Dialogue of Christians with people

Dialogue of Christians with people of other faiths has not been without
controversy. This is largely driven by the tensions regarding concepts of
Christian mission with its preoccupation with proselytism and conversions.
It was during the WCC Assembly in Nairobi (1975), that suspicion of
interfaith dialogue among some Christians, first came into the open. There
were fears of syncretism that the gospel and cultures debate exposes. There
is also the worry that inter-faith relations will lead to Christians having to
make compromises in their understanding of the uniqueness of Christ. Asian
voices in the ecumenical movement have always defended dialogue as a
necessary prerequisite for Christian existence as most Christians in Asia
live as minority communities among people of other faiths. The
contributions of WCC to the ecumenical challenge of dialogue have grown
slowly over the years in strength and intensity. However, it was only in
more recent times that the importance of dialogue with other faiths has
come to prominence as religions are increasingly coming centre stage in
the lives of nations and peoples. It is also affecting relations between nations
as has been evident in recent geo-political events. The “use” and “abuse”
of religion is on the increase. The violent language of present day Christian
evangelists and the aggressive tactics used by those who go to “evangelise”
the world continues to be problematic and calls for transformation. The
branding of people of all other religions as lost and sinful needs to be
condemned. The language of Crusades for Christ, soldiers for God reflects
a militancy that makes no sense in a world already so filled with violence.
Unfortunately, our mission history has been built on an over-emphasised
concept of the conversion of the world to Christ. “Protestant missiology
took shape before the concept of the ‘mission of God’ became a key concept
in mission, and within a theology of religions that saw no possibility of a
18 Mathai Zachariah, Beyond Ecumenism: A Journey into Light, (Tiruvalla, India: Christava
Sahitya Samithy, 2002) 53
18 Aruna Gnanandason
life in God through other faith traditions. The intention to be the majority
also became the imperial and colonial history of the church, where political
power held out the possibility of Christianity, in one way or the other,
becoming the religion of the people.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Διάλογος των Χριστιανών με τους ανθρώπους άλλης πίστης δεν ήταν χωρίςδιαμάχη. Αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό καθοδηγείται από τις εντάσεις σχετικά με τις έννοιες τηςΧριστιανική αποστολή με την ενασχόληση με προσηλυτισμός και μετατροπές.Ήταν κατά τη διάρκεια της Συνέλευσης του ΠΣΕ στο Ναϊρόμπι (1975), η υποψία τηςΔιαθρησκειακός διάλογος μεταξύ ορισμένοι χριστιανοί, για πρώτη φορά σε ανοικτή. Εκείήταν τους φόβους του συγκρητισμού ότι το Ευαγγέλιο και πολιτισμούς θα συζητήσουμε εκθέτει. Εκείεπίσης η ανησυχία ότι διαθρησκευτικές σχέσεις θα οδηγήσει σε Χριστιανούς αναγκάζεται νακάνουμε συμβιβασμούς στην κατανόησή τους για τη μοναδικότητα του Χριστού. Ασιατικήφωνές στο Οικουμενικό κίνημα υπερασπιζόταν ανέκαθεν διάλογο ως μιααπαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη χριστιανική όπως και οι περισσότεροι Χριστιανοί στην Ασίαζουν ως μειονοτικές κοινότητες μεταξύ των ανθρώπων των άλλων θρησκειών. Τοέχουν αυξηθεί οι εισφορές του ΠΣΕ στην Οικουμενική πρόκληση του διαλόγουσιγά-σιγά όλα αυτά τα χρόνια σε δύναμη και ένταση. Ωστόσο, ήταν μόνο στηνπιο πρόσφατες περιόδους, που έχει τη σημασία του διαλόγου με τις άλλες θρησκείεςέρχονται στο προσκήνιο, όπως οι θρησκείες είναι όλο και περισσότερο έρχονται στο προσκήνιοτη ζωή των λαών και των Εθνών. Επηρεάζει το σχέσεων μεταξύ των Εθνώνως υπήρξε εμφανής στα πρόσφατα γεωπολιτικά γεγονότα. Η "χρήση" και "κατάχρηση"της θρησκείας που είναι σχετικά με την αύξηση. Η βίαιη γλώσσα του σημερινού ΧριστιανόςΕυαγγελιστές και την επιθετική τακτική που χρησιμοποιείται από εκείνους που πηγαίνουν στην "κήρυξε"ο κόσμος εξακολουθεί να είναι προβληματική και καλεί για μετασχηματισμό. Τομαρκάρισμα των ανθρώπων όλων των θρησκειών ως χαμένη και αμαρτωλή πρέπει να είναικαταδίκασε. Η γλώσσα των Σταυροφοριών για τον Χριστό, αντικατοπτρίζει στρατιώτες για το Θεόμια μαχητικότητα που δεν έχει κανένα νόημα σε έναν κόσμο γεμάτο ήδη τόσο με τη βία.Δυστυχώς, η ιστορία μας αποστολή έχει χτιστεί σε μια ανυπολόγιστηέννοια της μετατροπής του κόσμου στον Χριστό. "Προτεσταντική έχειπήρε σάρκα και οστά πριν η έννοια της «αποστολής του Θεού» έγινε μια έννοια-κλειδίστην αποστολή, και μέσα σε μια θεολογία των θρησκειών που είδα δεν υπάρχει δυνατότητα ένα18 Mathai Zachariah, πέρα από Οικουμενισμού: ένα ταξίδι στο φως, (Tiruvalla, Ινδία: ChristavaSahitya Samithy, 2002) 5318 Aruna Gnanandasonεν Θεώ Ζωή μέσω άλλων λατρευτικών παραδόσεων. Ο σκοπός είναι η πλειοψηφίαέγινε επίσης την αυτοκρατορική και τα αποικιακή ιστορία της εκκλησίας, όπου οι πολιτικέςδύναμη που πραγματοποιήθηκε έξω για το ένα ή το άλλο τρόπο τη δυνατότητα του Χριστιανισμού,να γίνει η θρησκεία των ανθρώπων.