6. It is a meaning still to be expl

6. It is a meaning still to be explained; the history of a word, obviously,
determines its possible applications only in part. This is proved
indirectly by the Zaharoff lecture that Richard Cobb devoted to Raymond
Queneau in 1976: a species of historiographical manifesto that fits none
of the trends discussed thus far. Cobb began with the ironic sympathy felt
by Queneau for the timid, modest, provincial personages in his novels.
He appropriated their words in order to counterbalance news of local
happenings-the only kind that were of interest-with political events;
and he concluded by assuming as his own slogan the colorful curse
hurled by Zasie at Napoleon. Basically, this is an exaltation of minor
historiography (Cobb does not use the term microhistory)against the historiography
that concentrates on the great and the powerful. The naivete
of this interpretation is obvious. Queneau does not identify in any way
with his personages. The tenderness he felt for the provincial life of Le
Havre coexisted in him with an omnivorous, encyclopedic passion for the
most unforeseeable knowledge. His mocking curiosity for the fait divers
did not stop him from proposing a drastic remedy for the prescientific
character of historiography, and he elaborated a rigorous mathematical
model to confine the disordered course of human acts.'j But neither the
author of Une Histoire modile nor the auditor and later editor of Alexandre
Kojkve's courses on Hegel's Phenomenology appear in the portrait simplified
to the point of distortion drawn by Cobb. Totally missing is the tension
that runs through all of Queneau's work between the warmth of
the narrator's intimate glance and the coldness of the scientist's detached
observation.'~

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

6. είναι μια έννοια ακόμα να εξηγηθεί? η ιστορία της μια λέξη, προφανώς,
καθορίζει τις πιθανές εφαρμογές μόνο εν μέρει. Αυτό αποδεικνύεται
έμμεσα από τη διάλεξη του Ζαχάρωφ που Richard Cobb αφιερωμένη Raymond
Queneau το 1976: ένα είδος ιστοριογραφικά μανιφέστο που ταιριάζει κανένα
των τάσεων που είχαν συζητηθεί μέχρι στιγμής. Cobb άρχισε με την ειρωνικά συμπάθεια αισθάνθηκε
από Queneau για τη δειλή, μέτρια, επαρχιακή προσωπικότητες σε μυθιστορήματα του.
διεκδίκησε τα λόγια τους, για να ληφθούν υπόψη οι ειδήσεις των τοπικών
happenings, το μόνο είδος που θα ήταν ενδιαφέρον-με πολιτικά γεγονότα?
και κατέληξε με την παραδοχή ως σύνθημα τη δική του την κατάρα της πολύχρωμο
εκσφενδονίζονται από Zasie στο Ναπολέοντα. Βασικά, αυτό είναι μια εξύμνηση της Μικράς
ιστοριογραφία (Cobb δεν χρησιμοποιεί το microhistory όρος) κατά την ιστοριογραφία
που επικεντρώνεται στη τη μεγάλη και το ισχυρό. Η αφέλεια
αυτής της ερμηνείας είναι προφανές. Queneau δεν συμφωνεί καθόλου
με προσωπικότητες του. Η τρυφερότητα που ένιωσε για την ζωή της επαρχίας του Le
Havre συνυπήρχαν σ ' αυτόν με μια παμφάγος, Εγκυκλοπαιδικό πάθος για το
πιο απρόβλεπτες γνώση. Σκωπτική περιέργεια του για τους δύτες τετελεσμένο
δεν τον διέκοψα από προτείνει μια δραστική θεραπεία για το prescientific
χαρακτήρα της ιστοριογραφίας, και ανέπτυξε μια αυστηρή μαθηματική
μοντέλο να περιορίσω το διαταραγμένο πορεία των ανθρώπινων πράξεων.» j αλλά ούτε το
συγγραφέας του μια ιστορία modile ούτε του ελεγκτή και το πιό πρώην συντάκτη του Alexandre
του Kojkve μαθήματα στην φαινομενολογία εμφανίζονται στο πορτρέτο απλοποιημένα
στο σημείο της στρέβλωσης που σύρονται από Cobb. Εντελώς λείπει είναι η ένταση
που διατρέχει όλο το έργο του Queneau μεταξύ τη ζεστασιά του
οικεία ματιά του αφηγητή και την ψυχρότητα του επιστήμονα του Μονοκατοικία
παρατήρηση.»~

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

6. Είναι μια έννοια ακόμη να εξηγηθεί? η ιστορία μιας λέξης, προφανώς,
καθορίζει τις πιθανές εφαρμογές της μόνο εν μέρει. Αυτό αποδεικνύεται
έμμεσα από την ομιλία Zaharoff που Richard Cobb αφιερωμένο σε Raymond
Queneau το 1976: ένα είδος ιστοριογραφικών μανιφέστο που ταιριάζει με καμία
από τις τάσεις που συζητήθηκαν μέχρι τώρα. Cobb ξεκίνησε με το ειρωνικό συμπάθεια αισθητή
. με Queneau για τα δειλά, μικρή, επαρχιακή προσωπικότητες στα μυθιστορήματά του
Καθιέρωσε τα λόγια τους, προκειμένου να αντισταθμίσει τα νέα της τοπικής
happenings-το μόνο είδος που ήταν ενδιαφέρον-με πολιτικά γεγονότα?
και κατέληξε με θεωρώντας ως δικό της σύνθημα του το πολύχρωμο κατάρα
εκσφενδονίστηκε από Zasie στο Ναπολέοντα. Βασικά, αυτό είναι μια έξαρση των ανήλικων
ιστοριογραφίας (Cobb δεν χρησιμοποιεί τον όρο μικροϊστορίας) κατά την ιστοριογραφία
που επικεντρώνεται στο μεγάλο και το ισχυρό. Η αφέλεια
της ερμηνείας αυτής είναι προφανής. Queneau δεν προσδιορίζει με οποιοδήποτε τρόπο
με προσωπικότητες του. Η τρυφερότητα που ένιωθε για την επαρχιακή ζωή της Le
Havre συνυπήρχαν σε αυτόν με ένα παμφάγο, εγκυκλοπαιδική πάθος για την
πιο απρόβλεπτη γνώση. Σκωπτική περιέργειά του για τα fait divers
δεν τον εμπόδισε από το να προτείνει μια δραστική θεραπεία για την προεπιστημονικά
χαρακτήρα της ιστοριογραφίας, και ο ίδιος συνέταξε ένα αυστηρό μαθηματικό
μοντέλο για να περιοριστεί η άτακτη πορεία της ανθρώπινης acts.'j Αλλά ούτε η
συγγραφέας του Une Histoire MODILE ούτε ο ελεγκτής και αργότερα εκδότης του Alexandre
μαθήματα Kojkve για Φαινομενολογία του Χέγκελ εμφανίζεται στο πορτρέτο απλοποιηθεί
στο σημείο της στρέβλωσης που από Cobb. Εντελώς λείπει είναι η ένταση
που διατρέχει όλο το έργο Queneau μεταξύ της ζεστασιά της
οικεία ματιά του αφηγητή και την ψυχρότητα των αποσπασμένων του επιστήμονα
παρατήρηση. »~