V. EMPIRICAL EVIDENCEWe estimate a

V. EMPIRICAL EVIDENCE
We estimate a standard cross-country growth-aid model in a sample of developing countries
over 1960–2000 (DAC, 2006). The aid variable is defined as grants plus net loans with a
grant element higher than 25 percent. Lagged values of DA and NDA are included to explain
variations in the recipients’ average growth rate of per capita GDP. In our baseline
specifications (similar to Rajan and Subramanian, 2008), the control variables are initial per
capita income, initial level of life expectancy, institutional quality (World Bank Country
Policy and Institutional Assessment, CPIA index averaged over 1960–1999), geography
(average number of frost days and tropical land area), initial level of government
consumption, an indicator of social unrest (revolutions), the growth rate of terms of trade and
their standard deviation, initial economic policy (updated Sachs-Warner openness dummy),
and continent dummies (for SSA and East Asia). For variable list, data sources, and
summary statistics, see Tables 1–2.
Figure 1 shows the shares of bilateral and multilateral aid in total aid by decade. In the 1960s,
almost 90 percent of aid was channelled to recipient countries through bilateral
arrangements. However, the share of bilateral aid decreased in later decades to roughly two
thirds. Figure 2 depicts the relative weight of DA measured by our first proxy––cumulative
bilateral aid from groups G1–G3. Bilateral contributions of the G1 and G2 donors only
account for at most 18 percent of total bilateral aid, given that certain major donors are
excluded. The inclusion of the UK and France in G3 raises the share of bilateral aid to around
30 percent. On the one hand, bilateral aid accounts on average for 6–7 pecent of recipients’
GDP, while the average ratio of MA to GDP ranges between 1 and 3.9 percent. DA from G3
countries, on the other hand, contributed 5–9 percent of recipient countries’ GDP over 1960–
1990, while DA from G1 countries only accounted for at most 3 percent of recipients’ GDP
over the same period. These summary statistics reflect that our development-friendly
countries are relatively small donors.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1:

V. ΕΜΠΕΙΡΙΚΆ στοιχεία
εκτιμούμε ένα μοντέλο πρότυπο cross-country ανάπτυξη-ενίσχυση σε ένα δείγμα των αναπτυσσόμενων χωρών
πάνω από 1960–2000 (DAC, 2006). Η μεταβλητή ενίσχυσης ορίζεται ως επιχορηγήσεις συν καθαρό δάνεια με ένα
στοιχείο επιχορήγησης άνω του 25 τοις εκατό. Υστέρηση αξίες της DA και της NDA είναι να εξηγήσει
διακυμάνσεις των παραληπτών μέσος ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ κατά κεφαλήν. Σε μας γραμμή βάσης
προδιαγραφές (παρόμοια με Rajan και Subramanian, 2008), τις μεταβλητές ελέγχου είναι αρχική ανά
κατά κεφαλήν εισόδημα, το αρχικό επίπεδο του προσδόκιμου ζωής, θεσμικές ποιότητας (Παγκόσμια Τράπεζα χώρα
πολιτική και θεσμική αξιολόγηση, Δείκτης CPIA κατά μέσο όρο πάνω από 1960–1999), Γεωγραφία
(μέσος αριθμός παγετός και τροπική έκταση), αρχικό επίπεδο της κυβέρνησης
κατανάλωση, ένας δείκτης κοινωνικής αναταραχής (στροφές), ο ρυθμός αύξησης των όρων του εμπορίου και
τους τυπική απόκλιση, Αρχική οικονομική πολιτική (Ενημερώθηκε Sachs-Warner διαφάνεια ομοίωμα),
και ήπειρο ανδρείκελα (για SSA και Ανατολική Ασία). Για μεταβλητή λίστα, πηγές δεδομένων, και
δείτε συνοπτικές στατιστικές, πίνακες 1-2.
το σχήμα 1 δείχνει τα μερίδια των διμερείς και πολυμερείς ενισχύσεις στην συνολική ενίσχυση από δεκαετία. Στη δεκαετία του 1960,
σχεδόν το 90 τοις εκατό της βοήθειας διοχετεύθηκε στις δικαιούχες χώρες μέσω διμερών
ρυθμίσεις. Ωστόσο, το μερίδιο των διμερή βοήθεια μειώθηκε κατά περίπου δύο δεκαετίες αργότερα
τρίτα. Σχήμα 2 απεικονίζει τη σχετική βαρύτητα των DA μετράται από μας πρώτη proxy––cumulative
διμερή βοήθεια από ομάδες G1–G3. Διμερείς εισφορές των δωρητών G1 και G2 μόνο
αντιπροσωπεύουν το πολύ 18 τοις εκατό των συνολικών διμερή βοήθεια, δεδομένου ότι ορισμένοι μεγάλοι χορηγοί είναι
αποκλείονται. Η συμπερίληψη του ΗΒ και τη Γαλλία στο G3 αυξάνει το μερίδιο της διμερή βοήθεια στην γύρω
30 τοις εκατό. Από τη μία πλευρά, διμερή βοήθεια αντιπροσωπεύει κατά μέσο όρο 6-7 pecent των παραληπτών
ΑΕΠ, ενώ η μέση αναλογία του MA να ΑΕΠ κυμαίνεται μεταξύ 1 και 3,9 τοις εκατό. DA από G3
χώρες, από την άλλη πλευρά, συνέβαλε 5-9 τοις εκατό του ΑΕΠ της χώρας αποδέκτη κατά τη διάρκεια 1960–
1990, ενώ DA από G1 χώρες αντιπροσώπευαν μόνο το πολύ 3 τοις εκατό του ΑΕΠ των παραληπτών
κατά την ίδια περίοδο. Αυτές οι συνοπτικές στατιστικές αντικατοπτρίζουν που μας προς την ανάπτυξη
χώρες είναι σχετικά μικρό δότες.

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:

V. εμπειρικά στοιχεία
Εκτιμούμε ένα πρότυπο μοντέλο ανάπτυξης βοήθειας cross-country σε ένα δείγμα των αναπτυσσόμενων χωρών
πάνω από 1960-2000 (DAC, 2006). Η μεταβλητή της ενίσχυσης ορίζεται ως επιχορηγήσεις, συν τις καθαρές δάνεια με
στοιχείο επιχορήγησης μεγαλύτερη από 25 τοις εκατό. Οι τιμές υστέρηση των DA και NDA που εξηγούν
διακυμάνσεις του μέσου ρυθμού αύξησης των παραληπτών του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Στην αρχική μας
προδιαγραφές (παρόμοιο με Rajan και Subramanian, 2008), οι μεταβλητές ελέγχου είναι αρχικά κατά
κεφαλήν εισόδημα, το αρχικό επίπεδο του προσδόκιμου ζωής, της θεσμικής ποιότητας (Παγκόσμιας Τράπεζας
Πολιτική και θεσμική αξιολόγηση, ο δείκτης CPIA κατά μέσο όρο 1960 - 1999), τη γεωγραφία
(μέσος αριθμός ημερών παγετού και των τροπικών εκτάσεων), αρχικό επίπεδο της κυβέρνησης
της κατανάλωσης, αποτελεί δείκτη της κοινωνικής αναταραχής (στροφές), ο ρυθμός αύξησης των όρων του εμπορίου και
την τυπική απόκλιση τους, αρχική οικονομική πολιτική (ενημέρωση Sachs-Warner διαφάνεια dummy) ,
και πιπίλες ήπειρο (για την ΕΚΕ και την Ανατολική Ασία). Για τη λίστα μεταβλητών, των πηγών δεδομένων, και
συνοπτικά στατιστικά στοιχεία, βλ. πίνακες 1-2.
Σχήμα 1 δείχνει τα μερίδια των διμερών και πολυμερών του συνόλου των ενισχύσεων από την δεκαετία. Στη δεκαετία του 1960,
σχεδόν το 90 τοις εκατό της βοήθειας διοχετεύθηκε στις δικαιούχους χώρες μέσω διμερών
συμφωνιών. Ωστόσο, το μερίδιο της διμερούς βοήθειας μειώθηκε σε μεταγενέστερες δεκαετίες περίπου τα δύο
τρίτα. Το σχήμα 2 απεικονίζει το σχετικό βάρος της DA μετράται από την πρώτη μας proxy - σωρευτική
διμερή βοήθεια από τις ομάδες G1-G3. Διμερείς συνεισφορές των G1 και G2 δωρητές μόνο
αντιπροσωπεύουν κατ 'ανώτατο όριο 18 τοις εκατό της συνολικής διμερούς βοήθειας, δεδομένου ότι ορισμένες μεγάλες δότες
αποκλείονται. Η ένταξη του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας σε G3 αυξάνει το μερίδιο της διμερούς βοήθειας σε περίπου
30 τοις εκατό. Από τη μία πλευρά, οι διμερείς ενισχύσεις αντιπροσωπεύουν κατά μέσο όρο 6-7 pecent των παραληπτών
του ΑΕΠ, ενώ ο μέσος δείκτης του ΜΑ με το ΑΕΠ κυμαίνεται μεταξύ 1 και 3,9 τοις εκατό. DA από G3
χώρες, από την άλλη πλευρά, συνέβαλαν 5-9 τοις εκατό των δικαιούχων χωρών του ΑΕΠ κατά το 1960 -
1990, ενώ DA από G1 χώρες αντιπροσωπεύουν μόνο το πολύ 3 τοις εκατό των παραληπτών του ΑΕΠ
κατά την ίδια περίοδο. Αυτά τα συνοπτικά στατιστικά στοιχεία αντανακλούν ότι η ανάπτυξη φιλική μας
χώρες είναι σχετικά μικρές δότες.