SOCIAL STATUS AND FUNCTIONALISM: WE

SOCIAL STATUS AND FUNCTIONALISM: WEBER AND PARSONS
The Marxian approach is the classic conflict model, with class struggle at its
core.

However, it quickly acquired critics, not least because, by the beginning of the twentieth century, Western society was changing: there were increasing
numbers of people in the ‘middle classes’, including managers and bureaucrats, whose wealth was not linked with capital or property.

The approach of Max Weber (1864–1920) allowed for this greater complexity of modern societies.


According to Giddens (2001), Weber agreed with Marx in seeing class as ‘founded on objectively given economic conditions’, though class divisions ‘derive not only from control or lack of control of the means of production, but from economic differences which have nothing directly to do with property’ (Giddens 2001: 285).

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΌΤΗΤΑ: WEBER ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΊΩΝΗ μαρξική προσέγγιση είναι το μοντέλο κλασική σύγκρουση, με την ταξική πάλη κατά τηςπυρήνας. Εντούτοις, γρήγορα απέκτησε κριτικούς, όχι λιγότερο σημαντικό επειδή, από τις αρχές του εικοστού αιώνα, η δυτική κοινωνία άλλαζε: υπήρξε αυξανόμενητους αριθμούς των ανθρώπων στις «μεσαίας τάξης», όπως διαχειριστές και γραφειοκράτες, του οποίου πλούτου δεν συνδέθηκε με κεφάλαια ή περιουσιακά. Η προσέγγιση του Max Weber (1864-1920) επιτρέπεται για αυτό μεγαλύτερη πολυπλοκότητα των σύγχρονων κοινωνιών.Σύμφωνα με Γκίντενς (2001), συμφώνησαν με τον Μαρξ, Βέμπερ να δει την τάξη ως «βασίζεται στις αντικειμενικώς δεδομένη οικονομικές συνθήκες», αν και τμήματα κλάσης «απορρέει όχι μόνο από τον έλεγχο ή την έλλειψη ελέγχου των μέσων παραγωγής, αλλά και από οικονομικές διαφορές που δεν έχουν τίποτα άμεσα να κάνει με την ιδιότητα' (Γκίντενς 2001:285).

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ και λειτουργικότητα: WEBER ΚΑΙ PARSONS
Η μαρξική προσέγγιση είναι το κλασικό μοντέλο σύγκρουσης, με την ταξική πάλη στο του
πυρήνα.

Ωστόσο, γρήγορα απέκτησε τους κριτικούς, αν μη τι άλλο επειδή, από την αρχή του εικοστού αιώνα, η δυτική κοινωνία άλλαζε: ήταν εκεί αυξανόμενο
αριθμό ανθρώπων στις «μεσαίες τάξεις», συμπεριλαμβανομένων των διαχειριστών και των γραφειοκρατών, των οποίων ο πλούτος δεν συνδεόταν με κεφάλαια ή περιουσιακά στοιχεία.

Η προσέγγιση του Max Weber (1864-1920) που επιτρέπεται για αυτό μεγαλύτερη πολυπλοκότητα των σύγχρονων κοινωνιών.


Σύμφωνα με Giddens (2001 ), Weber συμφώνησε με τον Μαρξ να δει τάξη ως «στηρίζεται σε αντικειμενικά δεδομένη οικονομικές συνθήκες», αν και ταξικές διαιρέσεις »προέρχονται όχι μόνο από τον έλεγχο ή την έλλειψη ελέγχου των μέσων παραγωγής, αλλά και από οικονομικές διαφορές που δεν έχουν καμία άμεση σχέση με το ακίνητο »(Giddens 2001: 285).

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:

την κοινωνική θέση και Weber και πάρσονς, η λειτουργία του:"μαρξιστική μέθοδος είναι κλασική σύγκρουση μοντέλο, με το πρώτης τάξεως αγώναΟ πυρήνας.πολύ σύντομα όμως, απέκτησε σχόλια, όχι επειδή, η πόλη άρχισε να του 20ου αιώνα, της δυτικής κοινωνίας είναι: υπάρχουν διάφορες αλλαγές.Αριθμός άνθρωποι στο "σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης και της γραφειοκρατίας, σε συνδυασμό με το ρυθμό του κεφαλαίου ή του πλούτου είναι ιδιοκτησία.Weber Νομική Σχολή (1864 – 1920) επιτρέπουν μεγάλη τράπεζα για αυτή την πολυπλοκότητα της σύγχρονης κοινωνίας.Σύμφωνα με γκίντενς (2001) σήμανε, Weber και ο Μαρξ στην τουριστική θέση "objectively ιδρύθηκε σύμφωνα με τη δεδομένη οικονομική κατάσταση, αλλά η κατηγορίες όχι μόνο από τον έλεγχο ή την έλλειψη ελέγχου μέσα παραγωγής, αλλά από τις διαφορές των οικονομικών, δεν έχω τίποτα να κάνω ένα άμεσα ιδιοκτησίας (γκίντενς, 2001:285).