Today the Church invites us to ente

Today the Church invites us to enter the feast of New Life Today the mystery of God's love for us and all creation is being revealed in the birth of the Theotokos. Today we join the choirs of the saints and of the angels and archangels magnifying the child of Joachim and Anna through whom incarnate salvation comes into the world.

The feast of the Virgin's nativity marks one of the great crescendos of salvation history. Though the world became shrouded in sin and death, God did not cease to love and therefore interact with men and women who were attuned to his voice and obedient to his will. Because of this interaction, because of the synergy generated between God and man, the patriarchs and prophets struggled to guide God's chosen people upon the path of righteousness. Because of the divine human interaction, the law was given as a teacher to prepare for the coming of the Messiah whose mercy fulfills and completes the covenant of Sinai.

Not desiring to forsake his creation, not withdrawing his love for the one created in his image and likeness, God liberates the cosmos from the barrenness of its inherent mortality. For neither the law nor the prophets could eliminate sin or overcome the sting of death. Only the Son, eternally begotten of the Father and born of Virgin, could take upon himself our sin and our mortality and so open to us the way to new, eternal and transfigured life. It is the Son of the Ever Virgin Mary who binds and annihilates sin and death by his own voluntary death and resurrection.

The birth of the Virgin fills the barrenness of Joachim and Anna with the new temple of Life. It is Mary the child, attuned to God's word and obedient to his will, who becomes more spacious than the heavens. She is the one who contains in her womb the uncontainable God. And as a daughter of Adam and Eve, she is transformed by the Holy Spirit into the Mother of Life. Through her, the Son of God becomes the Son of Man Who, humbling Himself, “became obedient unto death, even death on a cross.” (Phil.2:8) so that we might become children and heirs of our heavenly Father. ( cf .Gal.4:7)

Today we enter the mystery of the Virgin's nativity. With the eyes of faith purified by ascetical struggle we see and confess the Virgin to be the Mother of God - the Mother of Life. In this mystery, our barrenness brought on by sin and culminating in death is to be filled with the saving Word of Life.

Like the Virgin, we are to he attuned to God's word and obedient to his will. The feast of Mary’s birth calls us to acquire the identity of those who carry the living Word within themselves. As the Lord Himself teaches, “My mother and my brothers [and my sisters] are those who hear the word of God and do it.” (Luke 8:21) Only by keeping and doing the word of God can we be transformed into temples of the living God. Only by keeping and doing the word of God can the local Church, the local parish, become the context where God and man live and act together for the life of the world and its salva

The feast of the Virgin's nativity marks one of the great crescendos of salvation history. Though the world became shrouded in sin and death, God did not cease to love and therefore interact with men and women who were attuned to his voice and obedient to his will. Because of this interaction, because of the synergy generated between God and man, the patriarchs and prophets struggled to guide God's chosen people upon the path of righteousness. Because of the divine human interaction, the law was given as a teacher to prepare for the coming of the Messiah whose mercy fulfills and completes the covenant of Sinai.

Not desiring to forsake his creation, not withdrawing his love for the one created in his image and likeness, God liberates the cosmos from the barrenness of its inherent mortality. For neither the law nor the prophets could eliminate sin or overcome the sting of death. Only the Son, eternally begotten of the Father and born of Virgin, could take upon himself our sin and our mortality and so open to us the way to new, eternal and transfigured life. It is the Son of the Ever Virgin Mary who binds and annihilates sin and death by his own voluntary death and resurrection.

The birth of the Virgin fills the barrenness of Joachim and Anna with the new temple of Life. It is Mary the child, attuned to God's word and obedient to his will, who becomes more spacious than the heavens. She is the one who contains in her womb the uncontainable God. And as a daughter of Adam and Eve, she is transformed by the Holy Spirit into the Mother of Life. Through her, the Son of God becomes the Son of Man Who, humbling Himself, “became obedient unto death, even death on a cross.” (Phil.2:8) so that we might become children and heirs of our heavenly Father. ( cf .Gal.4:7)

Today we enter the mystery of the Virgin's nativity. With the eyes of faith purified by ascetical struggle we see and confess the Virgin to be the Mother of God - the Mother of Life. In this mystery, our barrenness brought on by sin and culminating in death is to be filled with the saving Word of Life.

Like the Virgin, we are to he attuned to God's word and obedient to his will. The feast of Mary’s birth calls us to acquire the identity of those who carry the living Word within themselves. As the Lord Himself teaches, “My mother and my brothers [and my sisters] are those who hear the word of God and do it.” (Luke 8:21) Only by keeping and doing the word of God can we be transformed into temples of the living God. Only by keeping and doing the word of God can the local Church, the local parish, become the context where God and man live and act together for the life of the world and its salva

0/5000

Από: -

Για: -

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 1: [Αντίγραφο]

Αντιγραφή!

Σήμερα η εκκλησία μας καλεί να εισάγετε τη γιορτή της νέας ζωής σήμερα το μυστήριο της αγάπης του Θεού για μας και όλης της δημιουργίας αποκαλύπτεται στη γέννηση της Θεοτόκου. Σήμερα ενώνουμε τις χορωδίες των Αγίων και των αγγέλων και Αρχαγγέλων μεγεθυντικό το παιδί του Joachim και Άννα μέσα από τον οποίο ενσαρκώνω σωτηρία που έρχεται στον κόσμο. Η εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου, σηματοδοτεί μια από τη μεγάλη εξάρσεις και κραυγές της ιστορίας της σωτηρίας. Αν και ο κόσμος έγινε τυλιγμένη στην αμαρτία και το θάνατο, ο Θεός δεν σταμάτησαν να αγαπήσουν και ως εκ τούτου, να αλληλεπιδρούν με τους άνδρες και γυναίκες που ήταν προσαρμοσμένα στη φωνή του και υπάκουος του θα. Λόγω αυτής της αλληλεπίδρασης, λόγω της συνεργίας που δημιουργείται μεταξύ Θεού και ανθρώπου, Πατριαρχών και προφήτες παλέψει για να καθοδηγήσει επιλεγμένοι άνθρωποι του Θεού από την πορεία της δικαιοσύνης. Λόγω της θείας ανθρώπινης αλληλεπίδρασης, ο νόμος δόθηκε ως δάσκαλος για να προετοιμαστεί για τον ερχομό του Μεσσία του οποίου έλεος εκπληρώνει και ολοκληρώνει το σύμφωνο του Σινά. Ο Θεός δεν επιθυμώντας να εγκαταλείψει το δημιούργημά του, δεν αποσύρει την αγάπη του για το αυτό που δημιουργήθηκε κατ εικόνα και ομοίωση, και απελευθερώνει το σύμπαν από το barrenness την εγγενή θνησιμότητας. Για ούτε ο νόμος ούτε οι προφήτες θα μπορούσε να εξαλείψει την αμαρτία ή να ξεπεράσουν το κεντρί του θανάτου. Μόνο ο γιος, αιώνια μονογενούς παρά του Πατρός, και γεννήθηκε από την παρθένο, θα μπορούσε να αναλάβει ο ίδιος μας αμαρτία και μας θνησιμότητα και έτσι έχουμε στη διάθεσή μας το δρόμο στη νέα, αιώνια και μεταμορφώθηκε ζωή. Είναι ο γιος της ποτέ Θεοτόκου που δεσμεύει και εκμηδενίζει της αμαρτίας και του θανάτου από τη δική του εθελοντική θάνατο και την ανάσταση. Η γέννηση της Θεοτόκου συμπληρώνει το barrenness Joachim και Άννα, με το νέο ναό της ζωής. Είναι Mary το παιδί, συντονισμένες για του λόγου του Θεού και υπάκουος στο θέλημά του, γίνεται πιο ευρύχωρο από τον ουρανό. Είναι αυτός που περιέχει στη μήτρα της ο Θεός ακράτητη. Και ως κόρη του Αδάμ και της Εύας, αυτή μετατρέπεται από το Άγιο Πνεύμα σε μητέρα της ζωής. Μέσα από αυτήν, ο Υιός του Θεού γίνεται το γιο του ένας άνθρωπος που, ταπεινώνοντας τον εαυτό, «έγινε υπάκουος εις θάνατο, ακόμη και θάνατος σε έναν σταυρό.» (Phil.2:8) έτσι ώστε να μπορεί να γινόμαστε παιδιά και τους κληρονόμους του ουράνιου Πατέρα μας. (βλ.) Gal.4:7) Σήμερα έχουμε εισέλθει το μυστήριο της Γεννήσεως της Θεοτόκου. Με τα μάτια της πίστης που καθαρίζεται από το ασκητικό αγώνα βλέπουμε και να ομολογήσω την Παναγία είναι η μητέρα του Θεού - η μητέρα της ζωής. Σε αυτό το μυστήριο, μας barrenness προήλθε από την αμαρτία και με αποκορύφωμα το θάνατο είναι να συμπληρώνεται με την εξοικονόμηση το λόγο της ζωής. Όπως και η Παναγία, είμαστε αυτός δεκτική στις του Θεού και υπάκουος στο θέλημά του. Η γιορτή της γέννησης της Μαρίας μας καλεί να αποκτήσει την ταυτότητα εκείνων που φέρουν τους ζωντανούς λέξη μέσα τους. Όπως ο ίδιος ο κύριος διδάσκει, «η μητέρα μου και αδελφοί μου [και αδελφές μου] είναι εκείνοι που ακούνε το λόγο του Θεού και να το κάνουμε.» (Λουκάς 8:21) Μόνο από τη διατήρηση και την κάνει ο λόγος του Θεού μας μετατρέπεται σε ναούς του Θεού του ζώντος. Μόνο με διατήρηση και να κάνει το λόγο του Θεού μπορεί η τοπική εκκλησία, στην τοπική ενορία, να γίνει το περιβάλλον όπου ο Θεός και άνθρωπος να ζουν και να δράσουν από κοινού για τη ζωή του κόσμου και η salva

Μεταφράζονται, παρακαλώ περιμένετε..

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 2:[Αντίγραφο]

Αντιγραφή!

Μεταφράζονται, παρακαλώ περιμένετε..

Αποτελέσματα (Ελληνικά) 3:[Αντίγραφο]

Αντιγραφή!

Μεταφράζονται, παρακαλώ περιμένετε..

Άλλες γλώσσες

η υποστήριξη εργαλείο μετάφρασης: Klingon, Ίγκμπο, Όντια (Ορίγια), Αγγλικά, Αζερμπαϊτζανικά, Αλβανικά, Αμχαρικά, Αναγνώριση γλώσσας, Αραβικά, Αρμενικά, Αφρικάανς, Βασκικά, Βεγγαλική, Βιετναμεζικά, Βιρμανικά, Βοσνιακά, Βουλγαρικά, Γίντις, Γαελικά Σκοτίας, Γαλικιακά, Γαλλικά, Γερμανικά, Γεωργιανά, Γιορούμπα, Γκουτζαρατικά, Δανικά, Εβραϊκά, Ελληνικά, Εσθονικά, Εσπεράντο, Ζουλού, Ζόσα, Ιαπωνικά, Ινδονησιακά, Ιρλανδικά, Ισλανδικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Καζακστανικά, Κανάντα, Καταλανικά, Κινέζικα, Κινεζικά (Πα), Κινιαρουάντα, Κιργιζιανά, Κορεατικά, Κορσικανικά, Κουρδικά, Κρεόλ Αϊτής, Κροατικά, Λάο, Λατινικά, Λετονικά, Λευκορωσικά, Λιθουανικά, Λουξεμβουργιανά, Μαλέι, Μαλαγάσι, Μαλαγιάλαμ, Μαλτεζικά, Μαορί, Μαραθικά, Μογγολικά, Νεπαλικά, Νορβηγικά, Ολλανδικά, Ουαλικά, Ουγγρικά, Ουζμπεκικά, Ουιγούρ, Ουκρανικά, Ουρντού, Πάστο, Παντζάμπι, Περσικά, Πολωνικά, Πορτογαλικά, Ρουμανικά, Ρωσικά, Σίντι, Σαμοανικά, Σεμπουάνο, Σερβικά, Σεσότο, Σινχάλα, Σλαβομακεδονικά, Σλοβακικά, Σλοβενικά, Σομαλικά, Σουαχίλι, Σουηδικά, Σούντα, Σόνα, Ταζικιστανικά, Ταμίλ, Ταταρικά, Ταϊλανδεζικά, Τελούγκου, Τζαβανεζικά, Τούρκικα, Τσεχικά, Τσιτσέουα, Φιλιπινεζικά, Φινλανδικά, Φριζιανά, Χάουσα, Χίντι, Χαβαϊκά, Χμερ, Χμονγκ, τουρκμενικά, γλώσσα της μετάφρασης.