Le due facciate principali del pala

Le due facciate principali del palazzo, in stile gotico-veneziano, rivolte verso la piazzetta ed il molo, si sviluppano su due livelli colonnati sovrastati da un poderoso corpo a marmi intarsiati in cui si aprono grandi finestroni ogivali, con un monumentale balcone centrale, a sua volta riccamente decorato, ed un coronamento di piccole cuspidi e da edicolette angolari, sostituente il tradizionale cornicione:[109] nel complesso, la struttura presenta nella decorazione un chiaro richiamo agli stili architettonici orientale e, in minor misura, germanico,[103] derivato in gran parte dall'elevato numero di contatti culturali e commerciali che s'ebbero tra i Veneziani e gli altri popoli mediterranei ed europei e alla conseguente importazione di materiali da quelle terre.[110] Tra i due livelli del loggiato e la soprastante muraglia è presente un cornicione continuo, che divide il prospetto in due sezioni d'uguale altezza.[111] Gli ariosi loggiati a colonnine ed archi ogivali traforati con quadrilobi, delimitati da balaustre e non basati sul modello tradizionale poiché leggermente inflessi, sono sorretti dal portico al piano terreno, che presenta la metà delle aperture[112] e è decorato da capitelli finemente scolpiti.[113] Come causa dell'aspetto ribassato degli arconi del pianterreno, qualcuno addusse l'aver rialzato il livello del suolo;[114] come ciò sia però erroneo è dimostrato delle analisi realizzate da Angelo Zendrini e Giannantonio Selva, che hanno permesso di comprendere come quest'innalzamento, sì presente, sia stato di pochi centimetri.[115]

Nel libro Meu sosia e eu Oscar Niemeyer dedica una sezione alla sua visione critica di questi colonnati, che descrive come "bellissimi". Niemeyer, intrattenendo un dialogo socratico con un ipotetico architetto razionalista, afferma che se le colonne, distanti dal suo gusto razionalista, fossero state realizzate in forme più semplici e funzionali, non creerebbero colle loro curve il così squisito contrasto che ora stabiliscono coll'ampia parete liscia che sostengono.[116] Nel libro Niemeyer par lui-même Niemeyer afferma che Palazzo Ducale costituisce un monumento di estrema importanza nella storia dell'architettura e che la sua importanza risiede non solo nell'eleganza, ma anche nel corretto uso dei materiali. Niemeyer inoltre ha avanzato una critica ad Andrea Palladio, affermando che la sua teoria secondo la quale durante la ristrutturazione di Palazzo Ducale ciò che è più pesante sarebbe dovuto stare in basso e ciò che è più leggero in alto non sarebbe stata appropriata. In questo senso Niemeyer paragona Palazzo Ducale agli edifici moderni, essendo retto come questi ultimi su colonne.[117]

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Τα δύο κύρια προσόψεις του παλατιού στο ενετικό γοτθικού ρυθμού, που αντιμετωπίζει στην πλατεία και την προβλήτα, σε δύο επίπεδα κιονοστοιχίες επάνω από κάποιο μαζικό φορέα να μάρμαρα όπου μεγάλα παράθυρα νυστέρι, με μνημειακή κεντρικό μπαλκόνι, πλούσια διακοσμημένα με τη σειρά του, και το επιστέγασμα της μικρά φύματα και γωνιακή κόγχες, αντικαθιστώντας το παραδοσιακό γείσο : [109] συνολικά, δεν υπάρχει σαφής αναφορά στη διακόσμηση, στα Ανατολική αρχιτεκτονικό στυλ και, σε μικρότερο βαθμό, Γερμανικός, [103] που προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τις πολλές πολιτιστικές και εμπορικές επαφές που είχαν μεταξύ τους Ενετούς και τους άλλους λαούς της Μεσογείου και οι Ευρωπαίοι και την επακόλουθη εισαγωγή υλών από αυτά τα εδάφη. [110] μεταξύ των δύο επιπέδων της Λότζια και παραπάνω τοίχο είναι μια συνεχής γείσο που χωρίζει το ενημερωτικό δελτίο σε δύο τμήματα ίσης ύψους. [111] τα loggias ευάερα και στήλες με διάτρητο καμάρες clip-on μονάδες, συνορεύει με κιγκλιδώματα και δεν βασίζεται στο παραδοσιακό μοντέλο, είναι κλίνεται ως ελαφρώς υποστηρίζεται από τη βεράντα στο ισόγειο, που έχει το μισό από τα ανοίγματα [112] και είναι διακοσμημένο με λεπτή σκαλιστά πρωτεύουσες. [113] ως αιτία της χαμηλής πτυχή της τις καμάρες στο ισόγειο, κάποιος έπρεπε να θέσει το επίπεδο του εδάφους? [114] δεδομένου ότι είναι εσφαλμένη, ωστόσο, έχει αποδειχθεί από αναλύσεις από Angelo Zaim και Giannantonio Selva, η οποία κατέστησε δυνατό να κατανοήσουν πώς αυτό να αυξήσει, ναι, αυτό ήταν μερικά εκατοστά. [115]Με το βιβλίο μου ηθοποιός Oscar Niemeyer και αφιερώνει ένα τμήμα για την κρίσιμη άποψή του αυτά τα κιονοστοιχίες, χαρακτηρίζοντάς το "beautiful". Niemeyer, διασκεδαστικό Σωκρατική διάλογο με ένα υποθετικό ορθολογιστής αρχιτέκτονα, λέει ότι αν οι στήλες είναι από την ορθολογιστική γεύση, αποτελέσθηκαν από απλές και λειτουργικές μορφές, δημιουργεί τους λόφου καμπύλες τόσο εξαίσια ότι η αντίθεση με το μεγάλο τείχος δημιουργήσει χρόνο ομαλή αυτόν τον ισχυρισμό. [116] στην το βιβλίο par lui τον εαυτό της Niemeyer Niemeyer λέει ότι Doge είναι ένα μνημείο μεγάλη σημασία στην ιστορία της αρχιτεκτονικής και η σημασία της έγκειται όχι μόνο στο ύφος αλλά και για την ορθή χρήση των υλικών. Niemeyer επίσης έχει προχωρήσει μια κριτική σε Andrea Palladio, δηλώνοντας ότι η θεωρία ότι κατά τη διάρκεια ανακαινίσεων από το Palazzo Ducale τι είναι βαρύτερο από ό, τι θα έπρεπε να παραιτηθεί και τι είναι ελαφρύτερο στην κορυφή δεν θα ήταν κατάλληλη. Με αυτή την έννοια, Niemeyer Doge σύγκριση με σύγχρονα κτίρια, να διέπεται ως το τελευταίο σε στήλες. [117]

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Οι δύο κύριες όψεις του κτιρίου, σε βενετσιάνικο γοτθικό στυλ, με θέα την πλατεία και την προβλήτα, είναι σε δύο επίπεδα κιονοστοιχίες που ολοκληρώνεται με ένα ισχυρό σώμα που έχει ενσωματωθεί μαρμάρου στις οποίες υπάρχουν μεγάλα παράθυρα νυστέρι, με ένα μνημειώδες κεντρικό μπαλκόνι, για να γυρίστε πλούσια διακοσμημένα και ένα στέμμα των μικρών καμπαναριά και ιερά γωνία, αντικαθιστώντας την παραδοσιακή γείσο: [109] στο σύνολό της, η δομή παρουσιάζει στη διακόσμηση σαφή υπενθύμιση των αρχιτεκτονικών ρυθμών της Ανατολικής και, σε μικρότερο βαθμό, της Γερμανίας, [103] προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από τις πολλές πολιτιστικές και εμπορικές επαφές που s'ebbero μεταξύ Βενετών και των άλλων μεσογειακών και ευρωπαϊκών λαών και τη μετέπειτα εισαγωγή υλικών από τη γη. [110] Μεταξύ των δύο επιπέδων της γκαλερί και το ανώτερο τοίχωμα Αυτή είναι μια συνεχής γείσο, διαιρώντας την έκθεση σε δύο τμήματα ίσου ύψους. [111] Τα ευάερα στοές με κίονες και οξυκόρυφα τόξα τρυπημένα με quadrilobes, που συνορεύει με κιγκλιδώματα και όχι με βάση το παραδοσιακό μοντέλο, διότι ελαφρώς κλιτές, που υποστηρίζονται από τη βεράντα στο ισόγειο, το οποίο έχει τα μισά από τα ανοίγματα [112] και είναι διακοσμημένο με λεπτοδουλεμένο πρωτεύουσες [113] Ως αποτέλεσμα της εμφάνισης μείωσε καμάρες στο ισόγειο, κάποιος είχε φέρει από την αυξήσει το επίπεδο του εδάφους?. [114], όπως τι είναι λάθος, αλλά φαίνεται από την ανάλυση που διενεργήθηκε από τον Angelo και Zendrini Giannantonio Selva, που μας επέτρεψαν να κατανοήσουμε πώς αυτή η έξαρση, αυτό ναι, ήταν μόλις λίγα εκατοστά. [115] Στο βιβλίο Meu ΕΕ διπλό και Oscar Niemeyer αφιερώνει ένα κεφάλαιο στα επικριτική στάση του αυτές τις στήλες, την οποία περιγράφει ως "όμορφη". Niemeyer, διασκεδάζοντας μια σωκρατική διάλογο με μια υποθετική ορθολογιστής αρχιτέκτονα, λέει ότι εάν οι στήλες, μακριά από τη γεύση του, ορθολογιστής, είχε γίνει σε ένα πιο απλό και λειτουργικό, δεν θα δημιουργήσει με τις καμπύλες τους, έτσι ώστε το εξαίσιο, αντιθέτως, ότι τώρα θέσει coll'ampia τοίχο ομαλή υποστήριξη. [116] Στο βιβλίο Niemeyer παρ lui-même Niemeyer λέει Palazzo Ducale είναι ένα μνημείο μεγάλης σημασίας για την ιστορία της αρχιτεκτονικής και τη σημασία του έγκειται όχι μόνο κομψότητα, αλλά και στη σωστή χρήση των υλικών. Niemeyer και έχει προχωρήσει σε επικρίσεις του Andrea Palladio, δηλώνοντας ότι η θεωρία του ότι κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης του Palazzo Ducale τι είναι βαρύτερο θα πρέπει να παραιτηθεί και αυτό που είναι ελαφρύτερο στην κορυφή δεν θα ήταν σκόπιμη. Με αυτή την έννοια Niemeyer συγκρίνει Παλάτι των Δόγηδων με σύγχρονα κτίρια, που διέπονται, ως αυτές τις στήλες. [117]