Πραγματική ποιότητα εξ ορισμού απαιτεί τη μέτρηση της απόδοσης των υπηρεσιών από την
πλευρά του πελάτη και Kordupleski κ.ά.. (1993) τονίζουν την ανάγκη για μεγαλύτερη
εστίαση στην πραγματική ποιότητα. Εξοπλίστε (2000) σημειώνουν ότι ενώ φορείς έχουν κάποια επίδραση στην
πραγματική ποιότητα, είναι έμμεση, δεδομένου ότι υπολογίζεται σύμφωνα με τις αντιλήψεις των πελατών.
Εντός των ορίων της πραγματικής ποιότητας, μια περαιτέρω διάκριση έχει γίνει στη
βιβλιογραφία μάρκετινγκ μεταξύ των τεχνικών και λειτουργικών χαρακτηριστικών που χρησιμοποιούν οι πελάτες για
να αξιολογήσει μια υπηρεσία (Grönroos, 1978). Ωστόσο, η διάκριση αυτή έχει
ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους. Ενώ Ryan (1995) θεωρεί τις τεχνικές μεταβλητές να είναι
τα απτά στοιχεία μιας υπηρεσίας (δίνοντας τα παραδείγματα χώρο υποδοχής και
υπνοδωμάτια για ένα ξενοδοχείο), Ennew κ.ά.. (1993) θεωρούν την τεχνική ποιότητα μιας υπηρεσίας να
είναι το αποτέλεσμα. Έτσι, σύμφωνα με Ennew et al. (ibid) οι τεχνικές ιδιότητες για
τις οποίες τα μέσα μαζικής μεταφοράς θα κριθεί θα ισοδυναμούσε με ό, τι Sliwa και
Stewart-David (2002) αναφέρονται ως το προϊόν των μεταφορών, δηλαδή την άφιξή τους στο επιθυμητό
προορισμό (βλέπε πίνακα 3.5). Εναλλακτικά, σύμφωνα με το (1995) ονομασία του Ryan,
παραδείγματα των τεχνικών χαρακτηριστικών για τα οποία οι πελάτες θα μετρήσει μια δημόσια
υπηρεσία μεταφοράς θα πρέπει να περιλαμβάνει κυρίως τα οχήματα και σταθμούς ή στάσεις.
Μεταφράζονται, παρακαλώ περιμένετε..
