9.The element of agreement lies in

9.The element of agreement lies in the rejection of ethnocentrism and
ofthe teleology that for Furet characterized the historiography transmitted
by the nineteenth century. The affirmation of a national entity, the advent
of the bourgeoisie, the civilizing mission of the white race, and economic
development furnished to historians a unifying principle of both a conceptual
and narrative order, depending on the point of view and the scale of
observation adopted. Ethnographic history conceived of along serial lines
proposed breaking with this tradition. Here the paths traveled by serial history
and by microhistory diverge: a divergence that is at once intellectual
and political.
To select as a cognitive object only what is repetitive, and therefore capable
of being serialized, signifies paying a very high price in cognitive
terms. First of all, on the chronological plane, ancient history, as Furet himself
observed, precludes such treatment (see "H," p. 233); and medieval
history renders it very difficult (for many of the themes suggested by Le
Goff the documentation is fragmentary). Second, on the thematic level,
areas such as the history of ideas and political history (again as Furet would
have it) by definition elude this type of investigation. But the most serious
limitation of serial history emerges precisely through what should be its basic
objective: "the equalization of individuals in their roles of economic or
socio-cultural agents." This idea of equalization is doubly deceiving. On the
one hand, it distorts an obvious element: in any society the conditions of
access to the production of documentation are tied to a situation of power
and thus create an inherent imbalance. On the other hand, it cancels out
many particulars in the existing documentation for the benefit of what is
homogeneous and comparable. With a trace of scientistic pride, Furet affirmed:
"the document, 'facts,' no longer exist for themselves, but in relationship
to the series that precedes them and follows them; it is their relative
value that becomes objective, and not their relationship to an
ungraspable 'real' substance" ("H," p. 231). After the twofold filtering
down of the data that has just been mentioned, it is not surprising if the
relationship of the data in the series to reality becomes "ungraspable."
Historical knowledge, obviously, involves the construction of documentary
series. Less obvious is the attitude that the historian must assume
in regard to the anomalies that crop up in the documentation. Furet proposed
ignoring them, observing that the hapax legomenon (that which is documentarily
unique) is not usable in the perspective of serial history. But the
hapax legomenon, strictly speaking, does not exist. Any document, even the
most anomalous, can be inserted into a series. In addition, it can, if properly
analyzed, shed light on still-broader documentary series.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

9. το στοιχείο της συμφωνίας βρίσκεται στην απόρριψη της εθνοκεντρισμός και
από την τελεολογία που για Furet χαρακτηρίζεται η ιστοριογραφία διαβιβάζονται
από τον δέκατο ένατο αιώνα. Η επιβεβαίωση της μια εθνική οντότητα, την έλευση
της αστικής τάξης, ο εκπολιτισμός της αποστολής της άσπρης φυλής, και οικονομική
ανάπτυξη επιπλωμένα στους ιστορικούς μια ενοποιητική αρχή δύο μια εννοιολογική
και αφηγηματική τάξη, ανάλογα με την άποψη και την κλίμακα της
παρατήρηση που υιοθέτησε. Εθνογραφική ιστορία προπάντων των σειριακών γραμμών
προτεινόμενη ρήξη με την παράδοση αυτή. Εδώ τα μονοπάτια που ταξίδεψε από τη σειριακή ιστορία
και από microhistory αποκλίνουν: μια απόκλιση που είναι ταυτόχρονα πνευματική
και πολιτική.
να επιλέξετε ως ένα γνωστικό αντικείμενο μόνο τι είναι επαναλαμβανόμενες, και ως εκ τούτου σε θέση να
της είναι δυνατή η σειριοποίηση, σημαίνει ότι πληρώνουν πολύ υψηλό τίμημα στις γνωστικές
όρους. Πρώτα απ ' όλα, στο χρονολογική αεροπλάνο, αρχαία ιστορία, ως Furet ο ίδιος
παρατήρησε, αποκλείει μια τέτοια θεραπεία (βλέπε "H", σ. 233). και μεσαιωνική
ιστορία καθιστά πολύ δύσκολο (για πολλά από τα θέματα που πρότεινε Le
Goff την τεκμηρίωση είναι αποσπασματική). Δεύτερον, σχετικά με το θεματικό επίπεδο,
τομείς όπως η ιστορία των ιδεών και πολιτική ιστορία (και πάλι, όπως θα Furet
να) εξ ορισμού διαφυγή από αυτόν τον τύπο έρευνας. Αλλά το πιο σοβαρό
περιορισμό της σειράς ιστορίας αναδύεται ακριβώς μέσα από το τι θα πρέπει να είναι του βασικού
στόχος: "την εξίσωση των ατόμων για τους ρόλους της οικονομικής ή
κοινωνικο-πολιτιστικούς φορείς.» Αυτή η ιδέα της εξίσωσης είναι διπλά εξαπάτηση. Σχετικά με το
αφενός, νοθεύει ένα προφανές στοιχείο: σε κάθε κοινωνία οι όροι
πρόσβαση στην παραγωγή τεκμηρίωση είναι δεμένα σε μια κατάσταση της εξουσίας
δημιουργώντας μια έμφυτη δυσαναλογία. Από την άλλη πλευρά, ακυρώνει
πολλά στοιχεία στην υπάρχουσα τεκμηρίωση προς όφελος είναι τι
ομοιογενή και συγκρίσιμα. Με ένα ίχνος scientistic υπερηφάνειας, επιβεβαίωσε Furet:
"το έγγραφο, «γεγονότα,«δεν υπάρχουν πια για τον εαυτό τους, αλλά στη σχέση
στη σειρά που αυτόες προηγείται και να ακολουθεί τους? είναι συγγενής τους
τιμή που γίνεται στόχος, και δεν τους σχέση με μια
απρόσιτος "πραγματικό" ουσία "("H, «σ. 231). Μετά το φιλτράρισμα διττός
κάτω από τα δεδομένα που μόλις αναφέρθηκε, δεν είναι περίεργο εάν το
σχέση των στοιχείων της σειράς στην πραγματικότητα γίνεται "απρόσιτος."
Ιστορική γνώση, προφανώς, αφορούν την κατασκευή ντοκιμαντέρ
σειρά. Λιγότερο αυτονόητη είναι η στάση που πρέπει να αναλάβει ο ιστορικός
όσον αφορά τις ανωμαλίες που εμφανίζονται στην τεκμηρίωση. Furet προτείνει
αγνοώντας τους, παρατηρώντας ότι το λεγόμενον hapax (αυτό που είναι documentarily
μοναδικό) δεν είναι χρησιμοποιήσιμο στις προοπτικές της σειράς ιστορίας. Αλλά το
hapax λεγόμενον, για να κυριολεκτήσουμε, δεν υπάρχει. Οποιοδήποτε έγγραφο, ακόμη και η
πιο ανώμαλη, μπορεί να εισαχθεί σε μια σειρά. Επιπλέον, μπορεί, αν είναι σωστά
αναλύονται, ρίξει φως στην ακόμα ευρύτερη σειρά ντοκιμαντέρ.