In contrast, aid from Nordic nation

In contrast, aid from Nordic nations “seems remarkably free from self-interest and, indeed
more oriented towards their stated objective of poverty alleviation, the promotion of
democracy, and human rights” (Gates and Hoeffler, 2004, p. 16). Alesina and Dollar (2000)
report that small donor aid has the highest elasticity to recipient income, while Gates and
Hoeffler (2004) show that Nordic countries (Denmark, Finland, Norway, and Sweden) lend
to poorer countries, many of which are in sub-Saharan Africa (SSA). “Norway and Denmark
are lauded for their singular focus on development.” (Brainard, 2006, p. 8) Some donors tend
to lend little money to former colonies (the Netherlands, 17 percent) or have little scope for
fostering global strategic interests due to a lack of colonial past. Alesina and Dollar (2000)
conclude that “Certain donors (notably, the Nordic countries) respond more to the correct
incentives, namely income levels, good institutions of the receiving countries, and openness”
(p. 33; italics in the original text). Similarly, Gates and Hoeffler (2004) argue that Nordic
donors as an aggregate differ markedly from other donors in their allocation of aid: their
recipients are more likely to be democracies and have a better human rights record. At odds
with the findings of Alesina and Dollar (2000) that countries open to international trade are
favored by Nordic donors, Gates and Hoeffler (2004) report that the same countries still
direct significant amounts of aid to recipients with “poor” trade policies

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Αντίθετα, ενισχύσεις από σκανδιναβικές χώρες "φαίνεται εξαιρετικά δωρεάν από την ιδιοτέλεια και, πράγματι
περισσότερο προσανατολισμένο προς τους δεδηλωμένο στόχο της καταπολέμησης της φτώχειας, την προώθηση της
Δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων" (πύλες και Hoeffler, 2004, σ. 16). Alesina και το δολάριο (2000)
έκθεση ότι μικρό δωρητές έχει την υψηλότερη ελαστικότητα στο δικαιούχο εισόδημα, ενώ ο Gates και
Hoeffler (2004) δείχνουν ότι οι σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Φινλανδία, Νορβηγία και Σουηδία) δανείζουν
στις φτωχότερες χώρες, πολλές από τις οποίες είναι στην νοτίως της Σαχάρας Αφρική (SSA). «Τη Νορβηγία και τη Δανία
επαινούνται για τους ενικό επίκεντρο την ανάπτυξη.» (Brainard, 2006, σ. 8) Μερικοί χορηγοί τείνουν
να δανείσει λίγα χρήματα στις πρώην αποικίες (Ολλανδία, 17 τοις εκατό) ή διαθέτουν µικρά περιθώρια
προώθηση της παγκόσμιας στρατηγικά συμφέροντα λόγω έλλειψης αποικιακό παρελθόν. Alesina και το δολάριο (2000)
συμπέρασμα ότι «ορισμένοι χορηγοί (ιδίως, οι σκανδιναβικές χώρες) ανταποκρίνονται περισσότερο τη σωστή
κίνητρα, δηλαδή εισοδηματικά επίπεδα, καλή οργάνων της παραλαβής χώρες, και διαφάνεια "
(σ. 33, πλάγιους χαρακτήρες στο αρχικό κείμενο). Ομοίως, πύλες και Hoeffler (2004) υποστηρίζουν ότι σκανδιναβικές
δωρητές οµαδοποιηµένα διαφέρουν σημαντικά από άλλους δωρητές σε τους κατανομή της: τους
παραλήπτες είναι πιο πιθανό να είναι δημοκρατίες και να έχουν ένα καλύτερο ρεκόρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε αντιπαράθεση
με τα πορίσματα της Alesina και το δολάριο (2000) που χώρες ανοίγουν για το διεθνές εμπόριο είναι
ευνοημένο από σκανδιναβικές δωρητές, πύλες και Hoeffler (2004) έκθεση που ακόμα τις ίδιες χώρες
άμεση σημαντικά ποσά της ενίσχυσης στους παραλήπτες με την "κακή" εμπορικών πολιτικών

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Αντίθετα, οι ενισχύσεις από τις σκανδιναβικές χώρες "φαίνεται σημαντικά απαλλαγμένο από ιδιοτέλεια και, μάλιστα
περισσότερο προσανατολισμένα προς τον δεδηλωμένο στόχο τους την ανακούφιση της φτώχειας, την προώθηση της
δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων »(Gates και Hoeffler, 2004, σ. 16.). Alesina και δολάριο (2000)
αναφέρουν ότι η μικρή βοήθεια των χορηγών έχει την υψηλότερη ελαστικότητα στο δικαιούχο του εισοδήματος, ενώ Gates και
Hoeffler (2004) δείχνουν ότι οι σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Φινλανδία, Νορβηγία και Σουηδία) δανείζουν
στις φτωχότερες χώρες, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε υποσαχάρια Αφρική (SSA). "Η Νορβηγία και η Δανία
έχουν επαινεθεί για Μοναδικός στόχος τους για την ανάπτυξη ». (Brainard, 2006, σ. 8). Ορισμένοι χορηγοί έχουν την τάση
να δανείσουν λίγα χρήματα σε πρώην αποικίες (οι Κάτω Χώρες, το 17 τοις εκατό) ή έχουν ελάχιστα περιθώρια για την
προώθηση παγκόσμιων στρατηγικών συμφερόντων λόγω στην έλλειψη του αποικιοκρατικού παρελθόντος. Alesina και δολάριο (2000)
καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι "Ορισμένες δωρητές (κυρίως οι σκανδιναβικές χώρες) ανταποκρίνεται περισσότερο στις σωστές
κίνητρα, δηλαδή τα επίπεδα εισοδήματος, καλό ιδρύματα των χωρών υποδοχής, και το άνοιγμα "
(σελ. 33? πλάγιους χαρακτήρες στο αρχικό κείμενο) . Ομοίως, ο Gates και Hoeffler (2004) υποστηρίζουν ότι η Nordic
δωρητές ως ένα συνολικό διαφέρουν σημαντικά από άλλους χορηγούς στην κατανομή των ενισχύσεων: τους
παραλήπτες είναι πιο πιθανό να είναι δημοκρατίες και να έχουν μια καλύτερη ρεκόρ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε αντίθεση
με τα ευρήματα της Alesina και δολάριο (2000) ότι οι χώρες που είναι ανοιχτοί στο διεθνές εμπόριο
ευνοείται από Nordic δωρητές, Gates και Hoeffler (2004) αναφέρουν ότι οι ίδιες χώρες εξακολουθούν
άμεση σημαντικά ποσά στους δικαιούχους των ενισχύσεων με "φτωχή" εμπορικές πολιτικές