδυναμιώνη οργάνωση της υγειονομικής περίθαλψης και το μοναδικόανάγκες των ανθρώπων που εξυπηρετεί.Πέρα από την αυτο-αξιολόγησηςΑυτοαξιολόγηση ήταν η πιο συνηθισμένη προσέγγιση για την αξιολόγησηπολιτιστική δεξιότητα, η οποία αποτελεί υποκειμενική μέτρουπόκειται σε μια σειρά των τάσεων [36]. Τα εργαλεία αξιολόγησηςήταν ως επί το πλείστον διαδικασία και έρευνα εργαλεία, συμπεριλαμβανομένων των ασθενώνικανοποίηση και τα provider ερωτηματολόγια αυτοαξιολόγησης ωςκαλά ως αυτοδιοικούμενα οργανωτική λίστες ελέγχου. Πολλέςαπό αυτά τα εργαλεία δεν έχουν επικυρωμένη [51]. Self-βαθμολογία στοατομικό επίπεδο μπορεί να επηρεαστεί από το υποκειεπίπεδο της πολιτιστική συνείδηση και υπόκειται σε προκαταλήψεις, όπωςκοινωνική σκοπιμότητα [52]. Ευρύτερο οργανωτικό και συστηματικήπροσεγγίσεις για την πολιτιστική ικανότητας πρέπει να εξετάσειαξιολογήσεις της πολιτισμικής ικανότητας που περιλαμβάνουν στόχοςμέτρα, όπως αναθεώρηση έγγραφο [52]. Προχωρώντας πέρα από τηναυτοαξιολόγηση είναι ένα απαραίτητο βήμα προς την ανάπτυξη ενόςστέρεης βάσης για τη χρήση πολιτιστική ικανότηταςσχετικές παρεμβάσεις για την βελτίωση των αποτελεσμάτων υγείας του ασθενή/πελάτη.Επιπλέον, απαιτείται περισσότερη έρευνα για τον προσδιορισμόπόσο καλά τόσο άτομο-επίπεδο και επίπεδο οργανογράμματοςκατευθυντήριες γραμμές για την πολιτιστική ικανότητας ακολουθούνται από εκείνουςσυμμετέχει άμεσα στην παροχή υπηρεσιών [53].Ευρύτερα θέματα του πολιτισμού, του ρατσισμού και προνόμιοΑκαδημαϊκοί έχουν ζητήσει είτε πολιτιστική ικανότητας μπορεί νανα επιτευχθεί χωρίς την εστιάζει σε θέματα ρατσισμούκαι άσπρο προνόμιο [54,55]. Έννοιες που σχετίζονται με το ρατσισμό,προκατάληψη και διακρίσεις που παρατηρήθηκαν σε κάποια σχόλια[3,5,6,14,15,23], αν και κανένας δεν μετρήθηκαν ως αποτελέσματασε μελέτες. Δύο από τις 34 μελέτες στην παραλία κ.ά. του(2005) η αναθεώρηση περιλαμβάνονται αναφορά σε αυτές τις έννοιες στο τουςπεριεχόμενο της εκπαίδευσης. Παράγοντες όπως οι δομικές ανισότητεςκαι του ρατσισμού μπορεί να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στις ανισότητες υγείαςμεταξύ των συγκεκριμένων ομάδων από πολιτισμικές διαφορές [56].Μόνος-αντανάκλαση και την ευαισθητοποίηση ενός του επαγγελματικού καιπροσωπική κουλτούρα είναι ένα σημαντικό συστατικό της πολιτιστικήςικανότητας [57]. Από τα επτά κριτικές που επικεντρώθηκε στην υπηρεσία παροχήςαποτελέσματα, τέσσερις συζητήθηκαν οι έννοιες αυτές [13,14,17,23].Αυτό συμβαίνει παρά τα στοιχεία αυτά μόνος-αντανακλαστικές επικριτικός απέναντινα πολιτισμικής ικανότητας. Μόνο πολιτιστική συνείδηση είναι ανεπαρκήςγια την αντιμετώπιση των επιπτώσεων των διαρθρωτικών και διαπροσωπικέςρατσισμό στις ανισότητες υγείας. Πολιτιστική συνείδησηεκπαίδευση έχει επικριθεί για την αύξηση των στερεοτύπωνκαι ενίσχυση των φυλετικών ταυτοτήτων essentialist [58]. Αυτοπαθήςαντιρατσιστικής εκπαίδευσης είναι μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική λύση για την πολιτιστικήευαισθητοποίηση, κατάρτιση που αντανακλά προς τις πηγές καιεπιπτώσεις του ρατσισμού στην κοινωνία, αποφεύγοντας την ουσιοκρατία

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

οι δυσκολίες των οργανωτικών αλλαγών [50]. Σχεδιασμός
και υλοποίηση των παρεμβάσεων ικανότητας πολιτιστικών
θα πρέπει να αναγνωρίσει την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε μια παρέμβαση
και τη ρύθμιση. Οργανωτική πολιτισμικής ικανότητας
περιλαμβάνει την κατανόηση των πλεονεκτημάτων και των αδυναμιών
της οργάνωσης της υγειονομικής περίθαλψης και τις μοναδικές
ανάγκες των ανθρώπων που εξυπηρετεί.
Πέρα από αυτο-αξιολόγηση
Αυτο-αξιολόγηση ήταν η πιο κοινή προσέγγιση για την αξιολόγηση
της πολιτιστικής ικανότητας, το οποίο είναι ένα υποκειμενικό μέτρο
που υπόκεινται σε μια σειρά από προκαταλήψεις [36]. Τα εργαλεία αξιολόγησης
ήταν ως επί το πλείστον διαδικασία και έρευνα εργαλεία, συμπεριλαμβανομένων των ασθενών
ικανοποίηση και του παρόχου ερωτηματολόγια αυτοαξιολόγησης καθώς
επίσης και αυτοδιοικούμενα οργανωτικές λίστες ελέγχου. Πολλά
από αυτά τα εργαλεία δεν έχουν επικυρωθεί [51]. Αυτο-αξιολόγηση σε
ατομικό επίπεδο μπορεί να επηρεαστεί από την ερωτηθέντων
επίπεδο της πολιτιστικής ευαισθητοποίησης και υπόκειται σε προκαταλήψεις, όπως η
κοινωνική σκοπιμότητα [52]. Ευρύτερη οργανωτικές και συστημικές
προσεγγίσεις για την πολιτιστική επάρκεια πρέπει να εξετάσει
την αξιολόγηση της πολιτιστικής ικανότητας που περιλαμβάνουν αντικειμενικά
μέτρα, όπως η εξέταση των εγγράφων [52]. Προχωρώντας πέρα από
αυτο-αξιολόγηση είναι ένα απαραίτητο βήμα προς την ανάπτυξη μιας
ισχυρότερης βάσης αποδεικτικών στοιχείων για τη χρήση της πολιτιστικής ικανότητας
παρεμβάσεις που σχετίζονται με τη βελτίωση των αποτελεσμάτων της υγείας των ασθενών / πελατών.
Επιπλέον, χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να καθορίσει
πόσο καλά τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και οργανωτικό επίπεδο
Οι κατευθυντήριες γραμμές για την πολιτιστική δεξιότητα που ακολουθείται από εκείνους
που εμπλέκονται άμεσα στην παροχή υπηρεσιών [53].
ευρύτερα θέματα του πολιτισμού, του ρατσισμού και προνόμιο
πανεπιστημιακοί έθεσαν το ερώτημα της πολιτισμικής επάρκειας μπορεί
να επιτευχθεί χωρίς να εστιάζουν σε θέματα που σχετίζονται με το ρατσισμό
και άσπρο προνόμιο [54,55]. Έννοιες που σχετίζονται με το ρατσισμό,
προκατάληψη και τις διακρίσεις σημειώθηκαν σε ορισμένα σχόλια
[3,5,6,14,15,23], αν και κανένας μετρήθηκαν ως αποτελέσματα
σε μελέτες. Δύο από τις 34 μελέτες σε παραλία κ.ά.. Του
(2005) επανεξέταση περιλαμβάνεται μνεία των εννοιών αυτών στο έδαφός τους
το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Παράγοντες όπως οι διαρθρωτικές ανισότητες
και ο ρατσισμός μπορεί να έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις στην υγεία των ανισοτήτων
μεταξύ των συγκεκριμένων ομάδων από τις πολιτισμικές διαφορές [56].
Αυτο-προβληματισμού και ευαισθητοποίησης των επαγγελματιών και του καθενός
προσωπικά ο πολιτισμός αποτελεί σημαντικό συστατικό της πολιτιστικής
ικανότητας [57]. Από τις επτά κριτικές που επικεντρώθηκε σε πάροχο
αποτελέσματα, τέσσερις συζητήθηκαν οι έννοιες αυτές [13,14,17,23].
Αυτό συμβαίνει παρά αυτά αυτοαναφορική στοιχεία που είναι κρίσιμα
για την πολιτιστική δεξιότητα. Πολιτιστική συνείδηση ​​και μόνο είναι ανεπαρκής
για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων των διαρθρωτικών και διαπροσωπικές
του ρατσισμού στην ανισότητες υγείας. Πολιτιστική συνείδηση
​​εκπαίδευση έχει επικριθεί για την αύξηση των στερεοτύπων
και την ενίσχυση ουσιοκρατική φυλετική ταυτότητα [58]. Reflexive
κατάρτισης αντιρατσισμός είναι μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική λύση για την πολιτιστική
εκπαίδευση ευαισθητοποίησης που αντανακλά από τις πηγές και τις
επιπτώσεις του ρατσισμού στην κοινωνία αποφεύγοντας ουσιοκρατία

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

οργανωτικές αλλαγές δυσκολίες [50].Το πρόγραμμα πολιτιστική ικανότητα παρέμβασης και εφαρμογής πρέπει να αναγνωρίζει την αλληλεπίδραση μεταξύ της παρέμβασης και ρυθμίσεις.οργάνωση πολιτιστικών ικανοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της οργάνωσης για τη φροντίδα της υγείας και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, καθώς και οι υπηρεσίες που μοναδικό ανάγκες, πέρα από την αυτο - αξιολόγηση