The Emergence of Colour“The music o

The Emergence of Colour
“The music of colour, that’s what I want” (Bridget Riley)

Riley’s introduction of colour to her work was something she was cautious of. The black and white paintings depended on the disruption of stable elements. No such stable basis could be found for colour as the perception of colour is relative – each colour affects and is affected by the colours next to it. Over time, she began to accept this inherent instability and made it the basis of her work.

From 1967 onwards Riley increasingly began to use colour. She also started to use more stabilised forms – often simple vertical straight or wavy lines. It was the positioning of the colour itself that produced the feel of movement she wanted to convey. The colour groupings affected the spaces between them to produce fleeting glimpses of other colours and hence the illusion of movement.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

Η εμφάνιση του χρώματος«Η μουσική του χρώματος, που είναι αυτό που θέλω» (Bridget Riley)Riley του εισαγωγή του χρώματος στο έργο της ήταν κάτι που ήταν προσεκτικός των. Το μαύρο και άσπρο έργα ζωγραφικής εξαρτιόταν από τη διατάραξη των σταθερών στοιχείων. Χωρίς μια τέτοια σταθερή βάση θα μπορούσε να βρεθεί για το χρώμα, όπως η αντίληψη του χρώματος είναι σχετική-κάθε χρώμα επηρεάζει και επηρεάζεται από τα χρώματα δίπλα σε αυτό. Πάροδο του χρόνου, εκείνη εξακολούθησε να διατηρεί αυτή η έμφυτη αστάθεια και κατέστησε τη βάση της δουλειάς της.Από το 1967 και μετά Riley, όλο και περισσότερο, άρχισαν να χρησιμοποιούν το χρώμα. Άρχισε, επίσης, να χρησιμοποιήσετε πιο Σταθεροποιηµένο μορφές – συχνά απλό κάθετες ευθείες ή κυματιστές γραμμές. Ήταν η τοποθέτηση του χρώματος ίδιο που παρήγαγε την αίσθηση του κινήματος που ήθελε να μεταδώσει. Οι ομαδοποιήσεις χρώμα επηρεάζονται τα διαστήματα μεταξύ τους για να παράγουν φευγαλέα αναλαμπές άλλα χρώματα και ως εκ τούτου η ψευδαίσθηση της κίνησης.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

Η εμφάνιση των χρωμάτων
"η μουσική του χρώματος, αυτό είναι ό, τι θέλω" (Bridget Riley) εισαγωγή Riley, του χρώματος στην εργασία της ήταν κάτι που ήταν επιφυλακτική σχετικά. Το μαύρο και άσπρο έργα ζωγραφικής εξαρτάται από την διακοπή των σταθερών στοιχείων. Δεν υπάρχει τέτοια σταθερή βάση θα μπορούσε να βρεθεί για το χρώμα, όπως η αντίληψη του χρώματος είναι σχετική - κάθε χρώμα επηρεάζει και επηρεάζεται από τα χρώματα δίπλα σε αυτό. Την πάροδο του χρόνου, άρχισε να δεχθεί αυτή την εγγενή αστάθεια και το έκανε η βάση της δουλειάς της. Από το 1967 και μετά, Ράιλι όλο και περισσότερο άρχισαν να χρησιμοποιούν το χρώμα. Επίσης, άρχισε να χρησιμοποιεί πιο σταθεροποιημένες μορφές - συχνά απλές κάθετες ευθείες ή κυματιστές γραμμές. Ήταν η τοποθέτηση του ίδιου του χρώματος που παράγεται η αίσθηση της κίνησης που ήθελε να μεταδώσει. Οι χρωματικές ομάδες που πλήττονται τα κενά μεταξύ τους για να παράγουν φευγαλέες στιγμές των άλλων χρωμάτων και ως εκ τούτου την ψευδαίσθηση της κίνησης.